The Neptune Power Federation

... δεν εμφανίστηκε ποτέ. Ή που μάλλον λίγο έλειψε να κάνει την έκπληξη. Κυρίως όμως, μια ερμηνεύτρια που δικαίως θα τραβήξει την προσοχή όλων. Ο λόγος για την Screaming Loz Sutch και τα αγόρια της (άκου εκεί Search & Des Troy ο κιθαρίστας). Υπάρχει θέμα με τους Αυστραλούς. Και μάλιστα μεγάλο.

Απ’ όπου και να τους πιάσεις: Θες από τα καλλιτεχνικά τους ψευδώνυμα; Θες από το όνομα της μπάντας; Θες από το σχέδιο του εξωφύλλου; Την άγνοιά μας για τον πρότερο δισκογραφικό τους βίο; Μήπως την ενδυματολογική πρόταση της κυρίας που θα ρίξει τον Cardinal Copia σε παρατεταμένη καταθλιψάρα; Ή να πούμε δυο κουβέντες καλύτερα για τις μουσικάρες τους; Βεβαίως.

Δεν έχει και μεγάλη σημασία το πώς έφτασε στα αφτιά μας. Μπορεί για ακόμα μια φορά να αγνοήσαμε τον προμοκράτορά μας και να εμπιστευτήκαμε την πρόταση του διαβόητου μουσικού καναλιού, τουλάχιστον όμως ακούσαμε το "Memoirs Of A Rat Queen".

Ακούσαμε το “Can You Dig?” με την Joat Jett αύρα του. Όπως ακούσαμε και είδαμε το "Watch Our Masters Bleed" και διαπιστώσαμε την αγάπη της Αυτοκρατορικής Ιέρειας για τον Freddie Mercury και το δέος της μπάντας μπροστά στον Lemmy & τους Motörhead. Ένας σεβασμός αν θες, που προσυπογράφεται στο τέλος με τις δυο διασκευές τους.

Εκπλαγήκαμε με την semi κραυγή a la Jex Thoth στο "Flying Incendiary Club For Subjugating Demons" και δεν διστάσαμε επ’ ουδενί να χτυπήσουμε ρυθμικά παλαμάκια προκειμένου να φτάσουμε στο soul/rock ‘n’ roll όργιο του τέλους του. Προφανώς και το χορέψαμε, τι σόι ερώτημα είναι αυτό;

Απολαύσαμε την δεινότητα της μπάντας στην ενορχήστρωση και στη δημιουργία ατμόσφαιρας μιας ροκ όπερας εν μέσω καλπασμών και παρόλο που το πομπώδες στυλ δεν είναι μέρος της μουσικής τους εξίσωσης, τα φωνητικά τείνουν προς αυτό. Οριακά όμως ψηφίζουμε πως δεν το έπραξαν, αν και μικρή έως ελάχιστη σημασία έχει.

Ξαναπιάσαμε τη λατρεμένη μας air guitar στο σόλο του "Rat Queen" και για να ολοκληρώσω κάπου εδώ με το name dropping & track by track που σιχαίνομαι, ακούσαμε και την Hawkwind bluesιά μας στο "Bound For Hell". Και δεν σου ‘χω πει ούτε τα μισά ε.

Ούτε καν την κουδούνα στο…άστο. Το θέμα μου είναι μεγάλο. Γιατί όταν ανακαλύπτεις μια μπάντα στον τέταρτο δίσκο της και παραγγέλνεις το βινύλιο χωρίς δεύτερη σκέψη, τότε ναι, κάτι τρέχει. Οι The Neptune Power Federation ακούγονται ικανοί να φέρουν στο ίδιο μέρος όσους γουστάρουν από The Protomen μέχρι Jefferson Airplane. Από AC/DC μέχρι doom rock και στη μέση όλων αυτών να στέκεται αγέρωχος, αν και λίγο στα παπάρια του, ο Lemmy. Τι καλύτερο θα μου πεις ε; Ε μα ναι, τι καλύτερο στ’ αλήθεια.