A Night In The Abyss Festival

18 Οκτωβρίου και η πολυπόθητη βραδιά έχει φτάσει. Αρκετές εκατοντάδες άτομα περιμένουν έξω από το Θερινό Αμφιθέατρο Κομοτηνής για να δούνε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής metal σκηνής. Άτομα κυρίως μικρής ηλικίας είχαν έρθει από πολλές πόλεις της Ελλάδας για να ακούσουν τα αγαπημένα τους group. Την όλη οργάνωση είχε αναλάβει η εκπομπή Metal In Musica, που μεταδίδεται κάθε Τετάρτη 11-1 στο Ράδιο Ροδόπη. Αφίσες μπορούσε να βρει κανείς σε όλες τις πόλεις της βόρειας Ελλάδας (Αλεξ/πολη, Κομοτηνή, Ξάνθη, Δράμα, Σέρρες, Θεσ/νίκη) και η προώθηση του festival ήταν μεγάλη από πολλές πλευρές (και από το Rocking.gr). Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για την Κομοτηνή αλλά και την Θράκη γενικότερα. Αυτοί ήταν μερικοί από τους παράγοντες που δικαιολόγησαν την αθρόα προσέλευση του κόσμου.

Στις 19:00 περίπου οι πόρτες άνοιξαν και ύστερα από σωματικό έλεγχο περάσαμε στο συναυλιακό χώρο, ο οποίος ήταν απόλυτα ασφαλής για τη διεξαγωγή ενός τέτοιου event. Δίπλα από τη σκηνή μπορούσε κάποιος να αγοράσει cd, μπλούζες και άλλα αντικείμενα από τις μπάντες.

Την σκηνή άνοιξαν κατά τις 19:30 οι Dawn Of Darkness. Ένα νέο και πολλά υποσχόμενο συγκρότημα από την Ξάνθη, που απαρτιζόταν κυρίως από άτομα μικρής ηλικίας. Τα τραγούδια τους ήταν άκρως μελωδικά και σχετικά μεγάλα σε διάρκεια. Ερμηνεύοντας κομμάτια από το demo που πρόσφατα κυκλοφόρησαν, δημιούργησαν ένα καλό κλίμα για τη συνέχεια της βραδιάς



Ύστερα από 40 λεπτά δράση ανέλαβαν οι Κομοτηναίοι Sad Wings, οι οποίοι έπαιξαν για πρώτη φορά live με τη νέα σύσταση του group. Κομμάτια που ακούσαμε ήταν τα “My Last Request”, “Time Is Nothing”, “Rising”, τα οποία προέρχονταν από το πρώτο τους album με τίτλο “My Last Request”. Ακολούθησε το νέο demo τους και 2 διασκευές, η μία εκ των οποίων στο “Bed Of Nails” του Alice Cooper. Γενικά, η εμφάνιση τους ήταν άξια αναφοράς.



Κατά τις 20:30 στη σκηνή εμφανίστηκαν οι Αλεξανδρουπολήτες Crossover, οι οποίοι έπαιζαν 2η φορά στην Κομοτηνή (η πρώτη ήταν πριν ένα χρόνο σε ένα πάρτυ της νομικής σχολής). Το set list τους περιελάμβανε ολόκληρο το νέο τους album, εν ονόματει Debauchery, το οποίο αναμένουμε με ενδιαφέρον. Να σημειώσουμε ότι το group υπέγραψε πρόσφατα με την γαλλική εταιρεία Dead Sun Records με την οποία θα κυκλοφορήσει αυτές τις μέρες το νέο του album.

Ύστερα από μία ώρα εμφανίστηκαν μπροστά μας οι Θεσσαλονικείς Homo Iratus, έχοντας ένα πλούσιο track listing από παλιά κομμάτια, όπως τα “Dead Upon Conseption”, “ Tomahawk Cruise Messiah”, “Homo Sapiens?” και “Protection Through Surveillance”. Είχαμε την τύχη να ακούσουμε για πρώτη φορά ορισμένα από τα νέα κομμάτια τους, τα οποία ερμήνευαν για πρώτη φορά live. Ένα live που θα θυμούνται όλοι για πολύ καιρό.

Έχοντας περάσει πλέον 4 ώρες, και οι Homo Iratus έχουν κατέβει από τη σκηνή ο κόσμος αγωνιά να δει τους πρωτοπόρους της ελληνικής metal σκηνής, Rotting Christ. Πολλές δεκάδες άτομα είναι μαζεμένα κάτω, μπροστά από τη σκηνή περιμένοντας πως και πως. Ο κόσμος αποθεώνεται μόλις βλέπει τα μέλη του group να ανεβάινουν στη σκηνή και να αναλαμβάνουν δράση. Αξιοσημείωτο είναι ότι η στοίχηση τους ήταν παράδειγμα προς μίμηση και οι κινήσεις τους προσεγμένες. Την παράσταση άνοιξαν με το “In Domine Sathana” και συνέχισαν με ορισμένα νέα, αλλά και παλιά κομμάτια όπως “After Dark I Feel”, “Nor Servian”, “King Of A Stellar War”, στα οποία έγινε πανικός.


Τελευταίο κομμάτι (θεωρητικά) ήταν το “Under The Name Of Legion”, με το οποίο αποχώρησαν. Μη μπορώντας να κάνουν αλλιώς και αφού το μόνο που ακουγόταν από τα στόματα του κόσμου ήταν το “Rotting Christ !!” επανήλθαν στη σκηνή ερμηνέυοντας 3 κομμάτια, ένα εκ των οποίων το “Sorrowfull Farewell” το οποίο περίμενε να ακούσει πολύς κόσμος.


Μετά το τέλος του festival τα συναισθήματα ήταν πολύ θετικά και ο καθένας μας ένιωθε χαρούμενος που είχε την τύχη να παρεβρεθεί σε ένα τέτοιο event. Ήταν από τις λίγες φορές που φεύγεις από μία metal συναυλία και δε βουήζουν τα αυτιά σου, και αυτό συνέβη λόγω του άριστου ηχητικού εξοπλισμού. Απρόοπτα δεν υπήρξαν και σ’ αυτό φυσικά συνέβαλαν και τα παιδιά της εκπομπής Metal In Musica, που είχαν οργανώσει τα πάντα στην εντέλεια. Τους αξίζει σίγουρα ένα μεγάλο μπράβο! Το μόνο που ελπίζουμε εμείς είναι να έχουμε ξανά την ευκαιρία να δούμε από κοντά τέτοια μεγάλα ονόματα της ελληνικής (γιατί όχι και ξένης) σκηνής και ιδίως σε μία τόσο όμορφη και καλοστημένη δουλειά.