Martin Turner's Wishbone Ash, Διαφυγόν Κέρδος @ Gagarin 205, 27/02/11

Η επομένη του αποκριάτικου πάρτι του Rocking με βρήκε να χαλαρώνω με τραγούδια από τα άλμπουμ "Argus" και "Wishbone Four", διαβάζοντας ταυτόχρονα το ενθουσιώδες δελτίο τύπου των διοργανωτών για τις «Απόκριες με τους Wishbone Ash» και για «διάφορους εκλεκτούς guests και προσκεκλημένους καλλιτέχνες» που θα πλαισίωναν την κατά Martin Turner εκδοχή του ιστορικού progressive σχήματος και «θα απογείωναν τα δρώμενα στο επίπεδο ενός ξέφρενου φεστιβαλικού πάρτι».

Σκέφτηκα πως δεύτερο συνεχόμενο ξέφρενο πάρτι θα είναι δύσκολο να αντέξουν τα πόδια μου, αλλά παρ' όλα αυτά κατηφόρισα προς το Gagarin 205 με πολλές -διαφορετικές από αυτές του δελτίου τύπου- προσδοκίες για την εμφάνιση μιας μπάντας που στο μυαλό μου την είχα πάντα συνδεδεμένη με μια εσωτερική ευφορία και πραγματική ψυχαγωγία.

Λίγο μετά τις 21:00 το γνωστό στέκι της Λιοσίων ήταν μισογεμάτο (αλήθεια, πότε ακούσατε τελευταία φορά ένα τραγούδι των Wishbone Ash στο ραδιόφωνο;) και, υπολογίζοντας και τον εξώστη που παρέμεινε κλειστός, εύκολα διαπιστώνεις ότι ούτε το φτηνό εισιτήριο κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού. Οι γνωστοί πιστοί ήταν βέβαια εκεί -μπαμπάδες με τους γιους, παλαιοροκάδες και κιθαρίστες-, με προεξέχοντα τον φίλο  μου τον  Άρη, που ήρθε από την Κέρκυρα με την τρελή προσδοκία να ακούσει live την κομματάρα με το όνομα "Handy".  

Στις 21:40 εμφανίστηκε το Διαφυγόν Κέρδος, μια μπάντα με τακτική συναυλιακή παρουσία, που αγαπά το ψυχεδελικό ροκ και προσφέρει απλόχερα καλοδουλεμένες διασκευές του ιδιώματος. Ο κόσμος τους υποδέχθηκε αρκετά ζεστά, παρακολουθώντας με ενδιαφέρον την '60s αναβίωση και τη στυλιζαρισμένη ερμηνεία από τον frontman Ν.Π.. Το συγκρότημα -που δραστηριοποιείται απο το 1978 παρακαλώ- κινήθηκε ανάμεσα σε θρυλικά τραγούδια των Stones και των Who και πιο «ψαγμένες» επιλογές (Electric Prunes, Flamin' Grooovies), με μόνο τρεις δικές του συνθέσεις -με ελληνικό στίχο και κοινωνική θεματική- να σπάνε τη μονοτονία των διασκευασμένων κομματιών.



Οι αντιδράσεις του κόσμου μετρημένες, αφού ήταν φανερό ότι τα περισσότερα κομμάτια του ήταν άγνωστα. Για να πούμε την μαύρη αλήθεια, αν το '70s progressive των Wishbone Ash θεωρείται ρετρο και παρωχημένο και δε μπορεί να γεμίσει ένα χώρο σαν το Gagarin 205, τι να περιμένουμε για μουσικές που πλησιάζουν τα 50 χρόνια ζωής; Κοσμοσυρροή και αλαλαγμό;

Το set τους έκλεισε με ένα πετυχημένο medley, που, πατώντας στο "Gloria" των Them, μας έκανε μια περαντζάδα από τις γειτονιές των Beatles, των Cramps και των Doors, λίγο μετά τις 22:30.

Ακούστηκαν τα παρακάτω τραγούδια (+ 3 ακόμη διασκευές που δε συγκράτησα):

You ’re A Better Man Than I (Yardbirds)
Alone With You Tonight (The Sunnyboys)
Through My Eyes (The Creation)
I Had Too Much to Dream (Electric Prunes)
Είναι Δύσκολο Το Εύκολο Κέρδος
Jumping Jack Flash (Rolling Stones)
Οι Μαλάκες
Teenage Ηead (Flamin' Groovies)
Τώρα Τι Δουλειά Κάνεις;
Pinball Wizard (The Who)
Magic Potion (Open Mind)
Gloria (Them) / A Hard Day's Night (The Beatles) / Goo Goo Muck (The Cramps) / Light My Fire (The Doors) / Gloria medley

Στις 22:40 o Martin Turner και οι τρεις μουσικοί του (Danny Willson και Ray Hatfield  στις κιθάρες και o Dave Wagstaffe στα drums) ανεβαίνουν στην σκηνή, μέσα σε χειροκροτήματα.
Σκεπτόμενος το ζήτημα με τα δύο Wishbone Ash σχήματα που περιοδεύουν ταυτοχρόνως (ο κιθαρίστας Andy Powell ανακοίνωσε πριν λίγα χρόνια ότι του ανήκουν τα δικαιώματα του ονόματος, για να τον διαψεύσουν άμεσα οι υπόλοιποι τρεις του αρχικού σχήματος - συμπεριλαμβανομένου φυσικά του Martin Turner) ανά την υφήλιο και πόσο άσχημο δείχνει κάτι τέτοιο για την υστεροφημία του αυθεντικού σχήματος, καταλήγω στο ότι αν δε μπορείς να δεις την original μπάντα, η δεύτερη καλύτερη επιλογή είναι πάντα το σχήμα με τον original τραγουδιστή. Τα υπόλοιπα είναι πιο εύκολο να αντικατασταθούν - η φωνή πολύ σπάνια.



Η μπάντα του Martin Turner -εκτός από τη φωνή με την οποία λατρέψαμε τραγούδια όπως το "Leaf And Stream"- έχει δουλέψει πάρα πολύ και στα υπόλοιπα στοιχεία του φαινομένου  Wishbone Ash, με κυριότερο τις υπέροχες χαρακτηριστικές κιθάρες. Οι δισολίες που τόσο λατρεύτηκαν από τους -κατά μεγάλο ποσοστό εξαφανισμένους το βράδυ της Κυριακής- Έλληνες ροκάδες ήταν εκεί και για τις δύο ώρες που διήρκεσε η εμφάνισή τους έβαλαν φωτιά στις καρδιές όλων των παρευρισκομένων.

To πρώτο set προσπάθησε να χωρέσει -εκτός του επικού "Argus", που θα ακολουθούσε μετά το διάλειμμα- πολλά διαμάντια από την πρώτη εντεκαετία του σχήματος (1970 - 1980), χωρίς να επαναλαμβάνεται (υπήρχαν αρκετές αλλαγές σε σχέση με το χιονισμένο 2008) και χωρίς να απογοητεύσει σε καμία στιγμή το ενθουσιασμένο κοινό.



Η κορύφωση φυσικά ήρθε στο δεύτερο μέρος, με τα λατρεμένα τραγούδια του "Argus" να κλέβουν την παράσταση, αφού εξασφάλισαν τόσο τον απαραίτητο σεβασμό προς τις αυθεντικές εκτελέσεις από τους μουσικούς, όσο και την απαραίτητη ηχητική ποιότητα των εγκαταστάσεων, που απαιτείται σε αυτές τις περιπτώσεις για να απογειωθούν οι αισθήσεις μας.

Η ώρα πλησίαζε 1, αλλά μετά το "Jailbait" ένιωθα πως μπορούσα να ακούω τη μπάντα για άλλες 2 ώρες, αφού o χρόνος φάνηκε να περνά τόσο μα τόσο γρήγορα, όπως πάντα όταν μας συμβαίνουν ωραία πράγματα. Ο Άρης δεν άκουσε το "Handy", αλλά δε γκρίνιαξε, όπως και κανείς από τους παρευρισκομένους που απόλαυσαν την εμφάνιση μιας υπέροχης μπάντας με ένα ακόμη πιο υπέροχο ρεπερτόριο.



Πραγματικές αντι-απόκριες δηλαδή, με ουσιαστική ψυχαγωγία, χωρίς καρνάβαλους κανενός είδους και με εκλεκτούς guests τους οπαδούς της ποιοτικής μουσικής.

Οι παραπάνω δύο σειρές θα ήταν και το αντιπροσωπευτικότερο δελτίο τύπου για αυτή τη βραδιά.

Set list:

Doctor
Blind Eye
Ballad Of The Beacon
Rock ‘N’ Roll Widow
Outward Bound
Persephone
Diamond Jack
F.U.B.B.
The Way Of The World
------------------------------------
Time Was
Sometime World
The King Will Come
Leaf And Stream
Warrior
Throw Down The Sword
Blowin' Free
------------------------------------
Living Proof
Jail Bait

Αντώνης Μουστάκας

Περισσότερες φωτογραφίες:

Wishbone Ash: