Threshold, The Silent Wedding @ Κύτταρο, 12/11/17

Δεν είναι ανέκδοτο να φέρνεις progressive καλλιτέχνες στην Ελλάδα

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 13/11/2017 @ 15:05

Ακολουθώντας σχεδόν για μια εικοσαετία τους Βρετανούς Threshold - και έχοντας σαφή εικόνα για το πόσο σπουδαίο συγκρότημα είναι - το να πω ότι η είδηση του ερχομού τους στην Ελλάδα (και για πρώτη φορά στην Αθήνα) με ενθουσίασε θα ήταν... understatement, που θα έλεγαν τα μέλη της μπάντας στα χωριά τους.

Προσθέτοντας στην εξίσωση το νέο, διπλό τους άλμπουμ, "Legends Of The Shires" μου έχει πάρει τα μυαλά (παραπάνω από όσο θα περίμενα) είναι εύκολα κατανοητό γιατί αυτό ήταν ένα από τα πιο αναμενόμενα live της τρέχουσας χρονιάς για τον γράφοντα.

Όσα διαδραματίστηκαν τελικά, αν παιζόντουσαν στο στοίχημα θα έδιναν απόδοση γύρω στο 1,05 πριν την συναυλία:

✔ Έσπειραν οι Threshold; Φυσικά κι έσπειραν.

✔ Ήταν άψογος ο ήχος του venue; Φυσικά και ήταν.

✔ Ήταν η προσέλευση χαμηλότερη των προσδοκιών και της αξίας του live; Φυσικά και ήταν.

Παίρνοντας το νήμα από την αρχή, ακριβώς στις 20:30 - όπως προβλεπόταν - οι The Silent Wedding βρίσκονταν πάνω στη σκηνή του Κυττάρου και είχαν ξεκινήσει να παίζουν το σετ τους, ενώ από κάτω η προσέλευση του κόσμου θύμιζε σκόρπια διαδήλωση για τα δικαιώματα τον κοάλα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Ευτυχώς, δεν έδειξαν να πτοούνται και μέχρι να ολοκληρώσουν την εμφάνισή τους είχαν μαζευτεί αρκετοί, ώστε να υπάρχει μια κρίσιμη μάζα κόσμου που έκανε το venue να μην μοιάζει τόσο άδειο και κρύο.

The Silent Wedding

Στο δια ταύτα, η εμφάνιση των The Silent Wedding ήταν τουλάχιστον αξιοπρεπής, με δύο κύρια ατού τον πολύ καλό ήχο (θα το πω πολλές φορές, γιατί στο Κύτταρο δεν ξέρω τι κάνουν αλλά αξίζουν εύσημα) και το δέσιμο της μπάντας που έβγαλε ότι αυτό που παρουσιάζει ζωντανά το έχει δουλέψει αρκετά.

Έπαιξαν τραγούδια από αμφότερα τα δυο άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει ("Livin Experiments" και "Enigma Eternal") και απέδωσαν όμορφα αυτό που πρεσβεύουν, ένα κράμα περισσότερο power και λιγότερο prog, που δίνει αρκετό χώρο στα πλήκτρα να «τρέξουν» τις μελωδίες και με σχετικά ιδιάζοντα φωνητικά (τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά). Σε κάθε περίπτωση, η εμφάνισή τους ήταν μεστή και έχω την αίσθηση πως πρέπει να κέρδισαν και μερικούς νέους ακροατές.

The Silent Wedding

Θα ήθελα μόνο - με όλη την καλή προδιάθεση - να επισημάνω κάτι που μου έκανε κακή εντύπωση, κι αυτό δεν ήταν άλλο από τα προ-ηχογραφημένα δεύτερα φωνητικά. Αντιλαμβάνομαι την αναγκαιότητα κάποιων προ-ηχογραφημένων μερών, αλλά σε ένα μικρό βαθμό, ώστε να υποστηρίζουν το ζωντανά παιγμένο μέρος της μουσικής και η συγκεκριμένη κίνηση μου χτύπησε άσχημα. Θα προτιμούσα να γίνει προσπάθεια να τα αποδώσει κάποιο άλλο μέλος της μπάντας (έστω και μέτρια) ή την παντελή απουσία τους.

Και πάμε στο κυρίως μέρος της καταπληκτικής εμφάνισης των Threshold που θα ακολουθούσε, με την ελπίδα ότι το feeling της βραδιάς μπορεί να αποτυπωθεί όπως του αρμόζει σε λέξεις.

Στις 21:45, χωρίς χαϊλίκια, σταριλίκια και λοιπές φανφάρες, τα μέλη των Threshold έλαβαν θέσεις στην σκηνή του Κυττάρου και για δυο ώρες παρέδωσαν μαθήματα του πως παίζεται ουσιαστικά, επιβλητικά, εντυπωσιακά το progressive metal.

Threshold Glynn Morgan

Υπήρχαν κάποια ερωτήματα που γύρναγαν στο κεφάλι μου πριν την έναρξη του live: Θα είναι έτοιμοι στην πρώτη συναυλία της περιοδείας; Θα είναι σε καλή κατάσταση ο Glynn Morgan που επέστρεψε μετά από περισσότερα από είκοσι χρόνια στην μπάντα και στην ενεργό δράση; Πως θα επηρεάσει τον ήχο τους το ότι πλέον δεν έχουν μόνιμο δεύτερο κιθαρίστα;

Χαζοερωτήματα στην πραγματικότητα. Οι Threshold είναι τόσο άψογοι επαγγελματίες και τελειομανείς που δεν θα έδιναν τα κλειδιά του frontman πίσω στον Morgan αν δεν ήξεραν σε πόσο καλή κατάσταση βρίσκεται, ούτε θα επηρεαζόντουσαν από το ότι είναι το πρώτο live της νέας εποχής της μπάντας. Υπήρξαν άψογοι από την πρώτη ως την τελευταία νότα τους.

Ξεκινώντας με το «χιτάκι» "Slipstream" από το "Dead Reckoning" αντιλήφθηκα πόσο δίκιο είχε ο Richard West (πλήκτρα) όταν μου έλεγε ότι είναι φοβερό το πόσο καλά αποδίδει τα τραγούδια της περιόδου του Mac o Morgan. Καρμπόν, αλλά και με δική του προσωπικότητα, ήταν εξαιρετικός. Το μόνο μικρό παράπονο στα δυο - τρία πρώτα τραγούδια ήταν η χαμηλή ένταση των δεύτερων φωνητικών, που κατ’εμέ αποτελούν ένα από τα πολλά ατού της μπάντας.

Threshold Richard West

Συνέχεια με το 13λεπτο "The Man Who Saw Through Time" από το νέο άλμπουμ να περνάει νερό, αποδεικνύοντας ότι σε τέτοιου είδους σπουδαίες συνθέσεις δεν παίζει κανένα ρόλο η διάρκεια, ενώ ο Morgan αποδείχτηκε τελικά ο δεύτερος κιθαρίστας που αναζητούσαμε.

Η πρώτη βουτιά στο παρελθόν του "Psychedelicatessen" ήρθε με το βαρύ "Sunseeker" πριν το "Long Way Home" - ίσως το πιο αγαπημένο μου τραγούδι της μπάντας - απογειώσει τη συναυλία για τα καλά. Τι τραγουδάρα και τι απόδοση και τι διάολο έκανε στο τέλος του ο ΘΕΟΣ ο Johanne James, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας ήταν ένα highlight από μόνος του. Πραγματικά από τους καλύτερους και πιο εντυπωσιακούς drummer που υπάρχουν εκεί έξω.

Threshold

Το "The Shire (part 2)" έριξε λίγο τις ταχύτητες και παρόλο ο Morgan φάνηκε να ζορίζεται, εν τέλει το απέδωσε εκπληκτικά, αποδεικνύοντας ότι ο τύπος έχει φωνάρα, ενώ το "Snowblind" πάλι από το "Legends Of The Shires" ήταν η αποκάλυψη της βραδιάς. "This one is a rocker" είπε ο Morgan προλογίζοντάς το και ήταν πραγματικά δυναμίτης, εντυπωσιάζοντας ακόμα κι αυτούς που δεν το ήξεραν.

Για να είμαι δίκαιος, η κορύφωση της βραδιάς ήρθε με τα δυο επόμενα τραγούδια, όμως. Με τον ήχο να αγγίζει τελειότητα (ειδικά στην ισορροπία των φωνών) το "Mission Profile" ήταν μάλλον το highlight της βραδιάς και ειδικά στο ρεφρέν του η ευφορία στο κοινό ήταν εύκολα διακριτή, ενώ το (ούτως ή άλλως φανταστικό) 10λεπτο "Pilot In The Sky Of Dreams" απλά συνέχισε την τελειότητα που βλέπαμε κι ακούγαμε.

Το "Hollow" (επίσης από το "Dead Reckoning") ήταν η μόνη έκπληξη του setlist, ένα από τα άπειρα πανέμορφα τραγούδια των Threshold, ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το υπέρτατο "Innocent", ένα τραγούδι που έγραψε ο Glynn Morgan κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του στη μπάντα και αποτέλεσε το πρώτο χιτάκι και βίντεο που γύρισαν ποτέ. Παρά τα μικρά λαθάκια, ήταν κι αυτό ένα από τα highlight της βραδιάς, προτού τα υπέροχα "Stars & Satellites" και "Ashes" κλείσουν εν μέσω αποθέωσης το κανονικό σετ της μπάντας...

Threshold

Το encore περιλάμβανε τα δύο singles του τελευταίου άλμπουμ, πρώτα το 10λεπτο "Lost In Translation" και μετά το υπέρ-δυναμικό "Small Dark Lines" που αμφότερα αποδόθηκαν άψογα και αφήνοντας σχεδόν μετά από δύο ώρες την πλειονότητα όσων παρευρέθηκαν να αποθεώνει την μπάντα και να παραληρεί για το πόσο σπουδαίοι ήταν.

Μου είναι δύσκολο να περιγράψω σε κάποιον που δεν ήταν εκεί τι γαμάτος κιθαρίστας είναι Karl Groom και πόσο αψεγάδιαστος ήταν ο ήχος του και στα ρυθμικά και στα σόλο ή πόσο μεγάλος πληκτράς είναι ο Richard West, γεμίζοντας ιδεατά τον ήχο και παίζοντας εξαιρετικά σόλο. Ο Anderson στο μπάσο ήταν βράχος, για τον James στα τύμπανα σας είπα και ο Morgan ξεπέρασε την πήχη από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, όντας πολύ καλός κι ως frontman, πέραν της φωνητικής απόδοσης.

Threshold

Οι περίπου διακόσιοι νοματαίοι που βρεθήκαμε στο Κύτταρο θα μιλάμε για μια από τις καλύτερες (progressive metal) συναυλίες που έχουμε δει επί αθηναϊκού εδάφους και είναι κρίμα που οι πιθανότητες είναι να μην έχουμε άλλη ευκαιρία να δούμε τους Threshold στη χώρα μας, εκτός κι αν βρεθεί κάποιος ρομαντικός να πιαστεί κορόιδο.

Διότι, το να επιχειρεί κανείς να φέρει συγκροτήματα από τον progressive χώρο τείνει να γίνει ανέκδοτο, με τον κόσμο να αγνοεί επιδεικτικά τις εμφανίσεις τέτοιων ονομάτων, λάμποντας δια της απουσίας του. Είναι πολλά τα παραδείγματα που δημιουργούν αυτόν τον κανόνα, στον οποίο υπάρχει βέβαια και μια εξαίρεση. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η πραγματικότητα και οφείλουμε να την παραδεχτούμε και να ζήσουμε με αυτή, καθώς το να γκρινιάζουμε δεν βοηθάει σε κάτι πλέον.

Στην πραγματικότητα δεν μάθαμε κάτι καινούργιο. Το ξέραμε ότι δεν έχει αρκετό κοινό για αυτές τις μουσικές η χώρα μας και λίγο-πολύ το έχουμε μάθει πως η αξιοπιστία και η ποιότητα που πρεσβεύουν στο έπακρο ονόματα σαν τους Threshold δεν αποτελούν πρώτιστο κριτήριο επιλογής για την πλειονότητα των ακροατών.

Ούτε χρειάστηκε αυτή η συναυλία για να μάθουμε πόσο σπουδαίο (και πάνω από το μέσο όρο) συγκρότημα είναι οι Threshold, αλλά θυμηθήκαμε πόσο μοναδικές είναι κάτι τέτοιες βραδιές και πόσο ανταμείβουν αυτούς που επιλέγουν να είναι εκεί.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

SETLIST

The Shire (part 1) - Intro
Slipstream
The Man Who Saw Through Time
Sunseeker
Long Way Home
The Shire (part 2)
Snowblind
Mission Profile
Pilot In The Sky Of Dreams
Hollow
Innocent
Stars & Satellites
Ashes

Encore: 

Lost In Translation
Small Dark Lines

  • SHARE
  • TWEET