Sinsaenum: «Ήρθαμε για να μείνουμε»

Οι φρέσκοι Sinsaenum με μέλη από Dragonforce, Slipknot, Mayhem, Daath, Loudblast και Seth κυκλοφορούν τον πρώτο full length δίσκο τους "Echoes Of The Tortured" στα τέλη του μηνός. Είχαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τον Frederic Leclercq, του οποίου η αγάπη για το death metal ήταν και η κινητήριος δύναμη για τη δημιουργία της μπάντας, και μας εξήγησε τις επιρροές του, το πώς σχημάτισε την μπάντα, το πώς το streaming επηρέασε τη μουσική βιομηχανία, αλλά και τα μελλοντικά σχέδια της μπάντας.

Πόσο καιρό επεξεργαζόσασταν την ιδέα δημιουργίας ενός death metal δίσκου;

Χμμ, είναι δύσκολο να καθορίσω από πότε ακριβώς, γιατί πάντα ήθελα να παίξω αυτήν τη μουσική και πάντα την αγαπούσα. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να ξεκινά να ακούει heavy metal. Από το '92, οπότε ονειρευόμουν να φτιάξω έναν τέτοιο δίσκο. Υποθέτω ότι από τη στιγμή που άκουσα αυτήν τη μουσική, μου καρφώθηκε στο μυαλό. Έτσι ξεκίνησα να παίζω μουσική και μάλιστα όταν ήμουν μικρότερος είχα και μία black metal μπάντα, όχι κάτι ιδιαίτερα σοβαρό. Φόραγα και corpsepaint για ορισμένα gigs, ξέρεις, με φίλους από την περιοχή. Κατόπιν, συναντήθηκα με τον Heaven Li που παίζει κιθάρα και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι μου στην power metal, αλλά πάντα ήθελα να παίξω αυτό το είδος. Οπότε ξεκίνησα ως μπασίστας στους Dragonforce, από όπου με ξέρουν και οι περισσότεροι, αλλά πάντα ήθελα να παίξω αυτό το είδος, απλά δεν είχε εμφανιστεί η κατάλληλη στιγμή και οι κατάλληλοι άνθρωποι και μετά... και μετά απλά συνέβη.

Καταλαβαίνω ότι η δημιουργία των Sinsaenum βασίστηκε σε αυτήν την πολύχρονη αγάπη για το είδος της death metal. Ποιες μπάντες σας καλλιέργησαν αυτό το πάθος και επηρέασαν τον ήχο των Sinsaenum?

Οι επιρροές μου στο death metal; Υποθέτω ότι είναι αυτές οι μπάντες που ξεκινάς να ακούς όσο είσαι έφηβος. Τα μεγάλα ονόματα για μένα ήταν οι Morbid Angel, οι Pestilence, οι Carcass, οι Bolt Thrower, οι Deicide, οι Death και οι Loudblast. Μέσα από αυτές τις μπάντες ανακάλυψα το είδος, αλλά άκουγα και πολλά άλλα, οπότε υποθέτω ότι η μουσική μου προέρχεται από όλες αυτές τις μπάντες και όλα τα υπόλοιπα που άκουγα παράλληλα. Ο συνδυασμός όλων αυτών δημιούργησε τον ήχο των Sinsaenum.

Πώς επιλέξατε τα μέλη του συγκροτήματος και πώς ήρθατε σε επαφή μαζί τους;

Το 1995 με την τρέχουσα μπάντα μου είχαμε ανοίξει για τους Loudblast, οπότε γνώρισα τον Stefane. Κάποια στιγμή αργότερα ξαναβρεθήκαμε και ήξερε ποιος ήμουν, φυσικά ήξερα ποιος είναι και κρατήσαμε επαφές, ώσπου το 2010 του μίλησα για κάποια death metal κομμάτια που είχα γράψει και ότι θα ήθελα κάτι να κάνω με αυτά στο μέλλον, οπότε τον ρώτησα αν τον ενδιέφερε να με βοηθήσει και να συνεργαστούμε. Τα άκουσε και ενδιαφέρθηκε, απλά δεν ήταν κάτι σοβαρό για την ώρα. Η λογική ήταν ότι αργότερα, στο μέλλον, θα μπορούσαμε να κάναμε κάτι. Κάποια στιγμή έλαβα ένα μήνυμα από τον Joey. Τον Joey τον είχα γνωρίσει το 2008, όταν οι Dragonforce και οι Slipknot περιόδευαν μαζί. Είχαμε ανακαλύψει ότι και οι δύο αγαπάμε την death metal και ότι θα θέλαμε να συνεργαστούμε κάποια στιγμή στο μέλλον. Στο μήνυμα ο Joey με ρώτησε με τι ασχολούμουν εκείνο το διάστημα, οπότε του λέω «Mόλις γύρισα από περιοδεία και έχω μερικά death metal κομμάτια, θες να ακούσεις;». Τα άκουσε, μου κάνει «τα σπάνε, ποιος παίζει ντραμς;». Του λέω «κανένας, θες να παίξεις;». Αμέσως προθυμοποιήθηκε. Ήταν τόσο απλό. Αφού είχε μπει στην ομάδα και ο Joey, είπα στον Stefane ότι πλέον είχαμε ντράμερ. Χρειαζόταν, πλέον, να βρούμε τα υπόλοιπα μέλη. Επικοινώνησα με τον Sean με τον οποίο περιόδευα το 2009 και πάντα πίστευα ότι έχει φανταστική φωνή και είναι πολύ cool και θα ήθελα να συνεργαστούμε. Ο Joey πρότεινε τον Attila, με τον οποίο είχα γνωριστεί το 2012 και αμέσως είπα ναι, ήθελα να δω αυτά που θα πρόσφερε στον ήχο.

Δεν ήμουν εξαρχής σίγουρος για τους δύο vocalists, οπότε στην αρχή δοκιμάσαμε μερικά κομμάτια. Μάλιστα, είχα γράψει ένα κομμάτι έχοντας εξαρχής τον Attila στο μυαλό μου. Σκεφτόμουν ότι θα ταίριαζε στον Attila από τους Mayhem, φανταζόμουν να το τραγουδά κάποιος με τη φωνή του. Όταν ήρθε στην μπάντα, του λέω «έχω ήδη κάτι κάτι γραμμένο για σένα». Αρχικά, η ιδέα ήταν να είναι guest, αλλά στην πορεία έγινε μέλος της μπάντας βγάζοντας πολλά στο τραπέζι. Συνέβαλε και στα βίντεο. Αυτοί ήμαστε που ηχογραφήσαμε τον δίσκο και όταν ήρθε η στιγμή να κάνουμε πρόβες για τον δίσκο και να κάνουμε τα βίντεο, επικοινωνήσαμε με τον Heimoth, που είχα γνωρίσει μερικά χρόνια πριν σε ένα φεστιβάλ. Είχε παίξει και με τους Loudblast και είναι μέλος των Seth, μια γαλλική black metal μπάντα. Οπότε έτσι φτιάχθηκε το τελικό line-up.

Είναι εντυπωσιακή η χρήση των δύο vocalists, με τον καθένα να προσφέρει κάτι διαφορετικό στον ήχο του δίσκου. Είναι μια ασυνήθιστη επιλογή, αλλά δεν ήταν αυτή από την αρχή;

Όχι. Όπως είπα, προσέγγισα τον Sean επειδή αυτόν είχα στο μυαλό μου. Τα φωνητικά του είναι πολύ ρυθμικά, πολύ καλά αρθρωμένα και αυτό ακριβώς ήθελα. Όταν ο Joey πρότεινε τον Attila, είπα ok, ας δοκιμάσουμε μερικά κομμάτια, στα οποία θα ήταν guest. Όταν ακούσαμε το αποτέλεσμα, ο συνδυασμός των δύο ήταν άψογος. Από τη μία ο Sean με τα ρυθμικά - μες στη μούρη σου φωνητικά, και από την άλλη με τον Attila, που είναι το ακριβώς αντίθετο, είναι χάος, η φωνή του είναι σαν να κινείται φάντασμα, σαν φίδι, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό και αυτό είναι που κάνει τον ήχο μας ιδιαίτερο. Δεν ήταν το αρχικό μου σκεπτικό, ήταν πρόταση του Joey που αποδείχθηκε φανταστική ιδέα.

Κάθε μέλος της μπάντας έχει, όμως, τις υποχρεώσεις του στις δικές του μπάντες, με την καθεμία να δραστηριοποιείται σε διαφορετική περιοχή. Πώς ήταν η παραγωγή του δίσκου υπό αυτές τις συνθήκες;

Το έχω συνηθίσει από τους Dragonforce, βλέπεις. Με ενδιέφερε περισσότερο το ποιος θα κάνει τι, γι' αυτό άρχισα να έρχομαι σε επαφή με κόσμο σκεπτόμενος «α, αυτός θα είναι πολύ καλός», αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι ο ένας είναι στην Αϊόβα, ο άλλος στην Ατλάντα, στην Ουγγαρία. Γι' αυτό είπα, θα κάνω τα πράγματα όπως έκανα παλιότερα, θα κάνω ένα demo με τη βασική δομή στις κιθάρες, μετά ο Joey μπορεί να παίξει πάνω σε αυτό τα ντραμς, να μου στείλει τις ηχογραφήσεις να τις ενώσω στον υπολογιστή μου. Όλοι ηχογραφήσαμε ξεχωριστά και επειδή ακριβώς όλοι οι μουσικοί που αναμίχθηκαν είναι εξαιρετικοί, δεν χρειάστηκε να ανησυχήσω. Δεν κάναμε πρόβες μαζί, αλλά εμπιστευόμουν το ταλέντο τους, σίγουρα θα γινόταν καλή δουλειά. Και όντως έγινε, πήγε καλύτερα από όσο περίμενα. Ηχογραφήσαμε ξεχωριστά, τα ενώσαμε και αφού τα αναδιατάξαμε λίγο με τον Stefane, πήγαμε Σουηδία ώστε να μιξάρουμε το άλμπουμ με τον Jens Borgen.

Η δομή του άλμπουμ είναι ιδιαίτερη, με κάθε κομμάτι να έχει τη δική του εισαγωγή. Προσπαθείτε να αφηγηθείτε μια ιστορία μέσω του δίσκου;

Ναι και όχι. Υπάρχει ιστορία, αλλά και δεν υπάρχει. Για να εξηγήσω... (γέλια)

Θέλω απλά ο κόσμος, μέσω του δίσκου, να κάνει ένα μουσικό ταξίδι, να δημιουργήσουν τη δική τους ιστορία, να έχουν την αίσθηση ότι ακούν μια ιστορία. Όχι μια ιστορία ενός τύπου που ξύπνησε μια μέρα και Α. πήγε στο μπάνιο, Β. πήγε δουλειά... Βάζοντας αυτές τις εισαγωγές, θέλω να δημιουργηθεί η αίσθηση της συνέχειας μεταξύ των κομματιών. Η κάθε εισαγωγή είναι μία ανάσα, να συνειδητοποιήσει ο ακροατής τι μόλις έγινε στο προηγούμενο κομμάτι και δίνει μία πρόγευση του τι θα ακολουθήσει.

Και πάλι αυτό έχει να κάνει με τις επιρροές όταν ήμουν μικρότερος. Μιλάγαμε πριν για Morbid Angel και Pestilence. Αυτές οι μπάντες χρησιμοποιούσαν τέτοιου είδους εισαγωγές και με έκαναν να δημιουργώ αυτήν την ιστορία. Δεν ξέρω αν έλεγαν κάποια ιστορία ή αν υπήρχε, απλά δημιουργούσαν αυτό το αίσθημα και αυτό ήθελα να προσφέρω στον κόσμο. Και είναι πιο ενδιαφέρον από απλώς να έχεις τραγούδι, τραγούδι, τραγούδι. Ακούς ένα κομμάτι, παίρνεις μία ανάσα, σκέφτεσαι τι μόλις έγινε, ετοιμάζεσαι για το πού σε οδηγεί η εισαγωγή. Αυτό, το ότι μπορείς να κλείσεις τα μάτια και το ότι είναι κάτι που δεν σταματά, συνεχίζει να σε ταξιδεύει από ένα μέρος σε ένα άλλο, δημιουργεί μια ιστορία. Επίσης, σπρώχνει τον κόσμο να ακούσει τον δίσκο από την αρχή ως το τέλος, κάτι που δεν γίνεται πια. Λατρεύουν να παρακάμπτουν κομμάτια στο τηλέφωνό τους. Φυσικά, μπορούν να το κάνουν ακόμα, απλά δεν παίρνουν τη συνολική εμπειρία από την αρχή ως το τέλος.

Μου έδωσες μία καλή πάσα για την επόμενη ερώτηση. Σήμερα έχουμε την άνθιση των streaming υπηρεσιών, που βασίζονται στη μαζική κατανάλωση των "bests of", ας πούμε. Πώς σας κάνει αυτό να νιώθετε σαν καλλιτέχνη;

Δεν θέλω να ακουστώ σαν γέρος, αλλά την εποχή που μεγάλωνα εγώ ήταν διαφορετικά πράγματα. Τώρα, η νέα γενιά αυτό έχει, οπότε δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που έζησα εγώ, και φυσικά αυτό δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που έζησαν οι γονείς μας και πάει λέγοντας. Μπορώ μόνο να δώσω τη δική μου οπτική για το τώρα, δεν... δεν είναι ότι δεν μ' αρέσει, είναι ότι είναι μια διαφορετική κατάσταση, οπότε δεν μπορώ να πω ότι είναι κακή... Είναι διαφορετική και νομίζω ότι είναι μια μεταβατική περίοδος. Δεν είναι καλά καθορισμένο το πώς τα πράγματα πρέπει να δουλεύουν αυτήν τη στιγμή για τον καλλιτέχνη και δεν είναι και τόσο ενδιαφέρον όσο ήταν παλιότερα.

Το Streaming είναι... πραγματικά δεν ξέρω, όταν βλέπεις πόσα τραγούδια πρέπει να γίνουν streamed για να βγάλεις, πες εκατό δολάρια... είναι πραγματικά δύσκολο για τον μουσικό. Και με το internet γενικά, με πολύ κόσμο να κατεβάζει παράνομα. Όλα αυτά έχουν ειπωθεί εκατομμύρια φορές. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν είναι το ίδιο με το να ακούς ένα LP ή έναν δίσκο ή ένα CD από την αρχή ως το τέλος, δεν νιώθεις την ίδια εμπειρία. Τώρα με τις streaming υπηρεσίες όλα είναι: παράλειψη - παράλειψη - παράλειψη, επόμενο - επόμενο - επόμενο. Κανείς δεν έχει... Ποια είναι η λέξη; Η δυνατότητα προσήλωσης πια, είναι περιορισμένη, κάνε αυτό, κάνε εκείνο. Οι άνθρωποι ήταν πιο υπομονετικοί στην εποχή μου, αλλά όπως είπα, θα αρχίσω να ακούγομαι σαν γέρος. Δεν ξέρω, πόσο είσαι;

Είκοσι έξι

Είκοσι έξι λοιπόν. Οπότε τι πιστεύεις, ποια είναι η άποψή σου σε αυτό;

Κι εγώ, αντίστοιχα, πιστεύω ότι είναι σίγουρα μια διευκόλυνση, αλλά δεν είναι η ίδια εμπειρία με το να ακούς ολοκληρωμένα.

Ναι! Ακριβώς. Αυτό νιώθω. Θα ήταν το ίδιο πράγμα με το να πω, τι καλύτερα που ήταν χωρίς κινητά τηλέφωνα και θα πεις τι γραφικός, αλλά είναι η αλήθεια. Ήταν καλύτερα παλιότερα. Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Τώρα, με τις streaming υπηρεσίες, κερδίζεις ότι όλα είναι απλά εκεί: μπαίνεις στην υπηρεσία, γράφεσαι, πληρώνεις και μπορείς να ακούσεις όση μουσική θες. Αλλά υπάρχει μία αρνητική πλευρά σε όλα αυτά για τον καλλιτέχνη. Διάβασα κάτι ενδιαφέρον τις προάλλες από τον Jean Michel Jarre. Δεν πας στο supermarket, δεν ξέρω αν έχετε τις ίδιες εταιρείες στην Ελλάδα, δεν ξέρω αν έχετε Carrefour ή Tesco. Πάντως δεν πληρώνεις μηνιαία πέντε ή δέκα ευρώ στα Tesco και μετά να μπορείς να πάρεις ό,τι θες για έναν μήνα. Αυτό δεν γίνεται. Δεν γίνεται πουθενά πέραν της μουσικής βιομηχανίας. Αλλά και στη μουσική βιομηχανία οι άνθρωποι πρέπει να ζήσουν κάπως. Οκ, η πείνα μπορεί να είναι καλή μερικές φορές και να χρειάζεται η δίαιτα, ίσως θα έπρεπε κι εγώ να κάνω κάποιες φορές, αλλά ως ενός σημείου (γέλια)... Θα ήθελα ο κόσμος να το σκεφτεί αυτό. Νομίζω ότι η σύγκριση είναι αρκετά σωστή. Σκέψου να πλήρωνες δέκα ευρώ και να μπορούσες να πάρεις τα πάντα δωρεάν. Αυτό δεν θα γινόταν ποτέ, και αντίστοιχα πάει και για τη μουσική βιομηχανία.

Από την άλλη, όμως, οι πωλήσεις στο βινύλιο έχουν αυξηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια. Γιατί πιστεύτε ότι γίνεται αυτό; Είναι για συλλεκτικούς λόγους ή όντως ο κόσμος θέλει να νιώσει πλήρη αίσθηση;

Μάλλον είναι λίγο και από τα δύο. Δεν μπορώ να ξέρω αν όλοι έχουν, όντως πικάπ (γέλια). Για παράδειγμα, στο διαμέρισμα στο Παρίσι έχω LP χωρίς να έχω πικάπ, έχω βέβαια στο σπίτι, εκεί που μένω μόνιμα. Αλλά, νομίζω ότι στον κόσμο αρέσει περισσότερο ως αντικείμενο. Γιατί με όλη αυτήν την τεχνολογία, είναι πραγματικά μία αίσθηση ότι γυρίζεις τον χρόνο πίσω. Θα έλεγε κανείς ότι ποιος να θέλει ένα μεγάλο LP. Υποθέτω, όμως, ότι αρέσει σαν αντικείμενο, αλλά δεν ξέρω αν όλοι ξέρουν τι να το κάνουν. Άλλωστε, ξέρω σίγουρα, επειδή το κάναμε και στα LP των Dragonforce αλλά και των Sinsaenum, ότι μόλις ανοίξεις τη θήκη, υπάρχει ηλεκτρονική διεύθυνση από την οποία μπορείς και να κατεβάσεις ηλεκτρονικά τα κομμάτια. Αλλά είναι πολύ ωραία αίσθηση. Και ο ήχος είναι πολύ ωραίος. Είναι όλη η ιεροτελεστία, να βγάλεις τον δίσκο, να χαζέψεις το χρώμα του. Ήμουν ενθουσιασμένος όταν πήρα το βινύλιο των Sinsaenum στα χέρια μου. Για να είμαι ειλικρινής, βέβαια, κι εγώ όταν άρχισα να ακούω heavy metal το 1990, η μουσική που είχα ως επί το πλείστον ήταν σε CD. Μπορεί να είχα αγοράσει μερικά LPs, αλλά κυρίως ήταν CD, γιατί ήδη τα LP θεωρούνταν παλιότερης εποχής. Το ίδιο πράγμα ισχύει και σήμερα, απλά τώρα αντί για CD υπάρχουν τα mp3. Πάντα κερδίζεις κάτι αλλά και χάνεις κάτι.

Οι Sinsaenum ξεκίνησαν πατώντας στο πάθος σας για το είδος της death metal. Υπάρχουν κάποια άλλα είδη τα οποία επίσης αγαπάτε και ίσως μελλοντικά θα σας ενδιέφερε να εξερευνήσετε με παρόμοιο τρόπο;

Αγαπώ την κλασική μουσική. Και όταν λέω αγαπώ, εννοώ πολύ. Μεγάλωσα ακούγοντάς την μέσω των γονιών μου. Η αλήθεια είναι ότι εμβάθυνα λίγο σε αυτήν κατά τη σύνθεση των εισαγωγών στον δίσκο. Σε μικρό επίπεδο φυσικά. Μ' αρέσει η κλασική μουσική στα soundtracks και θα ήταν κάτι που θα ήθελα να δοκιμάσω. Γενικώς, αγαπώ σχεδόν κάθε είδος μουσικής. Είναι πιο εύκολο να πω τι δεν μ' αρέσει. Μισώ τη reggae. Πραγματικά δεν αντέχω τη reggae. Hip hop, εεε, θα ακούσω κάποια πράγματα, αλλά έχω κάποια όρια. Δεν μου αρέσουν τα σκουπίδια που ακούγονται συχνά. Γενικά η εύκολη μουσική δεν μου αρέσει. Μου αρέσει η fusion jazz και είμαι fan του Allan Holdsworth. Αυτό είναι κάτι άλλο που θα ήθελα να δοκιμάσω. Είμαι φίλος με τον Sean που έπαιζε στους Cynic και πάντα λέγαμε ότι θέλαμε να κάνουμε κάτι μαζί και αυτό ήταν κάτι που θα ήθελα να κάνω, jazz fusion, χωρίς distortion. Επίσης, μου αρέσουν τα '80s. Μου αρέσει το υλικό από τα '80s. Ακούω πολύ μουσική και ένα μικρό μέρος της μόνο είναι η death metal, όταν είμαι σπίτι και χαλαρώνω.

Υπάρχουν κάποιες μπάντες που ακούτε αυτό το διάστημα ιδιαίτερα; Έχετε ξεχωρίσει δίσκους από το 2016;

Για να δούμε. Μισό λεπτό να τσεκάρω το i-phone μου, γιατί αγοράζω μουσική στο i-Tunes (γέλια). Αγόρασα πρόσφατα κάποια κομμάτια από Massacra, γιατί κάνω μία tribute band για τους Massacra για το festival Fall Of Summer στη Γαλλία. Οι Massacra ήταν ένα παλιό death metal συγκρότημα από τις αρχές του '90, οπότε έπρεπε να αγοράσω τα κομμάτια που δεν είχα, αντί να τα κατεβάσω πειράτικά, σαν καλό παιδί. Αγόρασα, επίσης, τους νέους Lacuna Coil...

Ήταν καλό άλμπουμ...

Ναι, ναι. Είναι, επίσης, φίλοι μου και μ' αρέσει να υποστηρίζω τους φίλους μου όταν κυκλοφορούν κάτι. Αγόρασα, επίσης, το "Dimensions Of Horror", το EP των Gruesome. Δεν ξέρω αν τους ξέρεις, είναι death metal συγκρότημα στο ύφος των Death. Τα κομμάτια τους θυμίζουν πολύ τα παλιά των Death, μ' αρέσει πολύ η δουλειά τους. Αγόρασα επίσης τους Sinsaenum... Ναι, αγόρασα τον εαυτό μου (γέλια). Πότε βγήκε το άλμπουμ των Disturbed; Πέρσυ; Αυτό, επίσης, αγόρασα, απλά δεν το βλέπω εδώ.

Ναι, βασικά κυκλοφόρησε πέρσυ.

Ναι, οπότε αυτά είναι για φέτος. Αγόρασα αρκετή μουσική, αγόρασα Beherit, όπως είπα Massacra, Impaled Nazarene, Vovoid, Camel, Derek and the Dominos, Roxy Music. Αγοράζω αρκετή μουσική, απλά τις περισσότερες φορές τα παλιά κομμάτια. Ψάχνω τις ρίζες των ειδών. Αγόρασα Living Color, Overkill το "Horrorscope" που είχα χάσει κάποια χρόνια πριν... Αλλά από τα καινούργια, Lacuna Coil, Gruesome και Sinsaenum.

Όσον αφορά το μέλλον της μπάντας, είναι ένα παροδικό project; Σκοπεύετε να βγείτε σε tour με την μπάντα; Να σας περιμένουμε Ελλάδα;

Θέλω πάρα πολύ να πάμε σε περιοδεία, αλλά είναι κάτι δύσκολο. Μιλάγαμε με τον Joey νωρίτερα σήμερα, όσον αφορά το πρόγραμμα μας και όλοι μας είμαστε απασχολημένοι με τις διάφορες μπάντες. Οι Dragonforce του χρόνου ετοιμάζονται για νέο άλμπουμ, οπότε είμαστε τρελά απασχολημένοι, ο Attila έχει τους Mayhem και SunnO))), ενώ ο Joey θα κυκλοφορήσει με τους VIMIC σε λίγο καιρό, άρα για τους Sinsaenum είναι δύσκολο να βρεθούμε όλοι στον ίδιο χώρο. Θέλουμε να βγούμε σε περιοδεία και θα γίνει αυτό, απλά δεν ξέρουμε πότε. Μπορεί ακόμα και να μη γίνει γι' αυτήν τη δουλειά. Θέλουμε πολύ, αλλά πρέπει να βολεύει το πρόγραμμα όλων μας. Αλλά ήδη έχουμε ξεκινήσει να δουλεύουμε πάνω στο επόμενο άλμπουμ.

Άρα είναι περισσότερο συγκρότημα παρά project.

Α, ναι, δεν το διευκρίνισα αυτό, παρασύρθηκα από τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Είναι συγκρότημα, αν και στην αρχή ξεκίνησε με τη λογική να κυκλοφορήσω τα death metal κομμάτια που είχα γράψει με τους φίλους μου. Όλο αυτό ήταν πολύ ωραίο και όλοι έδειξαν ενθουσιασμό και μετά χαράς ασχολήθηκαν. Αλλά όταν είπαμε ότι πρέπει να γυρίσουμε τα βίντεο, οπότε ας βρεθούμε στην Ουγγαρία και ας κάνουμε πρόβες μαζί, τότε είναι που νιώσαμε τη χημεία.

Κάνουμε αυτήν τη δουλειά πολύ καιρό, και όταν ξανασυμβαίνει αυτό, όπως όταν είσαι μικρός και κάνεις πρόβες με τους σωστούς συνεργάτες και νιώθεις αυτήν τη χημεία, καταλαβαίνεις ότι κάτι καλό συμβαίνει. Αυτό νιώσαμε οι έξι μας και ήταν γαμάτα. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν είναι απλά ένα project, είμαστε μια ομάδα ατόμων που το καθένα τυχαίνει να δραστηριοποιείται και σε άλλες μπάντες, αλλά είμαστε δεμένοι μεταξύ μας.

Μπορεί κάποιος να πει, μα είσαι στους Dragonforce, δεν γίνεται να παίζεις σε άλλες μπάντες, και αντίστοιχα και στους υπόλοιπους της μπάντας, αλλά ευτυχώς δεν πάει έτσι. Είναι μία μπάντα που θέλουμε να είμαστε μέλη και νιώθουμε καλά με αυτό που κάνουμε. Οπότε ναι, το πρόβλημα με την περιοδεία είναι ένα θέμα, είναι δύσκολο να γίνει, γιατί δεν μπορούμε εύκολα να βρεθούμε στο ίδιο δωμάτιο, στο ίδιο λεωφορείο, όπως θες πες το, αλλά δουλεύουμε ήδη στο δεύτερο άλμπουμ και οι Sinsaenum ήρθαν για να μείνουν.

Είναι ευχάριστο αυτό! Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, εύχομαι καλή επιτυχία με τους Sinsaenum και ελπίζουμε να σας δούμε στην Ελλάδα με κάποια από τις μπάντες σας!

Ευχαριστώ πολύ! Θα ήταν υπέροχο, δεν έχω βρεθεί στην Ελλάδα εδώ και πολύ καιρό. Έχω έρθει μία φορά βασικά. Ήμουν για συνεντεύξεις το 2003, οπότε έχει περάσει αρκετός καιρός. Ξέρω ότι ο Gus από τους Firewind είναι εκεί και ότι ο Πέτρος ο μπασίστας έχει ένα a bar εκεί.

Ναι, στη Θεσσαλονίκη.

Ναι, το Emerald σωστά, θυμόμουν ότι έχει δώσει το όνομα ενός τραγουδιού του Thin Lizzy. Πάντα έλεγα ότι θα έρθω κάποια μέρα.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Echoes Of The Tortured" από την Ίριδα Κουκουβίνη.