Night Beats

Who Sold My Generation

Heavenly (2016)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 12/04/2016
Απολύτως ευχάριστος για όσους είναι επιρρεπείς στις ψυχεδελικές μελωδίες
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η φασαριόζικη, fuzz-αριστή νεοψυχεδέλεια συνήθως σε αγκαλιάζει με ένα πυκνό πέπλο θορύβου, σου θολώνει το μυαλό και σε αφήνει να ψάχνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Έτσι γνωρίζαμε τους Night Beats μέχρι σήμερα και το "Sonic Bloom" έδειχνε να τους βάζει σε μία τροχιά κοντινή με αυτή των Black Angels με τους οποίους πέρα από συνεργασία (βλ. το συγκρότημα UFO Club) μοιράζονταν τότε και την ίδια εταιρία (Reverberation Appreciation Society). Τρία χρόνια μετά, τα συμπτώματα παραμένουν, η προσέγγιση όμως έχει αλλάξει.

Η μουσική των Night Beats παραμένει φυσικά λυσεργική αλλά όσο προχωράει ο δίσκος, ειδικά μετά το εναρκτήριο "Celebration #1", αντιλαμβάνεσαι ότι κάπως σαν να καθάρισε λίγο (αλήθεια, λίγο) ο ήχος, κάπως σαν η μελωδία να έγινε πιο έντονη, κάπως σαν τα '60s να δηλώνουν πλέον πιο απενοχοποιημένα το «παρών», κάπως σαν να έχουν εκτροχιαστεί πλέον περισσότερο προς τους Allah Las παρά προς τους προαναφερθέντες Τεξανούς. Στο "Who Sold My Generation" τα πράγματα δείχνουν να έχουν πολύ λιγότερες προσδοκίες να πετύχουν κάποιον καλλιτεχνικό στόχο ή να αποτελέσουν ένα μελλοντικό σημείο αναφοράς στον σύγχρονο psych ήχο αλλά η «έκπτωση» αυτή μάλλον είναι και απελευθερωτική αφού τα τραγούδια γίνονται πιο άμεσα, πιο μελωδικά θα τολμούσα να πω και πιο εμπορικά αλλά... ας σοβαρευτούμε. 

Πιο χορευτικά είπα; Πρώτα και κύρια αυτό. Οι Night Beats γκρουβάρουνε στο "Who Sold My Generation" σαν να μην υπάρχει αύριο και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς παρέες νεοχίπηδων να χορεύουν εκστατικά κάτω από καλειδοσκοπικά φώτα και τους ήχους τραγουδιών όπως το "Bad Love" (αλήθεια μόνο εγώ ακούω το πιανάκι του "Runaway" εκεί πίσω;) ή το "Egypt Berry" το οποίο προσφέρει και αυτήν την πάντοτε ευπρόσδεκτη νότα ανατολικής κουλτούρας. Τα πιο σε-παίρνω-από-τα-μούτρα τραγούδια του δίσκου είναι τα γκαραζάκια του με το "No Cops" ήδη να αποτελεί το πρώτο video clip και το "Shangri Lah" να αποτελεί μια στριφνή εναλλακτική. Κυρίως, όμως, ο χορός είναι λικνιστικός και τραγούδια σαν τα "Power Child", "Porque Manana" και "Burn To Breathe" έχουν έναν σέξι χαρακτήρα ανεξάρτητα με το αν ταιριάζει ή όχι η στιχουργική τους. Μόνο μεγαλειώδες, όμως, στην απλότητά του και την ερωτική του δυσφορία, τελικά, είναι το "Right/Wrong". 

Το "Who Sold My Generation" ίσως να μην είναι ένα σωρό πράγματα που μπορεί να αναζητά κανείς στους Night Beats, σίγουρα δεν είναι ένας πρωτότυπος δίσκος, είναι όμως ευχάριστος στον υπερθετικό βαθμό και αυτό είναι ουσιαστικό παράσημο και όχι μία περαστική, ανούσια φιλοφρόνηση.

  • SHARE
  • TWEET