Rotting Christ

Έχουν κυκλοφορήσει πολλά live άλμπουμ των οποίων ο τελικός σκοπός ήταν να μαζεύουν σκόνη σε ράφια ή απλά να πιάνουν θέση σε λίστες μεταλλάδων. Ο λόγος είναι κυρίως η χωρίς βάθος και ουσία ζωντανή εμφάνιση των εκάστοτε συγκροτημάτων, αφού δεν κόμιζαν κάτι ιδιαίτερο προς το κοινό τους, και δεν εννοώ βεβαίως την αλληλεπίδραση ιαχών, επευφημιών και κρότου παλαμών. Παρατηρεί κανείς ότι πλέον οι live εμφανίσεις έχουν διαδικαστικό, τυπικό αν θέλετε χαρακτήρα, πολλές φορές εμποτισμένο με όλα τα κλισέ του εκάστοτε μουσικού ιδιώματος  αλλά απέχοντας παρασάγγας από την κοινωνία μουσικού και ακροατή. Τις περισσότερες φορές γινόμαστε απλοί ακροατές εκτελέσεων τραγουδιών και τίποτε παραπέρα, κι αυτό ισχύει προφανώς για την πλειοψηφία των live CD, DVD κτλ.

Νομίζω ότι τούτη, η πρώτη ζωντανή ηχογράφηση των Rotting Christ σε audio μορφή, αν και πάσχει από κάποια μειονεκτήματα, στέκεται με περίσσεια αξιοπρέπεια. Και αυτό από μόνο του την τοποθετεί σε ένα υψηλό επίπεδο. Η όλη ιστορία έλαβε χώρα τις αρχές του Δεκεμβρίου του 2013 σε δύο εμφανίσεις μέσα σε κατάμεστη αίθουσα. Λογική η πληθώρα των τραγουδιών, από όλες σχεδόν τις περιόδους του σχήματος -μόνο το "Khronos" δεν έχει συμμετοχή- ενώ τιμάται ιδιαίτερα το "Thy Mighty Contract", αλλά και το τελευταίο έπος "Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού". Έτσι, εκ πρώτης όψεως, νομίζω ότι το σύνολο των φίλων της μουσικής τους θα ευχαριστηθεί, αν και προσωπικά θα ζητούσα κάτι παραπάνω από το "Non Serviam", από το οποίο ακούμε μόνο το ομώνυμο.

Στα πολύ θετικά της συγκεκριμένης κυκλοφορίας είναι οι ίδιες οι εκτελέσεις. Έχοντας δει ουκ ολίγες φορές τους Rotting Christ, πιστεύω ότι με αυτό το line-up δίνουν δυνατά live, κάτι που φάνηκε στη τελευταία περιοδεία τους. Εκεί που προσωπικά τρελαίνομαι πιο πολύ είναι στα τραγούδια από το "Passage To Arcturo" και του demo "Satanas Tedeum". Τραγούδια όπως τα "The Nereid Of Esgalduin", "The Forest Of N'Gai" και ειδικότερα το "Feast Of The Grand Whore" με τινάζουν στην άβυσσο. Οι εκτελέσεις είναι κατάμαυρες, ειδικά το τελευταίο με μία αύρα Mayhem, ξεχωριστές και πρέπει να είναι απ' τις ελάχιστες περιπτώσεις γκρουπ που νιώθω συναισθήματα ίδια με όταν τα άκουγα όταν πρωτοκυκλοφορούσαν. Για αυτόν τον λόγο και μόνο μπήκε το "Lucifer Over Athens" σε ένα ξεχωριστό μέρος στο μυαλό μου. Θα το ακούσετε αυτό το feeling και στις εκτελέσεις των τραγουδιών του "Thy Mighty Contract" που βγάζουν αυτή τη «σατανίλα», αλλά και στο thrash ξέσπασμα του "Societas Satanas". Για να μην πολυλογώ, κυλάει ευχάριστα όλο το άλμπουμ, αναλόγως των τραγουδιών έρχονται και οι αντίστοιχες εικόνες βεβαίως, ενώ εντύπωση κάνει το πόσο συναυλιακά ακούγονται και τα κομμάτια του "Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού". Μάλιστα αν τα συγκρίνω με αυτά των δύο προηγούμενων άλμπουμ νικάνε κατά κράτος.

Αυτά που δεν μου άρεσαν, για να γκρινιάξω και λίγο, είναι τα αρκετά ηχογραφημένα μέρη κυρίως στα πρόσφατα τραγούδια τους. Μπορεί να κάνουν πιο πλήρη τον ήχο τους, αλλά χάνουν αυτό το ζωντανό που έχει ένα live. Επίσης, η στάθμη του κοινού κάποιες στιγμές μοιάζει να ανεβοκατεβαίνει, κάτι που ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι έχουμε συρραφή δύο ημερών. Πταίσματα βεβαίως, διότι σαν σύνολο το "Lucifer Over Athens" είναι πιο πάνω απ' το ικανοποιητικό. Απαραίτητο για τους μανιακούς λάτρεις του γκρουπ, αλλά μπορεί να λειτουργήσει και ιδανικά σαν best of για όποιον/-α θέλει.