Sumerlands

Sumerlands

Relapse (2016)
Από τον Σπύρο Κούκα, 10/10/2016
Ντεμπούτο - κόσμημα, βγαλμένο από την κοιτίδα των '80s θρύλων
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Παρά το ιδιαίτερο όνομα τους, οι Sumerlands αποτελούν μια πολύ ενδιαφέρουσα σύμπραξη μουσικών, με εξέχοντες τους Phil Swanson (ex - Hour Of 13 και για ένα φεγγάρι στους Atlantean Kodex) και Arthur Rizk (γνωστός underground παραγωγός σε δουλειές των Inquisition, Power Trip και Eternal Champion, μεταξύ άλλων). Έχοντας δημιουργηθεί από το 2013, μόλις φέτος κυκλοφορούν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, φέρνοντας ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη κάθε ακροατή που εκτιμά το ποιοτικό, κλασσικό metal.

Το ντεμπούτο άλμπουμ τους μοιάζει βγαλμένο από τις αρχές των ένδοξων '80s, καταφέρνοντας μάλιστα να αποφύγει την παγίδα να ακουστεί αναχρονιστικό ή ακόμη και νοσταλγικό. Με ξεκάθαρες επιρροές, που έχουν την Jake E. Lee περίοδο του Ozzy ως κορωνίδα τους και συμπεριλαμβάνουν ακόμη τους παλιούς Fates Warning, τους αρχαίους Queensryche και Savatage, αλλά και τους Cirith Ungol και Manilla Road, καταλαβαίνει κανείς πως έχουμε να κάνουμε με έναν metal δίσκο παλαιάς κοπής, από εκείνους που τείνουν να εκλείψουν στις μέρες μας, λόγω της αναζήτησης του ολοένα και πιο εξεζητημένου σε ήχο και νοοτροπία.

Κι όμως, το "Sumerlands" έχει όλα τα εχέγγυα για να σταθεί θριαμβευτικό κι ένδοξο ακόμη και σ’ αυτούς τους σχεδόν χαλεπούς καιρούς, για το παραδοσιακό heavy metal. Για παράδειγμα, η κιθαριστική δουλειά του Arthur Rizk (και δευτερευόντως του έτερου κιθαρίστα, John Powers) είναι σεμιναριακή, θυμίζοντας έντονα το ύφος του παραγνωρισμένου Jake E. Lee, τόσο στο riffing του, όσο και στην επίγευση των lead σημείων του, τα οποία είναι τόσο καλοβαλμένα που αναβαθμίζουν την εκάστοτε σύνθεση άμα τη εμφανίσει τους. Παράλληλα, ο Phil Swanson παραδίδει μαθήματα υποδειγματικής ερμηνείας, με την ιδιαίτερη χροιά του, κάπου μεταξύ του Ozzy, του Ron Angell των Cities και του Morris Ingram των Solstice, να τον ξεχωρίζει επί της πλειονότητας των υπαρχόντων heavy/power ερμηνευτών.

Όσο για τα κομμάτια που το απαρτίζουν; Πραγματικά, με εξαίρεση το καταληκτικό ομότιτλο, που αποτελεί ένα ουσιαστικά ένα ατμοσφαιρικό outro, με μια περίπου spacey χροιά, τα υπόλοιπα είναι ένα κι ένα. Προσωπικά, ξεχώρισα το "Timelash", με την θύμηση του "Bark At The Moon" να είναι έντονη μα και καθόλα ευπρόσδεκτη, το "Guardian", το οποίο μοιάζει βγαλμένο απ’ το "The Warning" των Queensryche και το "Haunted Forever", που ξεκινάει σχεδόν παρόμοια με το "If I Close My Eyes Forever", για να εξελιχθεί σε έναν Fates Warning meets Savatage χείμαρρο, δίχως τα υπόλοιπα να υστερούν.

Τελικά, αν έπρεπε να παραλληλίσω το "Sumerlands" με έναν και μόνο πρόσφατο δίσκο, αυτός θα ήταν το υπέροχο περσινό "Journey Blind" των Magic Circle, καθώς και τα δύο διακατέχονται από την ίδια φλόγα, που συνεχίζει και καίει παρά τις όποιες αντιξοότητες, εξακολουθώντας να χτίζουν τον μύθο του κλασσικού metal ήχου. Αναμφίβολα, λοιπόν, ο δίσκος είναι προτεινόμενος σε κάθε οπαδό της καλής heavy metal μουσικής, ανεξαρτήτως ιδιωμάτων.

  • SHARE
  • TWEET