The Crown

Αθόρυβα ή και κάποιες φορές με λίγο περισσότερο μπαζ, οι The Crown βρίσκονται στο κουρμπέτι από εδώ και σχεδόν 30 χρόνια. Μετρώντας αισίως 10 full-length κυκλοφορίες μαζί με το φετινό "Cobra Speed Venom". Στο μυαλό μου ήταν πάντα από τις πιο τίμιες μπάντες της Σουηδίας καθώς είχαν ένα δικό τους ύφος το οποίο δεν διαπραγματευόντουσαν ποτέ. Ήθελαν πάντα να παίξουν ένα death metal επηρεασμένο από τους πρώιμους Slayer και Sepultura, χρησιμοποιώντας πάντα τα καλά στοιχεία του σουηδικού death και όχι την τυρίλα.

Αν και σε προσωπικό επίπεδο είμαι φαν της μεσαίας περιόδου τους με "Crowned In Terror" (με Tomas Lindberg στα φωνητικά. Νταξ είμαι φανμπόις τι να λέμε τώρα!), "Possessed 13" και "Crowned Unholy" μπορώ να πω ότι σχεδόν όλη η δισκογραφία τους έχει πράγματα που θα κρατήσουν έναν ακροατή του speed-άτου death metal με μία αίσθηση μελωδίας εθιστική.

Η τριάδα των Magnus Olsfelt, Marko Tervonen και Johan Lindstrand που με κάποια διαλείμματα στην καριέρα τους τρέχουν τους The Crown όλο αυτό το διάστημα έχουν ένα συγκεκριμένο όραμα. Θα παίξουμε death metal όσο πιο γρήγορα μπορούμε (όχι στα επίπεδα του grindcore αλλά σε εκείνα της κωλοπιλάλας) και τόσο σκαλωματικά μελωδικά που κάποιες φορές μπορεί να φλερτάρουμε και με ροκ εντ ρολ μανιέρες. Τόσα χρόνια οι The Crown έχουν βρει το στυλ που τους ταιριάζει και το πάνε μέχρι τέλους. Σε κάθε δίσκο θα έχουν ένα διαφορετικό στοιχείο που θα σε κρατήσει και ανταμείψει.

Το "Cobra Speed Venom" σου δίνει τα διαπιστευτήρια του από την αρχή του δίσκου με τα "Destroyed By Madness" και "Iron Crown" που σε πιάνουν από τα μούτρα με τα σκληρόπετσα και δυναμικά riff τους πάνω από blasts που σκοτώνουν. Μετά κάνει μία κοιλιά με τα πιο mid tempo "In the Name Of Death" και "We Avenge!" αλλά η επόμενη «πολεμική» τριάδα ("Cobra Speed Venom", "World War Machine" και "Necrohammer") έρχεται να απογειώσει τον δίσκο. Μέχρι να ξαναγίνει φλατ προς το τέλος.

Και εκεί είναι που χάνει στο τέλος τον χαρακτηρισμό του «Rocking! Επιλογή». Αυτά τα σκαμπανεβάσματα είναι που τον κάνουν έναν απολαυστικό δίσκο με κάποια μέτρια κομμάτια που εν τέλει τον κάνουν να χάνει σε χαρακτήρα.