Black Rebel Motorcycle Club, The Noise Figures @ Acro, 04/03/14

Η πρώτη και τελευταία φορά (μέχρι χθες) που οι Black Rebel Motorcycle Club επισκέφθηκαν τη χώρα μας ήταν το μακρινό, από πολλές απόψεις, 2004 στο Rockwave Festival, που σηματοδότησε την πρώτη χρονιά λειτουργίας του Terra Vibe. Ομολογώ πως από την εμφάνισή τους κάτω από τον καυτό ήλιο εκείνο τον Ιούνιο θυμάμαι ελάχιστα πράγματα, καθώς λίγο η φοβερή ζέστη, λίγο το «νανούρισμα» που μας προσέφεραν οι Mogwai αμέσως μετά, αλλά και η προσμονή για τους επανενωμένους Pixies, συνετέλεσαν στο να ξεθωριάσουν, πιο γρήγορα κι από τον χρόνο που μεσολάβησε μέχρι χθες, οι όποιες εικόνες έλαβα από τους Black Rebel Motorcycle Club τότε.

Δέκα χρόνια μετά, σε μια Ελλάδα που έχει ξεγλιστρήσει από τον χάρτη των μεγάλων συναυλιών που προσπάθησε να μπει κατά την προηγούμενη δεκαετία (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πραγματοποιούνται αξιόλογες συναυλίες πλέον), οι ανακοινώσεις των δύο εμφανίσεων των Black Rebel Motorcycle Club στη χώρα μας ανάχθηκαν στο πιο hot συναυλιακό event της άνοιξης κι όχι αδίκως, καθώς και τα ψωμιά τους δεν έχουν φάει αλλά και το όνομά τους εξ ορισμού είναι το πιο «βαρβάτο» ως προς τις συναυλίες που έχουν προγραμματιστεί μέχρι το καλοκαίρι. Η δυνατή προπώληση της Αθήνας, το ότι έμειναν ελάχιστα εισιτήρια απούλητα πριν την έναρξη και φυσικά η απτή απόδειξη, ο χώρος που όλο και γέμιζε, έδειξαν τη δυναμική της συγεκριμένης συναυλίας ως event.

Τη βραδιά άνοιξε ένα από τα δυνατά χαρτιά της Inner Ear, οι Noise Figures. Με σαφέστατες garage rock επιρροές από White Stripes, Black Keys αλλά και Black Rebel Motorcycle Club σε μερικές στιγμές, το δίδυμο των Noise Figures μας παρουσίασε ένα setlist κυρίως βασισμένο στο μοναδικό, ομώνυμό, τους άλμπουμ.



Ο ήχος δυστυχώς δεν τους βοήθησε, καθότι αρκετά δυνατός, με συνέπεια να παραμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τις ωμές συνθέσεις τους οι οποίες στο άλμπουμ ακούγονται αρκετά πιο προσεγμένες. Όντας η πρώτη φορά που τους έβλεπα, δεν γνωρίζω εάν ο ήχος αυτός χαρακτηρίζει όλες τις εμφανίσεις τους κι αν οι Noise Figures χρειάζεται να δουλέψουν λίγο παραπάνω τα live τους, αλλά αν μη τι άλλο και ορεξάτοι ήταν και αξιόλογο υλικό έχουν να παρουσιάσουν.



Παίχτηκαν μεταξύ άλλων τα: Black Caravan / Out Of Your Mind / We Look Better In The Sun / Rollin' / Turn Off The Lights / Tame The Knife / Bones.

Περίπου στις 22:35, και με το Acro να έχει γεμίσει και πάνω και κάτω, ανέβηκαν στη (χαμηλή) σκηνή οι Black Rebel Motorcycle Club κι αμέσως τράβηξαν από το μανίκι τους γερά χαρτιά για να κερδίσουν άμεσα την παρτίδα. Το ξεκίνημα ήταν ιδανικό με πέντε κομμάτια που ανέβασαν αμέσως τη διάθεση του κοινού. Τα εμφατικά drums του "Let The Day Begin", ο σαγηνευτικός ρυθμός του "Beat The Devil's Tattoo", η americana ψυχή του "Ain't No Easy Way" έδωσαν μια ιδιαίτερη ώθηση στη βραδιά από αυτές που κάθε συναυλία χρειάζεται. Ο ήχος από την αρχή της εμφάνισης κινήθηκε σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα, ειδικά σε σύγκριση με αυτόν που είχε το support συγκρότημα.



Όταν βέβαια μια συναυλία αγγίζει ταβάνι από τα πρώτα είκοσι λεπτά με τέτοιες χαρακτηριστικές στιγμές από τη δισκογραφία της μπάντας, αναπόφευκτα αρκετές φορές κάνει «κοιλιά» και κάτι τέτοιο συνέβη και χθες μετά τη δυνατή έναρξη. Ίσως και να είναι άδικος ο χαρακτηρισμός «κοιλιά» καθώς περισσότερο ήταν μια αλλαγή ύφους στο setlist σε πιό ήρεμες στιγμές όπως το "Returning" ή πιο ψυχεδελικές όπως το "White Palms" και το καταπληκτικό τζαμάρισμα στο τέλος του "American X". Πιθανότατα, μια πιο καλή διαχείριση της σειράς των τραγουδιών εκ μέρους της μπάντας θα μπορούσε να είχε κρατήσει σε πιο ισόποσα σημεία το ηχητικό μενού της βραδιάς.



Το "Conscience Killer" ανέβασε τις εντάσεις ξανά και στη συνέχεια οι Black Rebel Motorcycle Club επιχείρησαν ένα πέρασμα από το "I Don't Wanna Be A Soldier Mama" του John Lennon. Το "Lose Yourself" επανέφερε τους χαμηλούς ρυθμούς κι από εκεί και πέρα η συναυλία «απογειώθηκε» ξανά με την τριάδα "Stop", "Red Eyes And Tears" και φυσικά το "Spread Your Love", που έκλεισε το κυρίως set.



Στο encore η μπάντα επέλεξε να παρουσιάσει ένα ακουστικό μέρος από το οποίο... σώθηκε μόνο το "Shuffle Your Feet". Λέω «σώθηκε» καθώς τα "Mercy" και "Complicated Situation" τα επισκίασαν τα κάθε λογής «πηγαδάκια» που είχε ξεκινήσει το κοινό με αποτέλεσμα οι ακουστικές ερμηνείες να φαντάζουν σαν background κοσμικής εκδήλωσης, κάτι που έχουμε βιώσει πολλές φορές εγχώριες συναυλίες δυστυχώς. Την τάξη ήρθε να βάλει το εκρηκτικό "Whatever Happened To My Rock 'n' Roll (Punk Song)" που μετέτρεψε τις μπροστινές σειρές του Arco σε ring κι αποτελώντας αναμενόμενα ένα από τα highlights της συναυλίας. Μετά από περίπου δύο ώρες το "Sell It" έκλεισε τη βραδιά, δίνοντάς μας ανάσες μετά το κοπάνημα με το "Whatever Happened To My Rock 'n' Roll (Punk Song)".



Η συγκεκριμένη συναυλία, όπως προείπαμε, φάνταζε το σημαντικότερο συναυλιακό event της άνοιξης και πιθανότατα δεν έφυγε κανείς παραπονεμένος χθες από το Acro καθώς είδε μια μπάντα που κουβαλάει μια ιδιαίτερη ταυτότητα και κουλτούρα να την ξεδιπλώνει με χαρισματικό τρόπο επί σκηνής. Λεπτομέρειες όπως η προαναφερθείσα «κοιλιά» ή η απουσία κομματιών όπως το "Love Burns" δεν στάθηκαν ικανές να χαλάσουν τη γενική  εντύπωση που αποκομίσαμε από τους Black Rebel Motorcycle Club και σε ζόρικες εποχές όπως η τωρινή ένα τίμιο rock 'n' roll δίωρο σαν αυτό που προσέφεραν οι Been, Hayes, Shapiro είναι τονωτική ένεση.

Υ.Γ.: Δεν γνωρίζω εάν φταίει το συγκρότημα ή ο διοργανωτής, αλλά θεωρώ απαράδεκτο καθημερινή μέρα το κυρίως συγκρότημα να εμφανίζεται μετά τις 22:30 και τελειώνοντας μετά τις 00:30 να στερεί από μεγάλο αριθμό θεατών την ευκολία να μετακινηθεί προς τα σπίτια του με τις δημόσιες συγκοινωνίες και να αναγκάζεται να βασιστεί σε δικό του αμάξι ή σε ταξί. Είναι ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται σε πολλές συναυλίες στη χώρα μας και προβληματίζει αρκετό κόσμο.

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com