Major Denial

Στο προ διετίας EP με το οποίο συστάθηκαν οι Major Denial, η προτροπή/ευχή μου ήταν να σταθεροποιήσουν μια σύνθεση και να παρουσιάσουν κάτι ολοκληρωμένο. Φαντάζομαι ότι ήταν απλά ήταν το λογικό επόμενο βήμα και έχοντας στα χέρια μου το "Duchess Of Suffering" νιώθω πραγματικά χαρούμενος που το πραγματοποίησαν.

Για την ιστορία, ο Mark Zonder που αποτέλεσε πόλο έλξης στο EP, δεν συνεχίζει ως μέλος της μπάντας, αλλά ειλικρινά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Διότι, τα πάντα προέρχονται από το δημιουργικό μυαλό του Νεκτάριου Ντάγκα (με την πολύτιμη συνδρομή του καθηγητή κιθάρας Αχιλλέα Διαμαντή) και γιατί στο πρόσωπο του Κώστα Μυλωνά (Sunburst) βρήκε έναν πραγματικά αξιόλογο αντικαταστάτη στη θέση πίσω από το drum kit.

Επιπρόσθετα, «μονιμοποίησε» τον Γιάννη Παπαδόπουλο (ex-Wardrum, Beast In Black, ex-Until Rain), ο οποίος αποτελεί μια από τις τέσσερεις-πέντε εγχώριες φωνές που μπορούν να σταθούν ανταγωνιστικά σε υψηλό, διεθνές επίπεδο. Μάλιστα, του προσφέρεται η μουσική βάση να κάνει τις κατ’ εμέ καλύτερες ερμηνείες του ως τώρα.

Μουσικά, οι Major Denial κινούνται στον χώρο του μελωδικού progressive metal, με έμφαση στο κομμάτι της μελωδίας και του συναισθήματος παρά σε αυτό της τεχνικής. Έχουν κάτι από την ιδιαιτερότητα των Conception και την εσωστρέφεια των Fates Warning, αλλά και κάτι από τους Kamelot και τους Crimson Glory στην προσέγγιση των μελωδιών, χωρίς να πατάνε σε κάποια επιρροή περισσότερο από όσο πρέπει.

Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά καταφέρνει να τοποθετηθεί σε εκείνη την συνομοταξία των άλμπουμ που τα ακούς από αρχής έως τέλους και παρόλο που η ποιότητά του είναι εμφανής εξαρχής σε κερδίζει όλο και περισσότερο με τις ακροάσεις. Πολλά καλά riff, εξαιρετικές μελωδίες και ανάλογα υψηλού επιπέδου ερμηνείες, ενώ χαρακτηριστικό είναι πως σε κάθε τραγούδι υπάρχει ένα ρεφραίν που θα σου μείνει στο τέλος.

Από το κολλητικό "Sickness Of Lust" ως την ερμηνευτική κορύφωση του "The Water’s Black" κι από το συναισθηματικά φορτισμένο "The Chains Of Failure" ως το συμφωνικό φινάλε του "Se Ipse Necavit", στο οποίο συμμετέχει η Lisette Van Der Berg (Ayreon) στα φωνητικά, το άλμπουμ διατηρεί την ομοιογένειά του μέσα από διαφορετικές, αλλά εξίσου όμορφες, επιμέρους εκφάνσεις, χωρίς να κάνει σε κανένα σημείο έκπτωση στην ποιότητά.

Πέραν του συνθετικού και ερμηνευτικού τομέα, όλα τα υπόλοιπα κομμάτια είναι εξίσου προσεγμένα, συνεισφέροντας στην συνολικά καλή εικόνα που αφήνει το άλμπουμ. Οι στίχοι (βασισμένοι στο "Coldheart Canyon" του Clive Barker), η παραγωγή (με την μίξη και το mastering να έχουν γίνει από τον drummer των Anathema, Daniel Cardoso) και το artwork του Nihil ( βλέπε Leprous - "The Congregation") ενισχύουν ακόμα περισσότερο την αίσθηση μιας ολοκληρωμένης δουλειάς, της οποίας το σύνολο ξεπερνά τα επιμέρους σημεία της.

Το "Duchess Of Suffering" είναι ένα άλμπουμ που ξεχωρίζει μέσω της μεστότητας, της ποιότητας και φυσικά της έμπνευσης που το διέπει κι αποτελεί μια από τις ομορφότερες δουλειές στον χώρο, για την χρονιά που διανύουμε. Και μιας και οι ευχές/προτροπές φαίνεται να πιάνουν τόπο, ας είναι αυτή η αρχή μιας σειράς αντίστοιχης αξίας δουλειών από τους Major Denial, ώστε συνεχίσουν να ξεπερνούν τις προσδοκίες που οι ίδιοι ανέβασαν πολύ με αυτό το άλμπουμ.