Stratovarius

Elements Pt. 2

Nuclear Blast (2003)
14/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ανεξάρτητα με τις φήμες για διάλυση της μπάντας, το 2003 τουλάχιστον μέχρι τώρα ήταν μια ιδιαίτερα παραγωγική και επιτυχημένη χρονιά για τους Φιλανδούς. Έκλεψαν τις εντυπώσεις με τον όσο πιο ανανεωμένο γίνεται (γι αυτούς) ήχο του ‘’Elements pt.1’’ και ύστερα όργωσαν την Ευρώπη περιοδεύοντας με σταθμούς και στη χώρα μας αλλά και με πολύ καλή θέση στο billing του Wacken 2003 τον Αύγουστο.

Η ιστορία του ‘’Elements 2’’ δεν διαφέρει πολύ από αυτή του Load/Reload των Metallica. Δηλαδή, ηχογραφούμε 50 τραγούδια, διαλέγουμε τα καλύτερα για το πρώτο cd, αφήνουμε και 2-3 hit για το επόμενο και τη βγάλαμε καθαρή. Μόνο που εδώ, και αν κρίνω από την ‘’μεταγραφή’’ τους στη Sanctuary, μάλλον έπαιξαν ρόλο και οι δισκογραφικές. Το να βγάλεις 2 cd σε ένα χρόνο δεν είναι από μόνο του κακό, ακόμα και αν το κάνεις για τους παραπάνω λόγους. Το θέμα είναι, τι μπορείς να βγάλεις. Και εδώ οι συμπαθείς Φιλανδοί (ο Τolkki δηλαδή) δεν τα κατάφεραν. Υπάρχει σαφέστατα μια πτώση ποιότητας σε σύγκριση με το pt.1 ενώ κάνει ‘’μπάμ’’ ότι το περιεχόμενο του 2 είναι περισσεύματα, πλην 2-3 εξαιρέσεων.

Καθαρά μουσικά, μια κριτική Stratovarious είναι ίσως από τις πιο άσκοπες. Δεν χρειάζεσαι μαντικές ικανότητες για να καταλάβεις τι θα ακούσεις. Όλα τα κλισέ του group είναι παρόντα. Για άλλη μια φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια τέλεια παραγωγή, τα κλασικά «θέλω να παίξω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να ψαρώσω κόσμο» κομμάτια του εγωπαθή (λένε τώρα) Τolkki, τα ευκολομνημόνευτα ρεφρέν και οι ‘’είμαι χαρούμενος Φιλανδός’’ μελωδίες παράλληλα με τις μελιστάλαχτες μπαλάντες τους. Ωστόσο τα πολλά ορχηστικά μέρη που είχε το 1 δεν υπάρχουν εδώ, κατ’επιλογή της μπάντας.

Για να πω τώρα την αμαρτία μου οι Stratovarious μου αρέσουν. Είναι από τις μπάντες που μεγάλωσα μαζί τους και είμαι ο τελευταίος που πιπιλίζει την καραμέλα της ανανέωσης. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σώνει και καλά θα πρέπει να αλλάξουν στυλ. Δηλαδή, τι να παίξουν, death? Όχι κύριοι, οι τύποι πλέον έφτιαξαν το ύφος τους, έχουν χαρακτηριστικό ήχο που βρωμάει από μακριά και στο κάτω κάτω αυτό ξέρουν, αυτό παίζουν. Από κει και πέρα όμως, αυτό που απαιτώ είναι έμπνευση. Γιατί όπως το album βρωμάει από μακριά ότι είναι Stratovarious, άλλο τόσο, βρωμάει ότι είναι ανέμπνευστο. Προσωπικά δε βρήκα ούτε μια στιγμή έμπνευσης. Όλα ήταν αδιάφορα αν εξαιρέσεις το ‘’I Walk My Own Song’’ όπου και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ‘’διασκευή’’ του ‘’Hunting high and low’’.

Και επειδή πολλά είπα για κάτι που πραγματικά δεν αξίζει τελειώνω εδώ με την ευχή ότι θα έχετε ακούσει το album πριν το πάρετε. Διαφορετικά δεν έχω να προσθέσω τίποτα’ άλλο παρά... ’’αυτά έχει η ζωή!’’

  • SHARE
  • TWEET