Dark Fortress

Η αντώνυμη λέξη της δημιουργίας, είναι η καταστροφή. Σωστά; Ας ξεχάσουμε αυτά που ξέρουμε. Οι Dark Fortress πέταξαν αυτές τις δυο λέξεις σε ένα καζάνι και χωρίς περίπλοκες διεργασίες βάπτισαν τον έκτο γόνο τους Ylem. Η συνταγή λοιπόν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα… μια δημιουργική καταστροφή.  Ίσως η θεματολογία του φαντάζει μακάβρια στις σκέψεις κάποιων. Άλλοι μπορεί απλά να μην συγκινούνται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, το τέλος του κόσμου γίνεται όχι μόνο πόλος έλξης, αλλά πηγή έμπνευσης ταυτόχρονα.

Η αλήθεια είναι ότι ακούγοντας την πρώτη φορά το αρχικό κομμάτι του δίσκου "As The World Keels Over" κράτησα τις επιφυλάξεις μου, καθώς είναι ένα από τα κομμάτια με τα οποία οι Γερμανοί καταφέρνουν να μας ξαφνιάζουν. Σαν απάντηση αυτού, επέρχεται το "Osiris" και με τον δικό του τρόπο μας προϊδεάζει για την εξέλιξη του δίσκου. Τί εννοώ με αυτό; Εννοώ, ότι έχουν να φύγουν πολλά κεφάλια! Η παρουσία του – σχετικά νέου - τραγουδιστή Morean, επιβλητική. Ένας χαμαιλέοντας που καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου  αλλάζει συνεχώς μορφή. Άκρως μελωδικά riff και blast beat ακρωτηριάζουν κάθε είδους δισταγμό για τον black ήχο που προέρχεται από τη Γερμανία. Οι Dark Fortress είναι μια από τις μπάντες που κρατάνε ζωντανή την old-school black ψυχή και καταφέρνουν να την προσαρμόζουν στα σημερινά δεδομένα, διατηρώντας τη δόξα και την αίγλη της.

Κομμάτια όπως τα "Silence", "Satan Bled", "Hirundineans" και "The Valley", μαύρες δοξολογίες που ξεχωρίζουν, doom ενότητες με τα "Redivider" και "Wraith". Χαρακτηριστικό αυτής της κυκλοφορίας είναι τα καθαρά φωνητικά που χρησιμοποιούνται και δίνουν μια τελείως διαφορετική διάσταση, γεγονός το οποίο δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο μπορεί να ενθουσιάσει τον πιστό τους οπαδό. Στο σημείο όμως που είχα σχηματίσει μια αρκετά καλή άποψη για το Ylem, έρχεται το "Sycamore" (απορώ γιατί να είναι bonus track) και με ξαπλώνει ανάσκελα! Είναι μια κυκλοφορία που χρειάζεται το χρόνο της και είμαι σίγουρη ότι παρά τα «ξεχωριστά» σημεία της θα αγαπηθεί.