Sodom

Epitome Of Torture

Steamhammer / SPV (2013)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 20/06/2013
«Thrash μεν, ένα θηρίο που βρυχάται λίγο εκτός ορίων δε»
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δεν σας κρύβω ότι πάντα περιμένω με αρκετή αγωνία την νέα δουλειά μιας μπάντας που αγαπώ και ακολουθώ μουσικά από την στιγμή που κατάλαβα τι εστι metal. Άλλωστε είναι πολύ ωραίο να μεγαλώνεις με ένα συγκρότημα και να ζεις το παρόν ηχητικά μαζί του. Ο λόγος γίνεται για τους Sodom, ένα σχήμα που αναμφίβολα συγκαταλέγεται στην ελίτ του thrash metal και τα τελευταία 30 και κάτι χρόνια έχει κυκλοφορήσει δίσκους που χαρακτηρίζουν ένα ολόκληρο είδος. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η μεγάλη αγάπη που τρέφει ο κόσμος για αυτούς.

Το "Epitome Of Torture" μας έρχεται τρία χρόνια μετά το "In War And Pieces", το τελευταίο άλμπουμ του drummer Bobby Schottkowski που αποχώρησε από το group και έδωσε τη θέση του στον Marcus Freiwald, έναν καλλιτέχνη που οι πιο «διαβασμένοι» θα ξέρουν ότι έχει παίξει με τους Despair και τους Flaming Anger, έχει συμμετάσχει στο project των Voodoocult και είναι ενεργός με τους Everflow. Πριν την κυκλοφορία οι ανησυχίες ήταν εύλογες κυρίως στις τάξεις των πιο φανατικών οπαδών μιας και το προηγούμενο τρίο των Sodom είχε κάνει ένα πολύ επιτυχημένο και αναγνωρίσιμο σχήμα. Το τελικό αποτέλεσμα όμως δείχνει ότι ο Freiwald έχει επάξια αντικαταστήσει τον Schottkowski αφού και αυτός αποτελεί μια καλοκουρδισμενη drum μηχανή που κρατάει το tempo σε κάθε στιγμή του άλμπουμ.

Η νέα τους προσπάθεια έχει πολλά σημεία που σε κάποιον που δεν φοράει οπαδικές παρωπίδες ίσως να του προκαλέσουν διάφορες σκέψεις. Καταρχάς, πρέπει να αναφερθεί ότι όλη η δουλειά τους είναι 100% thrash metal από την αρχή μέχρι το τέλος, κάπως εκμοντερνισμένο. Το πρώτο τραγούδι του δίσκου με το μελωδικό intro, ίσως στην αρχή τρομάξει τον ακροατή, αλλά στην συνέχεια παίρνει την μορφή που ορίζει το είδος. Από κει και μετά τα κοφτά, επιθετικού χαρακτήρα, γρήγορα riff -όπως μας έχουν συνηθίσει- αποτελούν τον σκελετό του δίσκου, με απειροελάχιστα mid tempo μέρη. Όλες οι συνθέσεις αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι Sodom ακόμα παίζουν τη μουσική που αγαπάνε και αυτό είναι κάτι που σίγουρα αρέσει και στον κόσμο. Ευτυχώς, ποτέ δεν έχουν αναιρέσει την αγάπη τους για το thrash, τους Motörhead και το αλήτικο στυλ συγκροτημάτων του New Wave Of British Heavy Metal, έχοντας πάντα έναν ιδιαίτερο ήχο και μια «βρωμιά» που ξεχώριζε. Αυτός είναι και ο λόγος που στην νέα δουλειά με ενόχλησε κάπως το γεγονός ότι έχουν στοιχεία που σου φέρνουν στο μυαλό τους Slayer. Κάτι το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά τουλάχιστον εγώ δεν αρέσκομαι να ακούω μια μεγάλη μπάντα να κοπιάρει μια άλλη, έστω και αν παίρνει πολύ λίγα στοιχεία. Δεν υπάρχει λόγος. Όταν έχεις δημιουργήσει τον ήχο σου, δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι τέτοιο. Εκτός αν εκείνη την στιγμή υπάρχει συνθετική αδυναμία ή θέλεις να προκαλέσεις.

Το δεύτερο που πραγματικά δεν μου άρεσε ήταν ο τρόπος που σε κάποιες στιγμές τραγουδάει ο Tom Angelripper. Στην νέα δουλειά παρά είναι άγριος και οργισμένος σε τέτοιο σημείο, που να γρυλίζει λες και είναι σε death metal σχήμα. Ειδικά στο "Shoot Today Kill Tomorrow" κάπως το παρακάνει. Ευτυχώς, συνθετικά σώζεται το τραγούδι. Ο Tom δεν με είχε μάθει έτσι. Τουλάχιστον οι στιγμές που το κάνει είναι λίγες οπότε φεύγουν από την σκέψη σου κάπως γρήγορα, αν και η «σπίλωση» παραμένει.

Η παραγωγή στο νέο πόνημα έχει γίνει από τον Waldermar Sorychta (Grip Inc., Enemy Of The Sun), όπως και στην προηγουμένη δουλειά τους. Να σημειωθεί ότι το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σε τρεις εκδόσεις. Μία που θα έχει δέκα συνθέσεις σε απλό CD, μία σε digipack CD που θα έχει δύο bonus τραγούδια, τα "Waterboarding" και "Spitting The Atom" και σε gatefold βυνίλιο που εκτός των δύο προαναφερθέντων επιπρόσθετων τραγουδιών θα έχει και μια διασκευή στο all time classic "Ace Of Spades" των Motörhead. Όσοι αποφασίσετε να ακούσετε την νέα δουλειά να μην αμελήσετε να δώσετε βάση στην αρχή του "Katjuscha" με το τόσο γνωστό μέρος του ομωνύμου folk τραγουδιού του Mikhail Isakovsky. Πολύ έξυπνη ιδέα των Sodom να το συμπεριλάβουν σε τραγούδι τους.

Το "Epitome Of Torture" σίγουρα δεν είναι άλμπουμ-συνώνυμο του ήχου των Sodom. Όλοι οι thrashers θα το ευχαριστηθούν, οι οπαδοί τους θα το αποκτήσουν εν ριπή οφθαλμού, όπως και πολλοί άλλοι, απλά και μόνο για την συλλογή τους. Προσωπικά, παρόλο που μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά, στο τέλος δεν μου έμεινε κάτι ιδιαίτερο κι αυτό είναι και το τελικό συμπέρασμα. Ενώ σε γενικές γραμμές ηχεί ως Sodom τελευταίων ετών -με αποκορύφωμα το «Stigmatized» που μας έρχεται από τα έγκατα της κόλασης φέρνοντας στο μυαλό την πρώτη δουλειά του σχήματος- δεν σε κρατάει να το ακούσεις τόσες πολλές φορές όπως οι παλιότερες δουλειές του σχήματος. Τουλάχιστον είναι ελαφρώς καλύτερο του προκατόχου του, αλλά όλα αυτά τα νέα στοιχεία που έχουν προστεθεί -ευτυχώς πολύ λίγα- εμένα δεν με ικανοποίησαν τόσο. Κρατάω το γεγονός ότι οι Sodom παραμένουν ενεργοί και παράγουν ωραία τραγούδια.

Το θέμα όμως είναι τι θέλεις σαν οπαδός. Θες να ακούς απλά καλά τραγούδια που διατηρούν το όνομα της αγαπημένης σου μπάντας για ένα διάστημα ή τραγούδια που θα μείνουν διαχρονικά στον χρόνο; Εγώ ψηφίζω το δεύτερο, και δυστυχώς οι Sodom δεν μου το έχουν προσφέρει σε μια συνολική δουλειά τους τα τελευταία χρόνια, παρά μόνο σε μεμονωμένες συνθέσεις. Θα περιμένω όμως, διότι είναι μια μπάντα που αξίζει να έχεις υπομονή και επιμονή αναμένοντας κάτι καλύτερο. Άλλωστε οι ίδιοι έχουν βάλει ψηλά τον πήχη και πρέπει να τον διατηρήσουν εκεί.
  • SHARE
  • TWEET