Anderson / Stolt

The Invention Of Knowledge

InsideOut (2016)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 10/06/2016
Ένα μουσικό ταξίδι με συνοδοιπόρους τη διαχρονική φωνή ενός θρύλου και το ταλέντο ενός εξαιρετικού συνθέτη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Εδώ, λοιπόν, έχουμε μια πολυαναμενόμενη σύμπραξη δύο τύπων που είναι πρωταγωνιστές στον χώρο τους σε δύο διαφορετικές περιόδους. Και αν ο Jon Anderson αποτελεί πλέον μια θρυλική μορφή, μεταξύ των λίγων που δικαιούνται να θεωρούνται θρύλοι μιας ολόκληρης σχολής εξαιτίας του πρωταγωνιστικού ρόλου των Yes και της αδιαμφισβήτητης επιδραστικότητάς τους, ο Roine Stolt είναι ένας εξαιρετικά ταλαντούχος και σημαντικός κιθαρίστας. Σημαντικός κυρίως γιατί με όχημα τους Flower Kings δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή σύγχρονης προοδευτικής rock συνομοταξίας και διατήρησε το όραμα του συγκεκριμένου ήχου ζωντανό σε εποχές που οτιδήποτε "vintage", πόσο μάλλον το δεινοσαυρικό Prog δεν ήταν και ιδιαιτέρως δημοφιλές.

Εκτός αυτού, αποτελεί αναπόσπαστο μέλος του υπεργκρούπ των Transatlantic, με τους οποίους έχει καταφέρει να παραδώσει μερικά αριστουργήματα του σύγχρονου ήχου και να καθιερωθεί ως ένας εκ των πλέον αναγνωρίσιμων πρωταγωνιστών της σκηνής. Παράλληλα με τις πάμπολλες συμμετοχές σε Kaipa, Tangent κτλ, ο Roine Stolt είναι ο ιδανικός συνοδοιπόρος του Anderson σε ένα εξαιρετικό άλμπουμ, το "Invention Of Knowledge".

Αφορμή της συνεργασίας υπήρξε η παράλληλη εμφάνιση επί σκηνής των Transatlantic μαζί με τον Jon Anderson, όταν και παρουσίασαν μεγαλοπρεπώς κάποιες από τις μεγαλειώδεις συνθέσεις των Yes. Το "Invention Of Knowledge" είναι ένα άλμπουμ με μια μοναδική '70s τεχνοτροπία, κατευθείαν προερχόμενο θαρρείς από την περίοδο '75 - '77 με σαφείς επιρροές και λοξοκοιτάγματα και στο μεταγενέστερο "Magnification" των Yes. Με τέσσερις μόνο συνθέσεις και 65 λεπτά, αποτελεί βέβαια μια ισορροπία μιας συνεργασίας δύο πυρήνων μιας συγκεκριμένης κατεύθυνσης, με τις Flower Kings τζούρες λογικά να δίνουν και αυτές το «παρών». Από την άλλη, αν και οι τεράστιες συνθέσεις, χωρισμένες στις παραδοσιακές σουίτες, δεν θυμίζουν τις αντίστοιχές τους των Yes, όπως για παράδειγμα το "Gates Of Delirium" του "Relayer", ωστόσο δένουν υπέροχα τις μελωδικές εμπνεύσεις του Stolt και την χαρακτηριστική μαγευτική φωνή του αειθαλή Anderson. Μετά από μια πληθώρα ακουστικών περιοδειών, συνεργασίας με τον Rick Wakeman και προσφάτως με τον Jean Luc Ponty, ο θρυλικός τραγουδιστής ακούγεται φρέσκος και έτοιμος να διαδώσει περιοδεύοντας το πνεύμα των Yes και να ερμηνεύσει με τον καλύτερο τρόπο τους ύμνους τους.

Χωρισμένο, λοιπόν, σε τέσσερα κεφάλαια, το "Invention..." αποτελείται από μακροσκελείς συνθέσεις, οι οποίες εξελίσσονται αρμονικά με τους μουσικούς που συμμετέχουν να προσφέρουν διακριτικά ή και όχι τις υπηρεσίες του και να απογειώνουν το τελικό αποτέλεσμα. Μεταξύ άλλων ο Jonas Reingold, μπασίστας των Flower Kings και των Karmakanic, αλλά και ο Tom Brislin στα πλήκτρα, ένας τύπος που κάνει τη διαφορά και έχει και προηγουμένως ανάλογη εμπειρία. Στην περιοδεία των Yes κατά τις αρχές των '00s, με τη συνοδεία ορχήστρας που αποτυπώθηκε στο "Yes Symphonic" ο Brislin είχε αναλάβει τα πλήκτρα και είχε προσθέσει εξαιρετικά την πινελιά του στο γενικό σύνολο. Έτσι και στο νέο αυτό άλμπουμ, τα πλήκτρα αναλαμβάνουν έναν ρόλο που προσδίδει στην τελική μαεστρία της συνολικής προσπάθειας. Παρ' όλα αυτά, η επιλογή των δύο βασικών συντελεστών να προχωρήσουν στην κοινή αυτή κυκλοφορία κρίνεται απολύτως επιτυχημένη και ταιριαστή προσδίνοντας στο άλμπουμ μια αύρα που εμπνέει σεβασμό προς το παρελθόν και τις βασικές τους καλλιτεχνικές παραπομπές, αλλά δεν παύει να αποτελεί ένα σύγχρονο δημιούργημα που στοχεύει όχι μόνο στη νοσταλγία, αλλά και την επικαιροποίηση ενός πραγματικά διαχρονικού ήχου. Και όσον αφορά τον Jon Anderson, με το συγκεκριμένο άλμπουμ επιστρέφει σε γνώριμα μονοπάτια αποδεικνύοντας ότι όχι μόνο μπορεί ακόμα να ερμηνεύσει σε υψηλό επίπεδο, αλλά και παραμένει ένας φιλόδοξος μουσικός που δοκιμάζει νέες συνεργασίες και συνεχίζει να προσφέρει ποιοτικούς δίσκους. Ένα μουσικό ταξίδι αντάξιο της φήμης του. Αν κυκλοφορούσε υπό το γνωστό λογότυπο του Roger Dean, θα ήταν απολύτως αποδεκτό.

  • SHARE
  • TWEET