Συνέντευξη Rishloo

«Αυτό που συνέβη στην Γαλλία είναι μια ανείπωτη τραγωδία που επισημαίνει ακόμα περισσότερο πόσο χρειαζόμαστε την πρόκληση μέσω τέχνης»

Από τον Μάνο Πατεράκη, 11/02/2015 @ 10:59
Μια από τις πιο ποιοτικές alt-prog μπάντες εκεί έξω επέστρεψε με νέο δίσκο έπειτα από έξι χρόνια και κατάφερε να μου ισοπεδώσει για ακόμη μια φορά το μυαλό - ίσως πιο δυναμικά από ποτέ. Καθότι οι Rishloo έχουν κάνει buzz δυσανάλογο της δισκάρας που κυκλοφόρησαν, της οποίας το εγκώμιο έπλεξα μεθ' υπερβολής (ή και όχι) εδώ, αποφάσισα ότι μια συνέντευξη μαζί τους, για να τους γνωρίσουν κατάτι περισσότερο οι Έλληνες ακροατές, μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει. Έτσι, επικοινώνησα μαζί τους και εκείνοι ανταποκρίθηκαν άμεσα στο κάλεσμα και αποδείχθηκαν κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να μοιραστουν μαζί μας την ιστορία τους. Ορίστε, λοιπόν, οι κάτωθι συλλογικές τους απαντήσεις.

Χαιρετισμούς από την Ελλάδα. Δεν γνωρίζω αν έχετε ξαναμιλήσει σε ελληνικό μέσο... Αν όχι, καλωσήρθατε στη δική μας γωνιά στο διαδίκτυο.
Ευχαριστούμε που μας προσκάλεσες!

Είμαι πραγματικά ευτυχής που οι Rishloo επέστρεψαν στη ζωή μας μετά το "Feathergun" του 2009. Τι κάνατε όλα αυτά τα χρόνια;
Είμαστε χαρούμενοι κι εμείς που είμαστε πίσω. Ο Dave, ο Jesse και ο Sean συνέχισαν ως οι The Ghost Apparatus. Ο Andrew αφιερώθηκε στην κανονική του δουλειά και πέρασε πολύ καιρό μόνος του.

Για να βγάλετε δίσκο με τέτοια παραγωγή και τόσο δουλεμένες συνθέσεις, υποθέτω ότι χρειάστηκε πολύς κόπος και ιδρώτας...
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε ποτέ να αφιέρωσουμε υπερβολικά πολύ χρόνο ή να ιδρώσουμε υπερβολικά πολύ για ένα άλμπουμ. Ενέχει ο κίνδυνος να είσαι πολύ επικριτικός με τη δουλειά σου και να αλλάζεις συνεχώς πράγματα μέχρι που να πέθαινε. Ωστόσο, η δημιουργική διαδικασία είναι μια περιπέτεια για εμάς και απολαμβάνουμε τον μόχθο της ανακάλυψης.

Rishloo

Λοιπόν. "Living As Ghosts With Buildings As Teeth"... Πρόκειται για αλληγορία του μοντέρνου τρόπου ζωής; Για τι πράγμα θέλετε να μας μιλήσετε;
Όσον αφορά τους στίχους, υπάρχουν τόσο πολλές πτυχές του τι εννοούμε με το κάθε κομμάτι... Επί της ουσίας, στο σύνολο του δίσκου, κάνουμε έναν οπτικό σχολιασμό πάνω στα τελευταία χρόνια των ζωών μας, πώς βιώσαμε τον κόσμο και πώς μας φαίνεται σε μια ηχητική αλληγορία. Υπάρχει μια φοβερή ταινία του Charlie Chaplin που ονομάζεται "Μοντέρνοι Καιροί" και κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα, αλλά με εικόνες. Συνεπώς, υποθέτω ότι απλά προσπαθούμε να προσδώσουμε νόημα στην οπτική που έχουμε για τον κόσμο τριγύρω μας στη δεδομένη στιγμή της ιστορίας.

Ποιός είναι υπεύθυνος για τη σύνθεση μουσικής και στίχων;
Ο Dave (Σ.σ.: Gillett-κιθάρα) συνήθως έρχεται με ένα κιθαριστικό riff, ή μερικά riff ενωμένα μεταξύ τους, και τζαμάρουμε στον χώρο όπου κάνουμε τις πρόβες μας. Το 90% του υλικού προκύπτει οργανικά και προτιμούμε να αφήνουμε τα κομμάτια να αναπνέουν παρά να τα συνθέτουμε από άκρη ως άκρη, ενδελεχώς. Έπειτα, όταν έχουμε έτοιμη τη βάση της μουσικής, μερικές φορές με λίγα φωνητικά, ο Dave και ο Drew (Σ.σ.: Mailloux-φωνή) κάθονται κατά τη διάρκεια κάποιων μηνών και ετοιμάζουν τους στίχους με τις μελωδίες τους. Πάντα πιστεύαμε ότι γράφουμε ανάποδα επειδή αφήνουμε τους στίχους για το τέλος -και συνήθως βασίζονται στη μουσική που συνοδεύουν- αντί να γράφουμε μουσική που να ταιριάζει στα φωνητικά.

Στο εναρκτήριο κομμάτι, εξεπλάγην όταν άκουσα ένα sample στα ελληνικά! Δεν κατάλαβα όλες τις λέξεις γιατί δεν είναι ξεκάθαρο, μοιάζει με κάτι θρησκευτικό πάντως...
Η γυναίκα μου (Σ.σ.: Εδώ μιλάει ο Dave Gillett-κιθαρίστας) είναι Ελληνίδα. Μετακόμισε εδώ πριν από μόλις δυο χρόνια, από την Θεσσαλονίκη. Την άκουσα κατά τύχη να κάνει μια τελετή εξαγνισμού από ένα ιερό κείμενο που της έδωσε η μάνα της και την ηχογράφησα. Είναι εξορκισμός από αρνητική ενέργεια, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι. (Σ.σ.: Λέτε να μιλάει για ξεμάτιασμα;)

Rishloo - Living As Ghosts With Buildings As Teeth

Το τελείωμα του "Landmines" είναι μαγικό. Απλά ήθελα να σας το πω.
Ευχαριστούμε. Είναι ένα διασκεδαστικό κομμάτι.

Ενώ διατηρήσατε την αξιοθαύμαστη ταυτότητά σας, μπορώ σίγουρα να δω περισσότερες επιρροές από Mars Volta στο νέο άλμπουμ. Συμφωνείτε; Τι άλλες επιρροές είχατε;
Οι Mars Volta ήταν μια ενδιαφέρουσα μπάντα. Νομίζω ότι αν μπήκε μέσα η επιρροή από αυτούς, πρόκειται περισσότερο για θέμα ενέργειας, παρά για μια ξεκάθαρη επιρροή στον ήχο. Όλοι μας ακούμε διαφορετικά πράγματα, οπότε θα ήταν δύσκολο να ξεδιαλέξουμε μία μόνο μπάντα ως επιρροή μας. Αυτό που επηρέασε περισσότερο τον ήχο μας ήταν ότι επικεντρωθήκαμε περισσότερο στην ελευθερία της έκφρασης, ενώ στις προηγούμενες δουλειές μας θέταμε κάποιους περιορισμούς στο τι μπορούσαμε και τι δεν μπορούσαμε να κάνουμε.

Το "Living As Ghosts With Buildings As Teeth" κυκλοφόρησε σε ψηφιακή μορφή τον Δεκέμβριο αλλά νομίζω ότι τα CD παραδόθηκαν το 2015. Οπότε δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω... Να το βάλω στη λίστα μου για το 2015;
Σίγουρα! Είναι πιο λογικό να καταχωρηθεί στο 2015 άλλωστε, καθότι η αρχική ψηφιακή κυκλοφορία αφορούσε στην crowdfunding καμπάνια μας και τους αρχικούς υποστηρικτές της.

Είστε μέρος μιας αμερικάνικης alternative progressive σκηνής που μας δίνει φοβερούς δίσκους με καταφανή ποιότητα. Όμως, οι περισσότερες μπάντες δεν απολαμβάνουν εμπορική καταξίωση. Μιλάω για φοβερά συγκροτήματα όπως οι Fair To Midland, οι 3, οι Opus Dai, οι Dredg, οι Kaddisfly... Ο κατάλογος είναι μακρύς. Θα μπορούσατε, άραγε, να τα καταφέρετε εμπορικά σε Η.Π.Α. ή Ευρώπη;
Πιστεύω ότι η Ευρώπη είναι η καλύτερη ευκαιρία για να ακουστεί η rock μουσική. Όχι μόνο λόγω των οπαδών, αλλά και λόγω της βιομηχανίας. Η νοοτροπία της βιομηχανίας θεάματος στις Η.Π.Α. σκοτώνει την τέχνη. Υπάρχουν υπερβολικά πολλά παραδείγματα συγκροτημάτων που πάνε από τη μία δισκογραφική στην άλλη χωρίς κανένα ουσιαστικό κέρδος πουθενά. Αντί να προσαρμόζονται στο μοντέλο των μικρότερων και πιο λειτουργικών δισκογραφικών, οι οποίες μπορούν να αναπτύξουν έναν καλλιτέχνη μέσα σε μια πρακτική δημογραφία που να αρμόζει στο είδος του, οι μεγάλες δισκογραφικές των Η.Π.Α. παίρνουν κάθε καλλιτέχνη και προσπαθούν να τον κάνουν την επόμενη Katy Perry ή τον επόμενο Justin Bieber.

Έχετε καμιά καινούργια μπάντα να μας προτείνετε;
Πραγματικά, έχουμε βγει έξω από τη λούπα αναζήτησης νέας μουσικής, καθώς ήμασταν σε χειμερία νάρκη τα τελευταία χρόνια. Εσείς είστε που πρέπει να μας προτείνετε!

Rishloo

Μετά τα πρόσφατα τραγικά γεγονότα και το μακελειό του Charlie Hebdo που τρομοκράτησε τον κόσμο, ο καλλιτέχνης οφείλει να κάτσει να σκεφτεί ένα-δυο πραγματάκια. Πρέπει να υπάρχει όριο στο τι μπορεί κανείς να εκφράσει με την τέχνη του;
Η τέχνη είναι ένας από τους σημαντικότερους τρόπους που έχουμε για να ανακαλύψουμε το πώς βλέπουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο γύρω μας. Αυτό σημαίνει πολλές φορές ότι μπορεί να βιώνεις πράγματα που ενοχλούν ή φρικάρουν ή απλά προσβάλλουν. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, όπως το ότι η τέχνη δεν πρέπει ποτέ να εκμεταλλεύεται ένα ανθρώπινο ον. Δεν μπορείς, δηλαδή, να αιχμαλωτίσεις κάποιον απλά επειδή θες να δημιουργήσεις τέχνη, ούτε να τραυματίσεις ένα παιδί κ.ο.κ. Ωστόσο, αυτό που συνέβη στην Γαλλία είναι μια ανείπωτη τραγωδία που επισημαίνει ακόμα περισσότερο πόσο χρειαζόμαστε την πρόκληση μέσω της τέχνης. Η τέχνη ΔΕΝ είναι η ζωή. Μπορεί να μεταμορφώσει, να εμπνεύσει, να ενδυναμώσει και να γίνει καταφύγιο. Αλλά δεν αξίζει ποτέ όσο η ζωή ενός ανθρώπου. Το να σκοτώσεις κάποιον για μια ζωγραφιά είναι μια τρέλα. Το γεγονός ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο απλά αποδεικνύει πόσο απεγνωσμένα χρειαζόμαστε περισσότερη τέχνη, περισσότερες ερωτήσεις, περισσότερο διάλογο, περισσότερη ανησυχία και περισσότερη πρόκληση.

Πρόσφατα δημοσιεύσαμε ένα άρθρο σχετικά με τους δίσκους που περιμένουμε από το 2015. Προσωπικά ψήφισα Tool. Πιστεύετε ότι μια μπάντα σαν τους Tool, οι οποίοι έχουν φτάσει την κορυφή τους, έχουν ακόμα πράγματα να δώσουν;
Θα είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι θα βγάλουν. Οι Tool ήταν επιρροή για εμάς από τις πολύ αρχές, αλλά δεν καθίσαμε να ασχοληθούμε πολύ μαζί τους μετά το "10.000 Days". Έχουν φτάσει την κορυφή τους; Θα αλλάξει άραγε ο νέος δίσκος τους όλα τα δεδομένα ή θα είναι απλά μια προσθήκη στον κατάλογό τους; Πιθανότατα γνωρίζουμε λιγότερα πάνω σε αυτά απ' ό,τι ο μέσος οπαδός των Tool!

Τι ακούτε τελευταία;
Το "Ashes To Ashes" του David Bowie, το "Mad Dogs And Englishmen" του Joe Cocker, το "Koi No Yokan" των Deftones, το "Once More 'Round The Sun" των Mastodon και το soundtrack του "Inception".

Ποιά είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Προς το παρόν, το πλάνο είναι να γίνουμε πάλι έτοιμοι για live εμφανίσεις. Έχουν περάσει μερικά χρονάκια από την τελευταία φορά που δώσαμε συναυλίες, οπότε έχουμε αρκετή δουλειά μπροστά μας.

Ωραία, λοιπόν. Δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να σας δούμε στην Ελλάδα, όμως δεν παύω να ελπίζω. Συνεχίστε αυτό που κάνετε!
Ευχαριστούμε Rocking.gr!
  • SHARE
  • TWEET