Goatess

Goatess

Svart (2013)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 06/06/2013
«Τρέμω στην ιδέα της ενηλικίωσης του σατανόπαιδου στο εξώφυλλο κι όμως την αναμένω πώς και πώς»
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τους καταλαβαίνω τους μουσικούς που έχουν θέμα με την έννοια της ταμπέλας στη μουσική τους, αλήθεια. Νιώθουν να περιορίζονται σε μια μερίδα του υποψήφιου αγοραστικού κοινού ή ακόμα να πετσοκόβεται το έργο τους όντας προορισμένο να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά. Από την άλλη όμως κατανοώ πλήρως εκείνους που θα ρωτήσουν «Goatess; Τι στο μπούτσο παίζουν αυτοί ρε»; Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο εφευρέθηκε ένας από τους πλέον αδόκιμους ηχητικά/συντακτικά όρους που λέει όμως μονολεκτικά (;) την αλήθεια. Stoner-o-doom.

Το να περιγράψεις αναλυτικά την μουσική των Σουηδών λέγοντας πως έχουν χαμηλά κουρδισμένες τις κιθάρες, έντονη την αίσθηση του fuzz, του groovy doom και των ανατολικών ψυχεδελειών με καθαρά φωνητικά, είναι κι αυτό μια επιλογή στο να κάνεις το μυαλό του έχοντα την αρχική απορία πέρα για πέρα αποκαΐδι. Θέλοντας επομένως να μην τον αποτελειώσω, αλλά κυρίως να μην ευτελίσω την πρώτη δημιουργία των Goatess, μια μικρή αναδρομή στη συνέντευξη του Christian Lindersson θα μας κάνει καλό.

Οι αναφορές στο Δελτίο Τύπου περί Sleep & Kyuss δεν έχουν ίχνος παραπλάνησης και υπερβολής, είναι όμως ημιτελείς. Οι Goatess είναι συνδημιούργημα ενός εκ των κορυφαίων ερμηνευτών της σκανδιναβικής σκηνής και αναλογιζόμενοι ότι ο Lindersson ένιωσε σαν στο σπίτι του στους Terra Firma και ουχί στους Count Raven & St. Vitus, είναι ακουστικού φαεινότερον το μελωδικό υπόβαθρο της νέας του μπάντας. Επαναλαμβανόμενα riffs μέσα στην ίδια σύνθεση, riff που τείνουν προς τα solo και μια φωνή που άλλοτε πατάει πάνω στις μελωδίες της κιθάρας κι άλλοτε δίνει εκείνη το πρόσταγμα.

Η παραγωγή έχει την απαιτούμενη θολούρα, της είναι όμως τόσο δύσκολο να μην λάμψει έστω και λίγο, ειδικά από την στιγμή που μελωδίες σαν εκείνες του "Know Your Animal" συνοδεύονται από τον στίχο "Never Say Die" ή εναλλαγές από καλπάζον σε fade και πάλι σε groovy ρυθμό σαν το "Full Moon At Noon" με την συνοδεία υποχθόνιου solo, ακούγονται ουκ ολίγες φορές στον δίσκο. Δεκάρι και στην ενορχήστρωση; Σαφώς, που είναι η κύρια αιτία για την παραίσθηση της συνολικής διάρκειας, που αν και μετράει 66 λεπτά, σου δίνει την εντύπωση για αρκετά λιγότερα.

Το "Goatess" είναι τόσο ερωτεύσιμο για ποικίλους λόγους, που δεν σου κάνει καρδιά να εστιάσεις έστω και τόσο δα στο όνομα της μπάντας και στα εξόφθαλμα λογοπαίγνια, καθότι επίκειται αδικία ως προς το περιεχόμενό του. Το τέλειο μπαστάρδεμα παραδοσιακού/groovy doom με το stoner, καθιστά θριαμβευτική την επανεμφάνιση του μουσικού όρου της πρώτης παραγράφου και στο τέλος της ημέρας θα κάνουμε τον απολογισμό μας για την αγαπημένη στιγμή του καθενός. Η αλλαγή στο 05:30 του "Tentacles Of Zen", η ψυχεδελίζουσα εξ Ανατολών συνέχειά του και το βέλασμα της κατσίκας ή αν θες το 03:20 του "Full Moon At Noon" είναι η δική μου, οπότε αραδιάστε τις δικές σας. Η συνέχεια για τους Σουηδούς αναμένεται συναρπαστική γιατί πλέον θα έχουν να κάνουν με το δέος που προκάλεσε το ντεμπούτο τους, δέος που το συγκρίνω μόνο με το αντίστοιχο του "The Origins Of Misery" των Lamented Souls. Τα σέβη μου κύριοι...τόσο για την μουσική, όσο και για την στιχουργία σας.

«Copulation on a cosmic scale to set the universe ringing to the cheers of the Gods» - Tiberius Claudius
AUDIO
  • SHARE
  • TWEET