Messenger: «Θα ήταν ανειλικρινές να κολλήσουμε στον folk, ακουστικό ήχο»

Με τον φετινό, δεύτερο δίσκο τους, "Threnodies", οι Λονδρέζοι Messenger καθιερώνονται στη συνείδησή μας ως μία από τις πιο ταλαντούχες νέες μπάντες στον χώρο του progressive rock. Το ξεκίνημα είχε ήδη λάβει χώρα με το εκπληκτικό "Illusory Blues" το 2014. Ο νέος δίσκος, ταυτόχρονα με τη μετάβαση από την πολυαγαπημένη Svart Records στην Century Media, η οποία είναι κατά πολύ μεγαλύτερη δισκογραφική και με πιο μεταλλικές πτυχές, και την Inside Out σήμανε και την μετάβαση από folk-ίζον prog σε λίγο πιο βαριά μονοπάτια. Τα μυαλά της μπάντας είναι οι Khaled Lowe και Barnaby Maddick (και οι δύο σε φωνή/κιθάρα), αν και όπως θα διαβάσουμε παρακάτω, το αποτέλεσμα πια είναι ομαδική δουλειά. Ιδού τι μας είπε ο Khaled...

Καλησπέρα Khaled. Είναι μεγάλη μας χαρά αυτή η συνέντευξη, καθώς τόσο εγώ όσο και άλλοι συντάκτες εντυπωσιαστήκαμε από το ντεμπούτο σας, "Illusory Blues". Πες μας για τις απαρχές του, καθώς επίσης και για τις απαρχές της ίδιας της μπάντας. Ποια μουσικά υπόβαθρα οδήγησαν σε εκείνο το φανταστικό αποτέλεσμα;

Για λίγα χρόνια, πριν τους Messenger, φιλοξενούσα jam sessions που κρατούσαν ολόκληρο σαββατοκύριακο το καθένα, με μια συνεχώς εναλλασσόμενη ομάδα μουσικών. Πειραματιζόμασταν με τα πάντα, από ακουστικά όργανα μέχρι μαγνητόφωνα, συνθεσάιζερ και πολλά -πραγματικά πολλά- εφέ. Γνώρισα τον Barnaby (Σ.σ.: Barnaby Maddick - κιθάρα/φωνή) μέσω κοινού γνωστού και αρχίσαμε να επικεντρωνόμαστε στο να γράφουμε αντί να κάνουμε αυτοσχεδιασμούς. Μετά από λίγο, ήταν λογικό να αρχίσουμε να οργανώνουμε αυτές τις ιδέες σε τραγούδια. Διάλεξα τον Gomez (Σ.σ.: Jaime Gomez Arellano - τύμπανα/κρουστά) για παραγωγό διότι μου αρέσει πολύ ο παλιακός αναλογικός ήχος με μοντέρνα υφή, στον οποίον έχει εντρυφήσει. Μας βοήθησε να οργανώσουμε όλες αυτές τις ιδέες και καταλήξαμε να έχουμε ηχογραφήσει αρκετό υλικό για ένα άλμπουμ. Ήταν, επίσης, λογικό να έρθουν μαζί μας ο Dan (Σ.σ.: Dan Knight - κιθάρα/πλήκτρα) και ο James (Σ.σ.: James Leach - μπάσο), καθότι είμαστε κοντινοί φίλοι και συμμετείχαν συχνά στα jam sessions που οργανώναμε. Και οι πέντε παίζαμε σε metal συγκροτήματα περίπου ταυτόχρονα, πριν δέκα χρόνια. Μερικοί από εμάς βρισκόμασταν στις ίδιες μπάντες ή δίναμε και συναυλίες μαζί κατά περίσταση. Γνωριζόμαστε όλοι εδώ και καιρό.

Ο νέος σας δίσκος, "Threnodies", είναι επίσης φοβερός. Τον ακούω συνέχεια. Είναι η ιδέα μου ή το heavy psych κέρδισε τη θέση που του αρμόζει δίπλα στις folk/prog μελωδίες σας;

Το "Threnodies" είναι στο μυαλό μου η φυσική μας εξέλιξη. Όταν κάναμε τον πρώτο δίσκο δεν είχαμε στεγανά. Είχα κάποιες ιδέες για ενορχηστρώσεις που συμπεριλάμβαναν φλάουτα, βιολιά, ήχους mellotron πριν υπάρξει μπάντα - οι Messenger δημιουργήθηκαν με το που τελείωσε το άλμπουμ. Δηλαδή, χρησιμοποιήσαμε κάποιους session μουσικούς και αρκετά αργότερα σχηματίσαμε συγκρότημα. Ξανά, εγώ και ο Barnaby παίζαμε πολύ ακουστικό υλικό, οπότε ήταν φυσικό να έχουμε την ακουστική κιθάρα ως το μουσικό όργανο που προτιμούσαμε. Αυτήν τη φορά, προτιμήσαμε να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε έναν δίσκο που θα μπορούμε να αναπαράγουμε ζωντανά δίχως προβλήματα. Για παράδειγμα, συγκεκριμένες μελωδίες που γράφτηκαν για βιολιά και φλάουτα κομματιών του πρώτου μας δίσκου, παίζονται από κιθάρες και πλήκτρα κατά τις live εκτελέσεις... Μουσικά, ακούμε τα πάντα, από folk μέχρι ψυχεδέλεια, jazz, extreme metal. Οπότε, είναι λογικό να πειραματιζόμαστε και να πηγαίνουμε μπροστά. Το να είσαι ειλικρινής είναι πολύ σημαντικό στη μουσική.

Αφορά ο δίσκος θρηνωδίες (threnodies); Πιστεύω ότι έχει και μια αισιόδοξη πτυχή...

Το "Threnodies" είναι ένας τίτλος που διάλεξα επειδή μου φαινόταν πως φίλοι και γνωστοί του συγκροτήματος πέθαιναν συχνά τελευταία. Επίσης, στις αρχές αυτού του χρόνου και στο τέλος του περσινού, πολλές θρυλικές φιγούρες της μουσικής έφυγαν από τη ζωή... Επίσης, παντού τριγύρω μας υπάρχουν πόλεμοι, καταστροφές, διαφθορά και φόβος. Στοιχεία που αυξήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Νομίζω ότι μοιάζει εύστοχος ο τίτλος, αλλά στο μυαλό μου οι Messenger είναι και πάντα θα είναι ένα μέσο μετάδοσης θετικότητας. Μια υπενθύμιση της ομορφιάς που αξίζει τον κόπο σε έναν κόσμο γεμάτο χάος και αναταραχή.

Θα ήθελες να μας αναλύσεις τους στίχους έναν προς έναν;

Οι στίχοι αφορούν πολλά θέματα, αλλά δεν θέλω να κάνω ανάλυση τραγούδι με τραγούδι και να τους δώσω μασημένη τροφή. Θα πρέπει να προσπαθήσουν μόνοι τους λίγο περισσότερο από αυτό, συγγνώμη.

Περίγραψέ μας την τυπική διαδικασία σύνθεσης ενός κομματιού των Messenger.

Ξεκινάμε με μια μελωδία ή μια αλληλουχία λίγων συγχορδιών. Τζαμάρουμε, βλέπουμε τι ακούγεται καλά και το αναπτύσσουμε από εκεί και πέρα... Στο παρελθόν, ίσως είχα ιδέες για στίχους ή ένα κεντρικό στιχουργικό θέμα και να έχτιζα μουσική γύρω από αυτό. Αλλά, αυτήν τη φορά, όλοι οι στίχοι και οι μελωδίες της φωνής προέκυψαν μετά τη σύνθεση της μουσικής. Κάποιος θα έφερνε μια ιδέα, θα μαζευόμασταν και θα τη δουλεύαμε ακουστικά. Έπειτα, θα τζαμάραμε στο live room πάνω σε αυτό σαν συγκρότημα.

Εσείς έχετε εξελίξει τον ήχο σας αρκετά... Πόσο σημαντικό πιστεύεις πως είναι για έναν μουσικό να μην παραμένει στάσιμος;

Πιστεύω ότι αυτή ήταν μια εντελώς φυσική εξέλιξη για μένα. Ο πρώτος δίσκος ήταν πολύ προσωπικός και ενείχε βαθιά κάθαρση. Μουσικά και στιχουργικά. Τώρα, είμαστε εμείς οι πέντε που γράφουμε μουσική και οι επιρροές όλων μας θα φανούν προς τα έξω. Γίνεται τώρα περισσότερο, επειδή η πλειοψηφία της μουσικής γράφεται από πέντε άτομα αντί για δύο. Ακόμα και αν μας δεις ζωντανά τα τελευταία δύο χρόνια, οι ενορχηστρώσεις, οι ήχοι και οι διαθέσεις των τραγουδιών του "Illusory Blues" είναι πολύ διαφορετικά από το στούντιο. Πιστεύω ότι οι μουσικοί έχουν καθήκον προς τους εαυτούς τους και το κοινό να είναι ειλικρινείς. Θα ήταν ανειλικρινές, κατ’ εμέ, να κολλήσουμε στον folk, ακουστικό ήχο επειδή «δούλεψε με το πρώτο άλμπουμ». Η αλλαγή είναι αναπόφευκτο πράγμα, έτσι δεν είναι;

Υπάρχει χώρος στο Ην. Βασίλειο για μια μπάντα σαν τους Messenger; Υπάρχουν συγκροτήματα εκεί που θεωρείτε συνοδοιπόρους σας; Πώς είναι η κατάσταση;

Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για δημιουργικότητα, άσχετα από το μέσο ή πόσο εξειδικευμένο είναι το στυλ. Όλοι μας βρισκόμαστε στη μουσική σκηνή για πολύ καιρό και είμαστε φίλοι με πολλά συγκροτήματα. Εγώ γύριζα μουσικά βίντεο εδώ και δέκα χρόνια για πολλούς καλλιτέχνες. Ο Dan υπήρξε τεχνικός κιθάρας και έκανε επισκευές μουσικού εξοπλισμού για μερικούς από τους πιο γνωστούς καλλιτέχνες του πλανήτη για μεγάλο διάστημα. Ο James παίζει σε τέσσερις ενεργές μπάντες που περιοδεύουν και ο Barney κατασκεύαζε ενισχυτές για μεγάλο χρονικό διάστημα, επίσης. Υπάρχουν πολλές σκηνές με τις οποίες σχετιζόμαστε, αλλά μουσικά πιο συχνά συναναστρεφόμαστε με την prog σκηνή. Κάναμε καινούργιους φίλους, ανακαλύψαμε σπουδαίους καλλιτέχνες και γίναμε φίλοι με κάποιους θρυλικούς τύπους με τους οποίους μοιραστήκαμε τη σκηνή. Οι psychedelic, progressive και alternative σκηνές στο Λονδίνο είναι τεράστιες και είμαστε καλομαθημένοι από τις πολλές επιλογές που έχουμε όσον αφορά τους καλλιτέχνες που μπορούμε να δούμε ζωντανά ή να ακούσουμε online.

Ποια είναι τα μουσικά σας είδωλα;

Είναι δύσκολο να πούμε, ακούμε σχεδόν τα πάντα. Κάποιοι από τους καλλιτέχνες που ακούγαμε κατά την περιοδεία μας είναι οι Black Sabbath, Fela Kuti, King Crimson, Fleet Foxes, Funkadelic, Jonathan Wilson, Magma, Morbid Angel, Midlake, Neurosis, Darkthrone, Comus, Flying Lotus, Kamasi Washington, The Stepkids, George Duke, Immolation, Frank Zappa, Queen, Hiatus Kayote, Snarky Puppy, Pink Floyd, Focus, Alice Coltrane, Aphex Twin, Emperor... Η λίστα είναι ατελείωτη!

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες φιλοδοξίες σας ως συγκρότημα;

Να συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε ειλικρινή μουσική και να ταξιδεύουμε τον κόσμο για να την παίζουμε ζωντανά. Θα ήθελα πολύ, επίσης, να οργανώσω μια συναυλία σε έναν μεγαλεπήβολο χώρο, σαν έναν αρχαίο αιγυπτιακό ναό.

Ποια πράγματα στη ζωή σε εμπνέουν περισσότερο;

Οι φίλοι μου, η οικογένειά μου, τα ταξίδια, η ιστορία, ο πολιτισμός, η πνευματικότητα, ο σαμανισμός, η γέννηση, ο θάνατος, η συνείδηση, η επιστήμη και -φυσικά- η μουσική.

Ποιο είναι το billing του φεστιβάλ των ονείρων σου;

Θα έπαιζαν οι Swans, Jeff Buckley, Pink Floyd, The Beatles, David Bowie, Stevie Wonder, Queen, Metallica εποχής 1988, Entombed, Wu Tang Clan, Miles Davis, Betty Davis, Aphrodite’s Child, At The Gates, Cypress Hill, Sir Lord Baltimore, Dust, The Misfits, Life Of Agony, Bob Marley And The Wailers και Type O Negative.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Το Stone Free Festival τον Ιούνιο στο Λονδίνο, το Leafmeal Festival τον Νοέμβριο στο Ντόρτμουντ και, ελπίζουμε, μια-δυο περιοδείες να προωθήσουμε τον νέο δίσκο.

Υπάρχει καμιά ελπίδα να σας δούμε στην Ελλάδα άραγε;

Ναι! Στο κοντινό μέλλον, ελπίζω! Αν κάποιος μπορεί να μας βοηθήσει να κλείσουμε κάποια show, ας επικοινωνήσει μαζί μας!

Τα τελευταία λόγια σου ανήκουν για να απευθυνθείς στους οπαδούς σας στην Ελλάδα...

Σας ευχαριστούμε για τους Aphrodite’s Child, Romanos, Vangelis, Purple Overdose, Socrates, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, το χούμους και το τζατζίκι! Θα θέλαμε πάρα πολύ να έρθουμε να παίξουμε για εσάς μια μέρα. Μέχρι τότε, ευχαριστούμε για την υποστήριξη και τσεκάρετε το νέο μας άλμπουμ αν μπορείτε. Σας ευχόμαστε τα καλύτερα και ευχαριστούμε για τον χρόνο σας!