Malevolent Creation, Grave, Soulskinner @ An Club, 11/11/15

Το συγκεκριμένο συναυλιακό πακέτο ήταν πραγματικός δυναμίτης. Ενώνοντας δύο πολύ καλές και ιστορικές γκρουπάρες του death metal, έχοντας μάλιστα και τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, παράλληλα με ένα ελληνικό σχήμα που κόλλαγε γάντι στη περίσταση. Σημειωτέων δε ότι και Grave και Malevolent Creation επ' ουδενί λόγω θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σαν tribute συγκροτήματα που αναπολούν το παρελθόν μιας και οι δύο τους κυκλοφορούν εξαίρετους δίσκους έως το σήμερα. Μάλιστα οι Grave ίσως είναι και το τελευταίο εναπομείναν σχήμα της πρώτης φουρνιάς του Σουηδικού κύματος νεκρίλας που συνεχίζει με το κεφάλι ψηλά.

Τους Soulskinner τους παρακολούθησα για πρώτη φορά ζωντανά και μπορώ να πω ότι έχουν αρκετά καλό υλικό. Έχοντας χάσει αρκετά επεισόδια από τις κυκλοφορίες τους (για να είμαι 100% ειλικρινής εγώ είχα μείνει πίσω στους Terra Tenebrae σε εκείνο το "Subconscious") και, παρ' όλο που ερχόμουνα αντιμέτωπος για πρώτη φορά με το υλικό τους, μου κράτησαν το ενδιαφέρον. Παίζουν ένα στυλ που λειτουργεί καλύτερα για πιο προσωπικές ακροάσεις αλλά σε φέρνουν μπροστά σε απόκοσμες εικόνες ακόμα και σε συναυλιακό περιβάλλον.



Έντονα vibes από σκηνή μέσα '90s ίσως και λόγω της απόκοσμης φωνής του Gothmog και αρκετά ικανοποιητικά θέματα στις κιθάρες με έκαναν να νιώθω τύψεις που δεν τους έχω ακολουθήσει τόσο καιρό. Πάντως την επόμενη μέρα πήγα και ξέθαψα εκείνο το απίστευτο mini των τιτάνων Septicemia!

Επόμενο σχήμα οι Σουηδοί Grave. Επιστροφή μετά από εκείνο το live μαζί με τους Pestilence και Benediction στο οποίο οι τελευταίοι ήταν τόσο καλοί που είχαν πάρει και τα σώβρακα απ' τους υπόλοιπους. Έχοντας από τότε νέα μέλη στη δεύτερη κιθάρα και στο μπάσο και με επιπλέον δίσκους στη φαρέτρα τους (αν και τίμησαν ελάχιστα από αυτούς), έκαναν ό,τι έπρεπε για να αντιληφθεί το κοινό από κάτω τι εστί death metal a la Sweden. Ουδεμία σχέση με την προηγούμενη εμφάνιση στην Ελλάδα, είχαν πιο πολύ πάθος και όρεξη και, ενώ ο ήχος θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερος, στο τέλος νομίζω ότι όλοι έμειναν με ένα χαμόγελο από το έντονο headbanging.



Μπήκαν με το "You'll Never See..." (κόλαση!) και συνέχισαν με ένα εντελώς outsider από τον προηγούμενο δίσκο, "Endless Procession Of Souls", το "Passion Of The Weak". Αναλογιζόμενοι ότι από αυτή τη κυκλοφορία τιμήθηκε μόνο αυτό, νομίζω ότι υπήρχαν καλύτερες επιλογές. Το θρυλικό ντεμπούτο (η λέξη είναι πολύ κοντά στη πραγματικότητα μιας και μπαίνει χωρίς δεύτερη σκέψη σε ένα top 5 του συγκεκριμένου ήχου, αν και ο εγχώριος Τύπος είχε τότε διαφορετική άποψη) ακούσαμε τα "Inhuman", "In Love" και την κομματάρα "Into The Grave". Το τεράστιο "Soulless" είχε την τιμητική του με το ομώνυμο όπως και τα "Bullets Are Mine" και "And Here I Die", ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι αγκαλιάστηκαν με περίσσεια θέρμη και τα νέα τραγούδια όπως τα "Mass Grave Mass", "Out Of Respect For The Dead" και "Plain Pine Box" (κορυφαίο mid tempo αν και ψιλοσφαγιάστηκε στο τέλος το solo).



Βάλτε και τη κάργα αντιπροσωπευτική παλιατζούρα "Morbid Way To Die" και έχετε πλήρη εικόνα του τι ακούστηκε στο Αν Club. Οι υπόλοιποι έξι δίσκοι έλαμψαν με την απουσία τους, ίσως και λόγω πίεσης χρόνου, παρόλα ταύτα δώδεκα τραγούδια στο σύνολο ήταν αρκετά χορταστικά. Και, παρ' όλο το θέμα που είχε ο drummer τους με τη μέση του, στα τύμπανα δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο.

Το βράδυ έκλεισε με αναμνήσεις από Florida, Morrisound Studios και Scott Burns μιας και όπως ήταν αναμενόμενο το "The Ten Commandments" τιμήθηκε δεόντως. Οι Malevolent Creation είναι εγγύηση. Βαράνε αλύπητα, έχουν τραγουδάρες και πάνω στο σανίδι μοιάζουν να βγάζουν τόση άνεση και αυτοπεποίθηση λες και γεννήθηκαν για να κάνουν αυτό το πράγμα.



Ταχύτητες μέχρι το τέρμα (τι drummer είναι αυτός ο DiPinto!), η φωνή του Hoffmann βουτηγμένη στη σαπίλα και τη τσαντίλα ενώ τα riff φέρνουν σε μαινόμενη κατάσταση μέχρι και καλόγρια. Πιο επαγγελματική εμφάνιση εν σχέση με τους Grave ίσως και πιο έντονη, οι τύποι ήταν death metal απόλαυση. Ακούσαμε τραγούδια από τους τρεις πρώτους δίσκους με τα "Eve Of The Apocalypse", "Injected Sufferage", "Coronation Of Our Domain", "Multiple Stab Wounds" να φέρνουν φρενίτιδα, ενώ εντύπωση κάνει πως ξέθαψαν το "Stillborn".



Θα πρέπει να τονιστεί ακόμα ότι και τα τρία τραγούδια που διάλεξαν από το φρέσκο "Dead Man's Path" ("Imperium", "Corporate Weaponry" και "Blood Of The Fallen") έτυχαν θερμότατης αποδοχής από το κοινό, το οποίο γενικά τα έδωσε υπό τους ήχους των Αμερικάνων οι οποίοι προς μεγάλη έκπληξη δεν έπαιξαν το "Malevolent Creation", βάζοντας στο playlist τραγούδια όπως "Antagonized" και "Blood Brothers". Νομίζω ότι όσοι τίμησαν με τη παρουσία τους το live, δεν το μετάνιωσαν με τίποτα.

Φωτογραφίες: Dorina Dragon