Scott Stapp

The Space Between The Shadows

Napalm (2019)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 31/07/2019
Μια καλοφτιαγμένη ως και συμπαθητική επιστροφή στα μουσικά δρώμενα για τον Scott Stapp
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η περίπτωση του Scott Stapp είναι αρκετά ιδιαίτερη. Από τις εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων με τους Creed, ως το καλλιτεχνικό και κυρίως προσωπικό ναδίρ, η ζωή του είναι γεμάτη με ιστορίες υπερβολής, τις οποίες ο κόσμος επιζητά στους rock stars και η βιομηχανία του θεάματος σιωπηλά τροφοδοτεί. Και θα μπορούσε πολύ εύκολα να αποτελεί ένα ακόμα όνομα δίπλα σε αυτά του Chris Cornell, του Chester Bennington ή του Scott Weiland που νικήθηκαν από τους δαίμονές τους.

Δίνοντας μάχες (και φαντάζομαι πως σε ένα βαθμό δίνει ακόμα) για να ξεπεράσει τις καταχρήσεις και την κατάθλιψη, ο Stapp έχει κάνει μια νέα αρχή στη ζωή του εδώ και μερικά χρόνια και πλέον καλείται να χτίσει σχεδόν εξαρχής μια καριέρα που έχει πάρει την κατιούσα. Η αλήθεια είναι πως η συνεχώς αυξανόμενη επιτυχία των Alter Bridge δεν αφήνει και πολλά περιθώρια ενεργοποίησης των Creed κι έτσι ο Αμερικανός τραγουδιστής είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει την οδό της προσωπικής καριέρας.

Με το "The Great Divide" του 2005 είχε δείξει ότι μπορεί να σταθεί παραπάνω από αξιοπρεπώς στις δικές του δυνάμεις, αλλά δεν έδειξε δισκογραφική συνέπεια και η δεύτερη προσωπική δουλειά του "Proof Of Life" το 2013 πέρασε σχετικά απαρατήρητη. Με τρίτο του άλμπουμ "The Space Between The Shadows", έχοντας την υποστήριξη μιας δισκογραφικής εταιρείας όπως η Napalm ευελπιστεί να κάνει ένα καλλιτεχνικό restart.

Έχοντας μετακομίσει μόνιμα στο - πάντα φιλικό για τους μουσικούς - Nashville, ο Stapp συνεργάστηκε με δυο επιτυχημένους γυρολόγους της Αμερικάνικης μουσικής βιομηχανίας για να γράψει το νέο του άλμπουμ. Ο Marti Frederiksen είναι γνωστός για τις συνεργασίες του ως συνθέτης και παραγωγός κυρίως με τους Aerosmith, αλλά και με τους Motley Crue και τους Buckcherry μεταξύ άλλων, ενώ ο Scott Stevens έχει αντίστοιχες δουλειές με ονόματα όπως οι Halestorm και οι Shinedown τόσο ως παραγωγός, όσο και ως συνθέτης. Ο τελευταίος έγραψε το "Slow Suicide" από το προηγούμενο άλμπουμ του Stapp, το οποίο πήγε σχετικά καλά στα αμερικάνικα rock charts, οπότε αυτό λειτούργησε πιθανότατα ως βάση για την εκ νέου συνεργασία τους.

Στα 40 λεπτά που διαρκεί το "The Space Between The Shadows" δεν υπάρχουν ιδιαίτερες εκπλήξεις, με ό,τι καλό ή κακό συνεπάγεται αυτό. Είναι ένα καλογραμμένο και καλογυαλισμένο, αμερικανοτραφές, ραδιοφωνικό rock άλμπουμ, αυτό που θα περίμενε κανείς να γράψουν οι συνεργάτες τους οποίους επέλεξε και με βάση τα δεδομένα της χαρακτηριστικής φωνής του Stapp.

Το άλμπουμ διαθέτει μια σχετική ισορροπία μεταξύ των πιο δυνατών στιγμές που θυμίζουν Creed, όπως το εναρκτήριο "World I Used To Know" ή το πρώτο single "Purpose For Pain" και μπαλάντών/mid-tempo συνθέσεων που άλλοτε μοιάζουν υπερβολικά γλυκανάλατες ("Heaven In Me") κι άλλοτε λειτουργούν όμορφα ("Wake Up Call"). Όσον αφορά στο στιχουργικό επίπεδο, όπως είναι λογικό, ο Stapp καταπιάνεται με τη δύσκολη περίοδο που πέρασε, μετρώντας νίκες, απώλειες και διδάγματα, ενώ δεν ξεχνάει τους Cornell και Bennington, για τους οποίους έγραψε το "Gone Too Soon".

Σε γενικές γραμμές, η φωνή του Scott Stapp παραμένει σε σχετικά καλό επίπεδο και συνολικά το τρίτο προσωπικό του άλμπουμ είναι μια καλοφτιαγμένη δουλειά που ακούγεται ευχάριστα, αλλά την ίδια στιγμή δεν προσφέρει κάτι ουσιωδώς διαφορετικό ή αρκούντως εντυπωσιακό ώστε να πείθει ότι δεν θα ξεχαστεί εν καιρώ. Αν αποτελεί απλώς το έναυσμα για την επιστροφή του Stapp στα μουσικά δρώμενα μπορεί να κριθεί και ως συμπαθητικό, αλλά ως εκεί. Ελπίζω μόνο να μην ανοίγει σε κανέναν την όρεξη για επαναδραστηριοποίηση των Creed...

  • SHARE
  • TWEET