Pristine: «Ο σεξισμός είναι περισσότερο προϊόν υποσυνείδητης προκατάληψης»

Οι Νορβηγοί Pristine κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό τον τέταρτο δίσκο τους, αν και ουσιαστικά είναι μόλις ο δεύτερος που είχε διανομή εκτός της χώρας τους. Επικοινωνήσαμε με τη Heidi Solheim τραγουδίστρια και κύρια συνθέτη των Νορβηγών και μιλήσαμε μεταξύ άλλων για τη δημιουργία του "Ninja", την μετακίνηση στη νέα δισκογραφική εταιρεία, τις διακρίσεις και τις δυσκολίες του να είσαι γυναίκα στην μουσική βιομηχανία. Διαβάστε παρακάτω όσα ενδιαφέροντα είχε να μας πει.

Μιας και είναι η πρώτη φορά που μιλάμε, θα ήθελες να συστηθείς στους Έλληνες οπαδούς σας;

Βεβαίως. Είμαι η Heidi Solheim και κατάγομαι από το βόριο μέρος της Νορβηγίας. Είμαι η συνθέτης και τραγουδίστρια της blues/rock μπάντας Pristine και μόλις κυκλοφορήσαμε τον τέταρτο δίσκο μας από το 2011 που ονομάζεται "Ninja". 

Αντλώ έμπνευση για να γράφω μουσική από παντού. Από ανθρώπους που συναντώ, πράγματα που βλέπω, διάφορες καταστάσεις ή απλά από ωραίους ρυθμούς που πέφτω τυχαία πάνω τους

Πώς και αποφάσισες να δουλέψεις μόνη σου τα τραγούδια και όχι σαν μπάντα; Ποια είναι η πορεία που ακολουθεί ένα τραγούδι από μια απλή ιδέα μέχρι να καταλήξει στον δίσκο;

Έφτιαξα τους Pristine το 2005, βασιζόμενη σε κάτι τραγούδια που είχα γράψει. Εκείνη την εποχή ήμασταν βασικά μια περισσότερο pop μπάντα. Έκτοτε, απλά συνέχισα να γράφω τραγούδια, να οργανώνω τα των δίσκων, να κλείνω τις περιοδείες κλπ. Υπό μια έννοια έγινε ο τρόπος  που δουλεύουμε, φαντάζομαι. Αντλώ έμπνευση για να γράφω μουσική από παντού. Από ανθρώπους που συναντώ, πράγματα που βλέπω, διάφορες καταστάσεις ή απλά από ωραίους ρυθμούς που πέφτω τυχαία πάνω τους. Στη συνέχεια κάθομαι στο πιάνο ή παίρνω την κιθάρα και ξεκινάω να γράφω ακόρντα και μελωδίες. Πάντα ξεκινάω από την μελωδία προτού καταπιαστώ με τους στίχους. Όταν νιώθω πως έχω τελειώσει με το τραγούδι το ηχογραφώ στο τηλέφωνό μου και το παίρνω μαζί μου στην πρόβα του συγκροτήματος και εκεί παρέα με τα υπόλοιπα παιδιά δουλεύουμε πάνω στην ενορχήστρωση και τα riff.

Πώς και ονομάσατε την μπάντα Pristine και ποια η ιστορία πίσω από τον τίτλο "Ninja";

Κατάγομαι από τη βόρια Νορβηγία, όπου τα απόκρημνα βουνά συναντούν τον ωκεανό με έναν πολύ σκληρό και τραχύ τρόπο. Η φύση περιέχει μεγάλες αντιθέσεις και με έχει πραγματικά εμπνεύσει δημιουργικά. Και όταν ψάχναμε για όνομα για την μπάντα έπεσα πάνω στη λέξη Pristine και ένιωσα πως ταίριαζε με την μουσική και αντιπροσώπευε από πού προερχόμαστε. Ο τίτλος “Ninja” προήλθε από το ομώνυμο τραγούδι που ηχογραφήσαμε. Είναι μια δυνατή και έντονη λέξη που αντανακλά αποφασιστικότητα και δύναμη και η οποία ένιωσα πως ταίριαζε με τν δίσκο.

Ποιες θα έλεγες πως είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ του "Ninja" και των προηγούμενων δίσκων σας;

Νομίζω πως η κύρια διαφορά βρίσκεται στην παραγωγή.  Προηγουμένως μπαίναμε στο studio και μέναμε εκεί κάποιες μέρες μέχρι να ολοκληρωθεί ο δίσκος, με πολύ λίγα overdubs και λίγες επιπλέον ηχογραφήσεις. Ο καινούριος δίσκος έχει διατηρήσει τον χαρακτήρα των Pristine με την ζωντανή ηχογράφηση και την ενέργεια, αλλά αυτή την φορά κάναμε τις ηχογραφήσεις μια διαδικασία δυο φάσεων. Πρώτα μπήκαμε στο studio και κάναμε την βασική ηχογράφηση live (τύμπανα, κιθάρα, μπάσο, πλήκτρα) και στη συνέχεια πήραμε λίγο χρόνο πριν ξαναμπούμε για τις συμπληρωματικές ηχογραφήσεις. Για εμένα αυτός ήταν ένας πολύ ωραίος τρόπος να φτιάχνω μουσική. Τα τραγούδια είχαν τον χρόνο να μεγαλώσουν μέσα μας και έχω την εντύπωση πως είναι κάτι που μπορείς να το αντιληφθείς ως ακροατής. Υπάρχουν περισσότερα overdubs στο “Ninja” από ότι στους προηγούμενους δίσκους μας, γιατί είχαμε περισσότερο χρόνο να επεξεργαστούμε τα τραγούδια. Επίσης αισθάνομαι πως είχα περισσότερο χώρο να δουλέψω πάνω στις συμπληρωματικές φωνητικές ηχογραφήσεις κάτι που με κάνει να νιώθω πολύ όμορφα.

Το "The Perfect Crime" μου δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για μια soul εκδοχή του "Creep" των Radiohead. Υπάρχει πιθανότητα να είχες κάτι τέτοιο στο μυαλό σου ή απλά ήταν κάτι που  προέκυψε τυχαία;

Χα,χα! Δεν έχω ξανακούσει αυτή την σύγκριση. Ενδιαφέρον θα έλεγα. Δεν έχω ακούσει πάρα πολύ Radiohead, οπότε δεν μπορώ να πω πως κατέχω την μουσική τους. Βέβαια προφανώς γνωρίζω το "Creep" και το οποίο είναι ένα φανταστικό τραγούδι! Αλλά η αλήθεια είναι πως το "The Perfect Crime" προήλθε αφού άκουσα πολλές soul και jazz μπαλάντες της δεκαετίας του '50. Ήταν κάτι σε αυτό τον ανυψωτικό και εγκάρδιο ήχο που με ενέπνευσε να βάλω μια soul μπαλάντα στον δίσκο. 

Μεγάλωσα με το πικάπ του πατέρα μου ακούγοντας δίσκους των Beatles και των Rolling Stones

Στη μουσική σου ακούω πολλές επιρροές. Προφανώς υπάρχουν τα blues και soul στοιχεία, αλλά επίσης υπάρχουν και τα hard rock, όπως τα βαριά πλήκτρα και τα riff. Ποιοι καλλιτέχνες και μπάντες σε έχουν επηρεάσει περισσότερο και πως θα περιέγραφες τη μουσική σου σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει;

Έχουμε επηρεαστεί πολύ από τα old school rock είδωλα. Ο Espen, ο κιθαρίστας μας, πάντα αγαπούσε το ψυχεδελικό και το progressive rock, όπως και οι υπόλοιποι στην μπάντα. Ο Gustav, ο καινούριος μας μπασίστας, γουστάρει περισσότερο το indie rock, αλλά γενικότερα αντλούμε την περισσότερη έμπνευση από τον τρόπο που φτιαχνόταν η μουσική στα ‘60s και στα '70s. Υπάρχει κάτι το πολύ ιδιαίτερο σε αυτόν τον αυθεντικό ήχο και την ωμή αυθόρμητη ενέργεια που βγάζει, υποθέτω.

Μεγάλωσα με το πικάπ του πατέρα μου ακούγοντας δίσκους των Beatles και των Rolling Stones. Αυτό μου κέντρισε την προσοχή από πολύ νωρίς. Οι αρμονίες και το songwriting είναι κάτι που ακόμα με εντυπωσιάζει και με εμπνέει μέχρι σήμερα. Τα φωνητικά της  Aretha Franklin με ενέπνευσαν ώστε να ξεκινήσω να τραγουδάω soul και rock μουσική όταν ήμουν έφηβη. Αργότερα ανακάλυψα τους Led Zeppelin και πολύ γρήγορα έγιναν μια από τις αγαπημένες μου μπάντες. Και ακόμα είναι.

Το να περιγράψεις τη δική σου μουσική είναι πάντα πολύ δύσκολο. Ίσως θα μπορούσε κάποιος να πει πως ήμαστε μια classic rock μπάντα με επιρροές από το ψυχεδελικό rock και την soul. 

Δεν θέλω να «κλειδώσω» τον εαυτό μου σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής [..] έτσι παραμένω δημιουργική και δεν βαριέμαι

Νομίζω πως ο πιο κατάλληλος τίτλος για τον δίσκο θα ήταν το "Jekyll & Hyde" λόγω όλης αυτής της ποικιλίας στον ήχο σας. Στα μάτια μου σε βλέπω σαν ένα μουσικό χαμαιλέοντα. Πόσο εύκολο είναι για εσένα να περνάς μέσα από όλες αυτές τις φάσεις στον δίσκο; Παρεμπιπτόντως, είναι σπουδαίο τραγούδι, με φοβερές μελωδίες και πολύ καλή κλιμάκωση. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω με λέξεις, αλλά μου μοιάζει σαν μια μίξη της Adele με τους The Doors...

Μου αρέσει ο συνδυασμός που έκανες με την Adele και τους The Doors! Αγαπάω την μουσική τους. Πάντα μου άρεσε η ποικιλομορφία στην μουσική. Έχω κυκλοφορήσει δυο pop άλμπουμ και έναν δίσκο με παιδικά τραγούδια στην Νορβηγία, οπότε πραγματικά μου αρέσει να προκαλώ τον εαυτό μου σε ό,τι έχει να κάνει με την επέκταση των οριζόντων μου αναφορικά με το songwriting. Έχει γίνει αυτό πολύ σημαντικό για εμένα ως δημιουργικό άτομο. Δεν θέλω να «κλειδώσω» τον εαυτό μου σε ένα συγκεκριμένο είδος, γι’ αυτό και πάντα προσπαθώ να φτιάχνω δίσκους με ποικιλομορφία αλλά ταυτόχρονα που θα δουλεύουν ως σύνολο. Με κρατάει δημιουργική αυτό και επίσης δεν βαριέμαι.

Θεωρώ πως όσο περισσότερο ειλικρινής είναι ένας καλλιτέχνης και μια μπάντα, τόσο πιο βαθύ είναι το δέσιμο των οπαδών με την μουσική

Το να λες τις ιστορίες σου μέσα από τα τραγούδια σου λειτουργεί θα έλεγες σαν αυτό-ψυχανάλυση; Το να διηγείσαι προσωπικά βιώματα θα έλεγες πως δημιουργεί οικειότητα με τον ακροατή ή κρατάει απόσταση μεταξύ σας;

Απόλυτα! Είμαι ένας αρκετά ειλικρινής και ανοιχτός άνθρωπος ο οποίος πολύ εύκολα μοιράζεται ιστορίες και συναισθήματα με άλλα άτομα. Νιώθω πως το να γράφω μουσική είναι θεραπευτικό. Κάποιες φορές τα τραγούδια που γράφω είναι ένας τρόπος να επεξεργαστώ καταστάσεις και πράγματα που βιώνω. Άλλες φορές μπορεί να αφορά αυτά που βλέπω να περνάνε άλλοι άνθρωποι και με εμένα να προσπαθώ να μπω στα παπούτσια τους. Και κάποιες φορές γράφω για πράγματα που δεν είναι τόσο «βαθιά». Σε έναν από τους δίσκους που έκανα για παιδιά, έγραψα ένα είδους heavy metal  τραγούδι για τα διάφορα φαγητά που μου αρέσουν. Κατέληξε να είναι το αγαπημένο μου σε αυτό το άλμπουμ.

Πιστεύω πως οι οπαδοί μπορούν να ξεχωρίσουν αν κάτι είναι αυθεντικό ή όχι. Και θεωρώ πως όσο περισσότερο ειλικρινής είναι ένας καλλιτέχνης και μια μπάντα, τόσο πιο βαθύ είναι το δέσιμο των οπαδών με την μουσική.

Η υποσυνείδητη προκατάληψη ίσως μοιάζει ακίνδυνη, αλλά ελπίζω πως σε μερικά χρόνια όλοι οι άνθρωποι θα αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο

Είναι η μουσική βιομηχανία τόσο σκληρή για τις γυναίκες όπως -εν μέρει- υπονοεί το "The Rebel Song"; Πιστεύεις πως είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να αποφύγουν τον σεξισμό και να δουν πιο πέρα από την εικόνα και το φύλο του καλλιτέχνη;

Πιστεύω πως μια από τις προκλήσεις της εποχής μας είναι πως οι δράσεις κατά των γυναικών δεν είναι συνειδητές. Είναι περισσότερο προϊόν μιας υποσυνείδητης προκατάληψης, η οποία υπάρχει για πολλά χρόνια. Ένα παράδειγμα είναι το εξής... όταν οι άνθρωποι σκέφτονται κάποιον "rock star" τι βλέπουν; Συχνά η απάντηση είναι έναν νεαρό λευκό άντρα. Και πιστεύω πως αυτή είναι μια «αυτόματη αντίδραση» η οποία συνήθως μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλες απόψεις ή καταστάσεις. Η υποσυνείδητη προκατάληψη ίσως μοιάζει ακίνδυνη, αλλά ελπίζω πως σε μερικά χρόνια όλοι οι άνθρωποι θα αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο 

Εγώ η ίδια έχω αντιμετωπίσει σκληρές συμπεριφορές όταν ξεκίνησα να δουλεύω στο να κλείνω τις συναυλίες μας. Κάποιοι άνθρωποι δεν με έπαιρναν καθόλου στα σοβαρά και πολύ συχνά ένιωθα την συμπεριφορά τους σαν να με χτυπούσαν  στο κεφάλι και να μου λένε υποτιμητικά «καλή τύχη κοριτσάκι». Δεν το σκεφτόμουν ιδιαίτερα τότε, αλλά κάπως μου κόλλησε στην πορεία και πλέον έχω ξεκάθαρη της κατάστασης που επικρατεί σήμερα.

Το "The Rebel Song" μιλάει για το να είσαι γυναίκα στην μουσική βιομηχανία και κυρίως για το πόσο άσχημα συμπεριφέρονται οι γυναίκες μεταξύ τους κάποιες φορές. Αλλά έχει να κάνει επίσης και με την βίωση κάθε είδους διάκριση και προκατάληψη.  Είτε έχει να κάνει αναφορικά με το φύλο, το χρώμα του δέρματός σου, τον σεξουαλικό προσδιορισμό ή με το από πού έρχεσαι. "Put on your iron shield, cause when they strike they do not tell" [σ.σ.: στίχος από το "The Rebel Song"].

 
Έχεις απ’ όσο ξέρω κυκλοφορήσει και δυο προσωπικούς δίσκους. Πιστεύεις πως εκεί πέρα γράφεις μουσική που δεν μπορεί να κυκλοφορήσει με το όνομα των Pristine στο εξώφυλλο;

Οι Pristine είναι αυτό που αγαπώ περισσότερο, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αλλά η μουσική που γράφω δεν ταιριάζει πάντα με αυτό που θέλουμε να πρεσβεύουν και με το που θέλουμε να πάμε στη συνέχεια. Αυτός είναι ο λόγος που ήθελα να καθιερώσω διάφορα projects ώστε να μπορώ να γράφω και διαφορετικά είδη μουσικής εξίσου.

Πώς καταλήξατε να δουλεύετε με μια κατά βάση metal εταιρεία όπως είναι η Nuclear Blast;

Το προηγούμενό μας άλμπουμ "Reboot" ήταν ο πρώτος δίσκος που κυκλοφορήσαμε εκτός Νορβηγίας. Σαν αποτέλεσμα της καλής δουλειάς που κάναμε πήραμε κάποια προσοχή από την Γερμανία. Στη συνέχεια βγήκαμε σε περιοδεία και ήρθε αυτός ο τύπος μετά από κάποιο live μας, μας συστήθηκε και μας είπε πως ήθελε να γίνουμε μέλος της οικογένειας της Nuclear Blast. Του άρεσε αυτό που άκουσε στη συναυλία και ήθελε να δουλέψει μαζί μας. Έμοιαζε με παραμύθι η όλη φάση και είμαι πολύ χαρούμενη που τον γνωρίσαμε! Νομίζω πως η Nuclear Blast έχει επεκτείνει τον κατάλογό της τα τελευταία χρόνια και οι Pristine ανήκουν σε ένα από τα είδη με τα οποία θέλουν να δουλέψουν. Αυτό είναι καλό για εμάς!

Οι οπαδοί μας δίνουν πάρα πολύ έμπνευση και κίνητρο και είναι οι δικοί μας rock stars!

Υπάρχουν σχέδια για κάποια περιοδεία; Τι πιστεύεις για τη ζωή στον δρόμο;

Θα βγούμε σε μια περιοδεία τον Σεπτέμβριο, κυρίως στην Γερμανία αυτή τη φορά. Αλλά ο ατζέντης μας δουλεύει ήδη πάνω σε μια περιοδεία στην Νότια Ευρώπη για την επόμενη άνοιξη. Ευελπιστώ να έρθουμε και στην Ελλάδα! Θα ήταν τέλειο να βρεθούμε εκεί. Αγαπάμε το να βρισκόμαστε στον δρόμο. Το να συναντάμε τους οπαδούς μας και να δίνουμε συναυλίες είναι το πιο σημαντικό πράγμα για εμάς. Οι οπαδοί μας δίνουν πάρα πολύ έμπνευση και κίνητρο και είναι οι δικοί μας rock stars!

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και εύχομαι τα καλύτερα.

Και εγώ σε ευχαριστώ! Πολύ ωραία συνομιλία.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Ninja" από τον Κώστα Πολύζο.