Jag Panzer: «Στις Η.Π.Α. ο μέσος οπαδός πιστεύει ό,τι του λέει το ραδιόφωνο»

Έξι χρόνια από την τελευταία τους δουλειά οι Jag Panzer επιστρέφουν με το "The Deviant Chord" και εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον κιθαρίστα και βασικό συνθέτη, Mark Briody για να μάθουμε τις λεπτομέρειες πίσω από την καινούρια κυκλοφορία. Στην συνέντευξη που ακολουθεί θα μάθετε τον τρόπο που δουλεύουν πάνω στους δίσκους, με τι κριτήριο διαλέγουν τα τραγούδια που διασκευάζουν, αλλά και τι πιστεύει ο Mark για τη διαφορά αντίληψης μεταξύ ευρωπαϊκού και αμερικάνικου κοινού.

Να υποθέσω λοιπόν Mark πως είσαι πρωινός τύπος; [σ.σ.: μια ημέρα νωρίτερα είχε επικοινωνήσει μαζί μου στις 5:30πμ (τοπική ώρα) για να κανονίσουμε την συνέντευξη η οποία πραγματοποιήθηκε 7:00 πμ ώρα Colorado]

[Γελάει] Ναι, υποθέτω πως είμαι [γελάει].

Σύμφωνα με τον «τοίχο» σου στο facebook, χθες πρέπει να άκουσες πολύ heavy metal, ε; [σ.σ.: Είχε ποστάρει τραγούδια από Riot, Metallica, Exciter, Manowar, Demon, Tygers Of Pang Tang, Manilla Road, Angel Witch κλπ]

Κάνω κάθε μέρα τηλεφωνικές συνεντεύξεις -όπως καλή ώρα- και κάποιες μέσω e-mail, οπότε όταν κάθομαι και απαντάω στις γραπτές ερωτήσεις μου αρέσει να βάζω μουσική να ακούω ταυτόχρονα και χθες αποφάσισα πως θα ήταν μια μέρα γεμάτη με κλασικό metal.

Καλή φάση! Οπότε ας ξεκινήσουμε από τα βασικά και να μιλήσουμε λίγο για την διαδικασία σύνθεσης. Όλα ξεκινάνε από εσένα, σωστά;

Ναι, τα πάντα ξεκινάνε από εμένα. Συνήθως προσπαθώ να ξεκινήσω ένα τραγούδι στο μυαλό μου και εν συνεχεία να μπω στο studio να το ηχογραφήσω. Αν δεν καταλήξει όπως το φανταζόμουν το πετάω αμέσως. Πέταξα πολύ πράγμα αυτή τη φορά. Νομίζω πως πρέπει να πέταξα γύρω στα 17 (!) τραγούδια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της σύνθεσης. Αλλά άπαξ και το ηχογραφήσω και ακούγεται όπως το άκουγα στο μυαλό μου, τότε προχωράω και φτιάχνω ένα demo, το οποίο είναι συνήθως πολύ κακό [γελάει]... με κακοπαιγμένα τύμπανα -μπάσο δεν ξέρω πώς να παίζω, αλλά το προσπαθώ- και έτσι καταλήγω στην demo εκδοχή του τραγουδιού το οποίο στέλνω στον Harry. Εκείνος με τη σειρά του θα το ακούσει και θα έρθει μετά από καμιά βδομάδα στο σπίτι μου και θα αρχίσουμε να αλλάζουμε τα πάντα. Ο Harry έχει πολύ καλές ιδέες για την μουσική, οπότε αλλάζουμε πράγματα όπως την τονικότητα και τον ρυθμό και στη συνέχεια μαζί φτιάχνουμε ένα demo το οποίο είναι πολύ καλύτερο από αυτό που του είχα στείλει. Στη συνέχεια το προωθούμε στα υπόλοιπα παιδιά, τα οποία αρχίζουν και με παίρνουν τηλέφωνο λέγοντας μου «Δεν ξέρεις πώς να παίξεις τα τύμπανα» και πως «Το μέρος του μπάσου είναι λάθος» [γελάει]... τέτοια πράγματα. Όλοι προσθέτουν τα μέρη τους και αυτό γίνεται τρεις με τέσσερις φορές μέχρι να ακουστεί το τραγούδι τόσο καλό όσο πιστεύουμε πως μπορεί να γίνει. Όπως καταλαβαίνεις, η τελική εκδοχή του διαφέρει πάρα πολύ από αυτή που είχα φτιάξει αρχικά.

Γράφω πολύ αργά μουσική […]πρέπει να ανακαλύψω τον τρόπο να γίνεται πιο γρήγορα

Και πόσο σου πήρε για να ετοιμάσεις τα τραγούδια;

Πιθανότατα γύρω στον ενάμιση χρόνο. Γράφω πολύ αργά μουσική και υπάρχει και πολύ πέρα-δώθε με τα demo. Κάποιες φορές μας παίρνει μέχρι και δυο μήνες για να ετοιμάσουμε ένα τραγούδι. Πρέπει πάντως να ανακαλύψω τον τρόπο να γίνεται πιο γρήγορα, είναι μια πολύ αργή διαδικασία [γελάει].

Δεν φοβάσαι μήπως το ότι σας παίρνει τόσο πολύ να ολοκληρώσετε τη διαδικασία της σύνθεσης, αυτό μπορεί να επηρεάσει την συνοχή του δίσκου;

Όχι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο γιατί μπορεί κάποια τραγούδια να ξεκίνησα να τα δουλεύω ενάμιση χρόνο πριν, αλλά δεν ολοκληρώθηκαν παρά μισό χρόνο πριν. Θέλω να πω, όλα απέκτησαν την τελική τους εκδοχή πιθανότατα γύρω στον Δεκέμβρη και μπήκαμε στο studio τον Ιανουάριο. Οπότε, δεν ήταν πως κάποιο τραγούδι ολοκληρώθηκε πριν από ένα χρόνο και μετά δεν ξανασχοληθήκαμε μαζί του παρά μόνο για να το ηχογραφήσουμε. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο σίγουρα θα επηρέαζε την συνοχή του δίσκου. Συνεχίζουμε συνεχώς να τα δουλεύουμε και να τα βελτιώνουμε και τα τελικά demo ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο.

Πιστεύω πως αν προσπαθούσαμε να κάνουμε μόνοι μας τη μίξη στους δίσκους μας θα υπήρχαν πολλοί τσακωμοί και έντονες διαφωνίες

Κάνατε μόνοι σας την παραγωγή η προσλάβατε κάποιον γι’ αυτήν τη δουλειά;

Πάντα δουλεύουμε με κάποιον παραγωγό, γιατί πιστεύω πως αν προσπαθούσαμε να κάνουμε μόνοι μας τη μίξη στους δίσκους μας θα υπήρχαν πολλοί τσακωμοί και έντονες διαφωνίες, καθώς όλοι θα ήθελαν να ακούγονται τα όργανά τους δυνατότερα, οπότε προσλαμβάνουμε πάντα κάποιον άλλον για να κάνει την μίξη. Το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού μας πάει στα τύμπανα. Ηχογραφούμε τα τύμπανα σε ένα πραγματικό studio που έχει ωραίο ξύλινο δάπεδο με την βοήθεια μηχανικού ήχου. Τα υπόλοιπα τα ηχογραφούμε σπίτια μας. Εγώ φτιάχνω όλες τις (ρυθμικές) κιθάρες και τα πλήκτρα, ο μπασίστας μας φτιάχνει τα μέρη του στο σπίτι του, ο Joey τα δικά του στο δικό του. Μόνο τα τύμπανα ηχογραφούμε με τον παραγωγό, όλοι οι υπόλοιποι στέλνουμε τα δικά μας μέρη και ο παραγωγός στη συνέχεια αναλαμβάνει να τα μιξάρει.

Οπότε, έτσι όπως τα λες, κατά τις ηχογραφήσεις δεν υπάρχει καθόλου αλληλεπίδραση μεταξύ των μελών της μπάντας, σωστά;

Ναι, έτσι νομίζω πως συμβαίνει. Θα μου άρεσε να υπήρχε αλληλεπίδραση. Θέλω να πω, σίγουρα είμαι ικανοποιημένος με το πώς ακούγεται ο δίσκος. Πιθανότατα οι πέντε τελευταίοι μας δίσκοι δημιουργήθηκαν χωρίς αλληλεπίδραση, οπότε δεν μας είναι κάτι το ξένο αυτό που συμβαίνει. Μου λείπει όμως αυτό το αλισβερίσι, αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ ακριβό για να συμβεί καθώς θα έπρεπε κάποιοι να πετάξουν ως εδώ προκειμένου να βρεθούμε όλοι μαζί, να κλείσουμε και πραγματικό studio για καμιά βδομάδα περίπου. Είναι πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο καθώς το budget μας είναι πολύ μικρό.

Πάντως για χαμηλού κόστους ηχογράφηση, το αποτέλεσμα είναι πολύ καλό Mark...

Σε ευχαριστώ.

Πιθανότατα ήθελα να κάνω έναν concept δίσκο, αλλά κάποια μέλη της μπάντας δεν ήταν και τόσο σύμφωνα με κάτι τέτοιο

Πριν συνεχίσουμε, το "The Deviant Chord" είναι ένας concept δίσκος;

Όχι. Ο σχεδιασμός του όμως είναι. Εννοώ τα γραφικά και το εξώφυλλο έχουν να κάνουν θεματικά με κάποιον παλαβό επιστήμονα, τύπου Jekyll και Hide. Μεγαλώσαμε εδώ στο Colorado Springs όπου ο Nicholas Tesla είχε το διάσημο εργαστήριο του. Βασικά βρισκόταν μόλις πέντε χιλιόμετρα από εδώ που είμαι αυτή τη στιγμή. Τον αποκαλούσαν «ο τρελός επιστήμονας» τότε. Κάποια φορά είχε δημιουργήσει γενικευμένο blackout στην πόλη, οπότε ήταν περιβόητος και όλοι μας γνωρίζουμε τις ιστορίες που υπάρχουν γύρω από το όνομά του. Πάντα με συνάρπαζε. Πιστεύω πως ήταν ένας λαμπρός επιστήμονας και πάντα ήθελα να δημιουργήσω κάποιο θέμα γύρω από έναν τέτοιο «τρελό», οπότε φτιάξαμε το ανάλογο εξώφυλλο, τις φωτογραφίες και υπάρχουν και κάποια κρυμμένα πράγματα στο δίσκο που σχετίζονται με αυτό, οπότε το lay out είναι σίγουρα θεματικό. Η μουσική όμως όχι. Πιθανότατα ήθελα να κάνω έναν concept δίσκο, αλλά κάποια μέλη της μπάντας δεν ήταν και τόσο σύμφωνα με κάτι τέτοιο.

Οπότε, μιας και δεν είναι concept, είμαι περίεργος πως επιλέξατε να διασκευάσετε ένα παραδοσιακό ιρλανδικό τραγούδι όπως είναι το "Foggy Dew". Ρέει μήπως μέσα σου Ιρλανδικό αίμα και αυτός είναι ένας τρόπος να αποδόσεις τιμές στους προγόνους σου;

Ναι, είμαι κυρίως Ιρλανδος. Ιρλανδικής και Σκανδιναβικής καταγωγής βασικά. Πιθανότατα κατά ¾ Ιρλανδός. Ο πατέρας μου ήταν Ιρλανδός και ο παππούς του είχε έρθει από την Ιρλανδία. Συνήθιζε ο πατέρας μου να τραγουδάει το "Foggy Dew" και είχε πλήρη επίγνωση των αγώνων των προγόνων του. Μου μιλούσε για την ιστορία της επανάστασης για την οποία μιλάει και το εν λόγω τραγούδι. Οπότε, ναι, η Ιρλανδική κουλτούρα ήταν πάντα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου.

Ο νέος δίσκος ακουμπάει οτιδήποτε έχουμε κάνει, αλλά εξακολουθεί να ακούγεται εντελώς σαν Jag Panzer. Πιστεύω πως έχει μεγαλύτερη ποικιλία από οποιαδήποτε άλλη δουλειά μας

Είχες αναφέρει στην προηγούμενη συνέντευξη που κάναμε πως ο Harry σου είχε πει πως τα -υπό δημιουργία εκείνη την εποχή- τραγούδια φέρνανε προς "Thane To The Throne" μεριά, αλλά νομίζω πως κάτι τέτοιο ισχύει εν μέρει. Υπάρχουν πολλά στοιχεία στον δίσκο που θυμίζουν κι άλλες δουλειές σας. Το τελικό μου συμπέρασμα είναι πως ο δίσκος ακούγεται όπως πρέπει να ακούγεται ένας Jag Panzer δίσκος καθώς έχετε δημιουργήσει χαρακτήρα σαν μπάντα όλα αυτά τα χρόνια. Εσύ τι πιστεύεις;

Είναι ενδιαφέρον αυτό που ρωτάς γιατί αν κάνεις την ίδια ερώτηση στο κάθε μέλος πιθανότατα να πάρεις μια εντελώς διαφορετική απάντηση. Ξέρω πως ο Harry -επειδή τον είχα δει πριν μερικές μέρες και θα περάσει από εδώ σήμερα- πιστεύει πως ακούγεται σαν το "Thane...", άλλα κάποιος άλλος όπως ο Rickard θα σου πει «Τι; Δεν ακούγεται καθόλου σαν το “Thane…”» [γελάει]. Κάποια μέλη πιστεύουν πως ακούγεται κάπως σαν το "The Fourth Judgment". Εγώ νομίζω πως με κάποιο τρόπο συνοψίζει την καριέρα μας. Ακουμπάει οτιδήποτε έχουμε κάνει, αλλά εξακολουθεί να ακούγεται εντελώς σαν ένας δίσκος των Jag Panzer. Πιστεύω πως έχει μεγαλύτερη ποικιλία από οποιαδήποτε άλλη δουλειά μας έως σήμερα, κάτι το οποίο βρίσκω πολύ cool.

Νομίζω πως είναι σχετικά εύκολο να καταλάβω πως ένα ευθύ τραγούδι όπως... ας πούμε το "Salacious Behavior" δημιουργείται. Αλλά τι συμβαίνει με τις περισσότερο πολύπλοκες συνθέσεις όπως το ομώνυμο του δίσκου, με τα ατμοσφαιρικά μέρη, τα πλήκτρα κλπ; Πώς δουλεύεις εκεί;

Πάντα προσπαθώ να γράφω ένα τέτοιο τραγούδι από τότε που πρωτοάκουσα τα "Heaven And Hell" και "Sign Of The Southern Cross". Το "Sign Of The Southern Cross" των Black Sabbath είναι τόσο μα τόσο ατμοσφαιρικό. Είναι πολύ γαμάτο. Οπότε, πάντα προσπαθώ να γράφω τέτοια τραγούδια και πάντα τα βάζαμε τελευταία στους δίσκους. Αυτή τη φορά όμως ο Rickard με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως έπρεπε να το βάλουμε τρίτο. Του απάντησα «Όχι! Αυτό που προτείνεις είναι τρελό!» και μου απάντησε «Όχι δεν είναι, πρέπει να με εμπιστευτείς και θα δεις πως θα δημιουργήσει άλλη δυναμική» και τελικά πιστεύω πως είχε δίκιο. Όντως ακούγεται διαφορετικό. Βασικά μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι θέλω να σου πω, μιας και το αναφέραμε.

Η χρήση του βιολιού έχει οπισθοχωρήσει στον δίσκο. Πώς κι έτσι;

Ναι. Εξακολουθούν να υπάρχουν κάποια μέρη εκεί μέσα, αλλά δεν είχαμε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε πραγματικό βιολιστή, οπότε έπρεπε να παίξω εγώ τα μέρη στα πλήκτρα, κάτι το οποίο δεν μου αρέσει να κάνω. Έτσι κατά κάποιο τρόπο τράβηξα το βιολί λίγο πιο πίσω. Θέλω να πω, εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά δεν ήθελα να βγαίνει πολύ μπροστά επειδή δεν θα προερχόταν ο ήχος από πραγματικό βιολί.

Το κόψιμο στο "Black List" με τα ψυχεδελικά πλήκτρα ακούγεται πολύ περίεργο. Πώς σας ήρθε αυτή η ιδέα;

Είναι αστείο αυτό που συμβαίνει με το “Black List”. Κάνω καθημερινά συνεντεύξεις και στους ανθρώπους με τους οποίους μιλάω τους αρέσει πάρα πολύ, όπως και σε ορισμένα μέλη της μπάντας, αλλά πρόκειται για το τραγούδι που μου αρέσει λιγότερο στον δίσκο. Προφανώς και μου αρέσουν τα πάντα στον δίσκο, απλά αυτό είναι το λιγότερο αγαπημένο μου και έχω όλον αυτόν τον κόσμο να μου λέει πως τους αρέσει πολύ, όπως και δυο μέλη της μπάντας τα οποία με πιέζουν ώστε αυτό να είναι το επόμενο lyric video που θα κυκλοφορήσουμε. Τους το ξέκοψα πάντως. Αφού εγώ είμαι αυτός που φτιάχνω τα lyric video εγώ θα αποφασίσω ποιο θα βάλω [γελάει].

Στιχουργικά πού κινείται ο δίσκος;

Υπάρχει ποικιλία στους στίχους. Ξέρεις ο Harry έχει κάποια τραγούδια στα οποία διηγείται ιστορίες όπως στο "Far Beyond All Fear" το οποίο μιλάει για μια ομάδα ανθρώπων που πάνε σε κάποια αποστολή. Έχει επίσης αρκετά τραγούδια που... λοιπόν ξέρεις, του Harry του αρέσει να γράφει για την «αδελφότητα του heavy metal». Ξέρεις, πηγαίνουμε σε αυτά τα μεγάλα show και όλοι είναι cool, όλοι τα πάνε καλά με όλους. Πρόκειται για ένα πολύ ωραίο περιβάλλον και του Harry του αρέσει πολύ να γράφει γι’ αυτό. Το "Fire Of Our Spirit" για παράδειγμα ανήκει σε αυτή την κατηγορία.

Ο Joe Tafolla ένας από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες στον κόσμο

Ο Joe παίζει φανταστικά στον δίσκο! Πώς ένιωσες που συνεργάστηκες ξανά μαζί του για την δημιουργία ενός άλμπουμ;

Ω, είναι υπέροχο! Είναι ένας από τους αγαπημένους μου κιθαρίστες γενικά. Έχει φανταστικές τεχνικές δεξιότητες και η αίσθηση της μελωδίας που έχει μου θυμίζει τον Wolf Hoffmann των Accept. Από άποψη μελωδίας, παίζει κάποια πανέμορφα μέρη στην κιθάρα, αλλά ταυτόχρονα μπορεί και παίζει αυτά τα μπαρουτοκαπνισμένα solo. Είχαμε τις ίδιες επιρροές μεγαλώνοντας ξέρεις. Τον Ritchie Blackmore, τους Black Sabbath εποχής Dio και τους Accept και το Wolf Hoffmann. Ο Joey και εγώ ήμασταν πάντα στο ίδιο μήκος κύματος αναφορικά με την μουσική και το τι χρειάζεται ένα τραγούδι.

Η συνεισφορά του στον δίσκο έχει να κάνει μόνο με τα solo ή είχε και κάποιον άλλο πιο δημιουργικό ρόλο;

Α, όχι, όχι, η συνεισφορά του ήταν φανταστική. Μιλούσαμε στο τηλέφωνο συνεχώς σχετικά με τα demo. Είχε να προτείνει διαφορετικές κιθαριστικές αρμονίες, είχε πολλές ιδέες για τις φωνητικές αρμονίες, όπως και κάποιες προτάσεις σχετικά με την ενορχήστρωση, οπότε πραγματικά πρόσθεσε πολλά στα τραγούδια.

Έχεις τίποτα αστείες ή χαζές ιστορίες που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του δίσκου να μας διηγηθείς;

[Γελάει] Προσπαθώ να σκεφτώ, αλλά το μόνο που σκέφτομαι είναι πως υπήρχε πολύ στρες. Όλοι ήταν σουπερ αγχωμένοι [πολλά γέλια]. Δεν υπήρχε τίποτα αστείο αναφορικά με τη διαδικασία. Όλοι δουλέψαμε πραγματικά πολύ σκληρά για αυτόν τον δίσκο. Σκέψου μόνο πως ο μπασίστας μας με πήρε μια μέρα τηλέφωνο και μου έπαιξε ένα μέρος στο μπάσο το οποίο ήταν φανταστικό και τέσσερις μέρες αργότερα το είχε αλλάξει τελείως! Οπότε, ναι... συνήθως υπάρχουν αστείες ιστορίες, αλλά πραγματικά αυτή την φορά δεν υπήρχε το παραμικρό.

Και γιατί λοιπόν ήσασταν τόσο αγχωμένοι;

Νομίζω πως όλοι ένιωσαν μια πραγματική ταύτιση με την μουσική. Ποτέ δεν κάναμε τόσα πολλά demo και όλοι τα ακούγανε συνεχώς. Μιλούσα με κάποιον από την μπάντα και μου έλεγε «Πήγα βόλτα χθες με την μηχανή και άκουγα τα demo» ή «Οδηγούσα χθες το αμάξι όλη μέρα και άκουγα τα demo». Το ωραίο της υπόθεσης ήταν πως όλοι είχαν να κάνουν προτάσεις για τα μέρη των άλλων, κάτι που βρίσκω φανταστικό. Ο Harry θα είχε κάτι να προτείνει για τα drums, ο ντράμερ μας είχε προτάσεις για τα μέρη του μπάσου και ο μπασίστας μας είχε κάποιες ιδέες για τις ενορχηστρώσεις. Πιστεύω πως όλοι είχαν αναπτύξει πολύ προσωπική σύνδεση με την μουσική και αυτό προσέθεσε έξτρα άγχος όταν το πράγμα έφτασε στις ηχογραφήσεις.

Πάντα διαλέγω να διασκευάσω τραγούδια για τα οποία θεωρώ πως μπορούμε να τους περάσουμε την δική μας ερμηνεία

Σχεδόν πάντα διαλέγετε να διασκευάσετε τραγούδια που δεν είναι οι «προφανείς επιλογές». Εκτός δηλαδή από το "Children Of The Sea" και το "You’ve Got Another Thing Coming", έχετε διασκευάσει Jack Starr, το "The Wreck Of Edmund Fitzgerald" και τώρα το "Foggy Dew", ενώ παλιότερα είχατε κάνει και το "In A Gadda Da Vida" των Iron Butterfly. Πως διαλέγετε λοιπόν τέτοια τραγούδια αντί... ας πούμε κάποιο κλασικό N.W.O.B.H.M. που μοιάζει και περισσότερο λογικό.

Που λες, τα δυο από αυτά -τα οποία προσωπικά δεν τα μετράω- το τραγούδι των Iron Butterfly και το "Children Of The Sea", μας ζητήσανε άλλοι να τα διασκευάσουμε. Τους Iron Butterfly μας το ζήτησαν από την εταιρεία, η οποία έψαχνε να βρει ένα συγκρότημα να το κάνει για το Soundtrack του "Less Than Zero", αν και τελικά επέλεξαν την εκτέλεση των Slayer. Μας ζήτησαν να το ηχογραφήσουμε, οπότε το κάναμε. Το "Children Of The Sea" μας το ζήτησε η Century Media. Αλλά οι υπόλοιπες διασκευές.... Πάντα διαλέγω τραγούδια για τα οποία θεωρώ πως μπορούμε να τους περάσουμε την δική μας ερμηνεία. Δεν επιλέγω τραγούδια επειδή είναι δημοφιλή ή επειδή πιστεύω πως θα αρέσουν σε κάποιους. Αυτά τα πράγματα δεν με απασχολούν καν. Πρέπει να προσθέτουμε στα τραγούδια μουσική έκφραση όπως κάναμε στο "Edmund Fitzgerald" και το "Foggy Dew". Μπορούμε να τα μετατρέψουμε σε heavy metal τραγούδια με έναν τίμιο τρόπο; Ξέρεις, όχι απλά να τα ακούσουμε μια φορά και απλά να τα παίξουμε με heavy κιθάρες, αλλά να τα μετατρέψουμε σε μια εξελιγμένη metal εκδοχή. Το "False Messiah" του Jack Starr το επέλεξα γιατί είναι ένα φανταστικό τραγούδι το οποίο δεν έχουν ακούσει πολλοί άνθρωποι και -όχι πως είμαστε και τόσο πιο δημοφιλείς αλλά- σκέφτηκα πως αν το ηχογραφούσαμε ίσως περισσότεροι να ακούγανε αυτό το σπουδαίο τραγούδι. Είμαι μεγάλος οπαδός του Jack εδώ και χρόνια και τον θεωρώ σπουδαίο συνθέτη.

Προσπαθούμε να κυκλοφορήσουμε έναν live δίσκο εδώ και δεκαπέντε χρόνια

Σκέφτηκες ίσως κάποια στιγμή να κυκλοφορήσετε έναν δίσκο διασκευών ή κάποιο ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ;

Ένας ζωντανός δίσκος θα ήταν καλή φάση, ένας δίσκος διασκευών, όχι και τόσο. Βασικά δεν μου αρέσει να βάζω τον κόσμο να πληρώνει για διασκευές. Μου αρέσει ίσως να πετάμε κάποιες μέσα στους δίσκους μας που και που, αλλά δεν νομίζω πως θα ήθελα έναν ολόκληρο δίσκο. Δεν έχω πρόβλημα να διασκευάζουμε τραγούδια, αν απλά τα ηχογραφούμε και τα δίνουμε δωρεάν στο ίντερνετ. Αυτό βασικά έχει την πλάκα του. Αλλά να φτιάξουμε ένα ολόκληρο άλμπουμ; Δεν νομίζω.

Από την άλλη, ένας ζωντανά ηχογραφημένος δίσκος θα ήταν κάτι cool. Προσπαθούμε να κυκλοφορήσουμε έναν τέτοιο εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Είναι δύσκολο λόγω της υλικοτεχνικής υποδομής που απαιτείται. Έχουμε δώσει κάποια shows τα οποία εκ πρώτης φαινόταν πως θα έκαναν για κάτι τέτοιο και είχαμε ανθρώπους να μας λένε «λοιπόν, φαίνεται πως θα μπορέσουμε να το κάνουμε αυτή τη φορά», αλλά όταν φτάναμε εκεί αρχίζανε τα «Ωχ, όχι, οι άνθρωποι της παραγωγής δεν καταφέρανε να έρθουν» ή «κλείσανε άλλη δουλειά» ή «Ουπς, κάτι πήγε στραβά». Είναι πραγματικά δύσκολο ή ίσως η εταιρεία να μην είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Είναι δύσκολο να το συντονίσεις. Είναι κουραστικό για εμένα να προσπαθώ να το οργανώσω όλο αυτό, οπότε δεν ξέρω πότε και αν θα κάνουμε έναν τέτοιο δίσκο.

Περιμέναμε επτά χρόνια για το "The Scourge Of Light" και άλλα έξι για το "The Deviant Chord". Θα συνεχίστε με αυτούς τους ρυθμούς ή τώρα με το σταθερό line-up θα ακούμε πιο συχνά καινούρια μουσική από εσάς;

[Γελάει] Ελπίζω να ακούτε νέα μας πιο συχνά. Ποτέ δεν το σχεδίασα να καθυστερούμε τόσο. Θα πρέπει να δούμε πως θα πάει το πράγμα. Ιδανικά, θα ετοιμάσουμε καινούριο δίσκο πιο σύντομα.

Φαντάζομαι πως μια κανονική, συνεχόμενη περιοδεία 3-4 εβδομάδων δεν παίζει να γίνει, σωστά;

Όχι! Πιστεύω πως αυτή τη φορά είναι πιθανό κάτι τέτοιο. Όλοι στην μπάντα μου είπαν πως υπάρχει δυνατότητα. Οπότε, έχουμε πλέον μάνατζερ και ατζέντη για να ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι. Είναι η πρώτη φορά που έχουμε κάποιον τέτοιο στην μπάντα, οπότε...

Υπάρχουν ήδη κάποια σχέδια για συναυλίες και ίσως για να επιστρέψετε στην Ελλάδα να σας απολαύσουμε ξανά;

Ναι, υπάρχουν ήδη κάποια σχέδια. Μας προσέγγισαν πριν μερικές μέρες για ένα πραγματικά πολύ cool show. Δεν μπορώ να σου πω κάτι παραπάνω αυτή τη στιγμή, αλλά ήταν γαμάτο που πήραμε αυτό το e-mail. Οπότε δουλεύουμε πάνω σε αυτό...

Μήπως μιλάμε για το Keep It True, ή Up The Hammers; Ή μήπως κάνα Wacken;

Δεν είναι το Keep It True, αυτό μπορώ να στο πω από τώρα. Αγαπάω το K.I.T. και είναι ένα από τα αγαπημένα μου show, αλλά νομίζω πως έτσι κι αλλιώς το billing έχει κλείσει για του χρόνου, οπότε δεν μπορούμε να παίξουμε εκεί.

Γνωρίζω πως οι μπάντες πρέπει να πουλάνε και πως κάποιοι γράφουν μουσική για τα χρήματα, αλλά εγώ δεν το κάνω γι’ αυτό. Δεν έχει πλάκα κάτι τέτοιο

Αν σου δινόταν τώρα η ευκαιρία να γίνεις ένας «επαγγελματίας» μουσικός, εννοώντας να ζεις από τη μουσική σου, θα άρπαζες την ευκαιρία ή μήπως θα ήταν πλέον υπερβολικό να είσαι συνεχώς στον δρόμο και να πρέπει να γράφεις τραγούδια σε μια πολύ πιο συχνή βάση;

Εξαρτάται. Αν έπρεπε να αλλάξω στο παραμικρό το στυλ της μουσικής μου, δεν θα με ενδιέφερε καθόλου. Γνωρίζω πως οι μπάντες πρέπει να πουλάνε και πως κάποιοι γράφουν μουσική για τα χρήματα, αλλά εγώ δεν το κάνω γι’ αυτό. Δεν έχει πλάκα κάτι τέτοιο. Δεν θα με ενδιέφερε κάτι τέτοιο, θα μισούσα τη δουλειά μου! Αυτό που λέω είναι πως θα με αποκαλούσα «επαγγελματία» μουσικό, αλλά θα την μισούσα τη φάση. Οπότε, αυτό που εννοώ είναι πως θα μου άρεσε να κάνω την μουσική μου επάγγελμα, αλλά καλλιτεχνικά μιλώντας θα έπρεπε να κάνω ακριβώς όπως το κάνω τόσα χρόνια.

Ποιο θα διάλεγες ως το αγαπημένο σου τραγούδι στον δίσκο και για ποιο είσαι περισσότερο περήφανος;

Νομίζω πως το αγαπημένο μου τραγούδι αυτή τη στιγμή είναι το "Fire Of Our Spirit" γιατί έχει όλα αυτά τα solo καθόλη τη διάρκειά του. Πάντα ήθελα να κάνω ένα τέτοιο κομμάτι από τότε που ήμουν παιδί και άκουσα το "Pack It Up And Go" των U.F.O. Έχω ψύχωση με το πώς παίζει ο Michael Schenker σε όλο το τραγούδι. Πάντα ήθελα να το κάνω, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να το κάνω να δουλέψει. Θέλω να πω, έχω συνεργαστεί με κάποιους φανταστικούς και παγκόσμιας κλάσης κιθαρίστες, οπότε το ταλέντο υπήρχε για να υποστηρίξει μια τέτοια προσπάθεια, αλλά πάντα ήταν δύσκολο να το κάνω να ακουστεί σωστά και να το κάνω να δουλέψει. Αυτό επιτέλους έγινε με το "Fire Of Our Spirit" και αυτό θα είναι και το επόμενο lyric video που θα κυκλοφορήσουμε σε τρεις εβδομάδες. Το τραγούδι για το οποίο είμαι περισσότερο περήφανος είναι το ομώνυμο. Πάντα μου άρεσαν τα επικά τραγούδια, οπότε θα πω το "The Deviant Chord". Πιστεύω πως έχει βάθος και πολύ συναίσθημα.

Οι περισσότεροι εδώ στην Αμερική, ο μέσος άνθρωπος, ακούει ότι παίζει το ραδιόφωνο. Αν το ραδιόφωνο τους πει πως οι Slipknot είναι η σπουδαιότερη metal μπάντα, τότε θα πιστέψουν πως όντως έτσι είναι

Πιστεύω πως υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στο Ευρωπαϊκό και το Αμερικάνικο κοινό. Συμμερίζεσαι αυτή την άποψη;

Ναι, σίγουρα υπάρχει μεγάλη διαφορά. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, εννοείται πως και στις Η.Π.Α. υπάρχουν σπουδαίοι οπαδοί. Μπορεί να είναι μικρότερο το κοινό, αλλά είναι ένα cool κοινό. Αυτό που διαφέρει πολύ με την Ευρώπη -και δεν ξέρω γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο- είναι πως εκεί ο καθένας σχηματίζει την δική του άποψη για τη μουσική. Οι περισσότεροι εδώ στην Αμερική, ο μέσος άνθρωπος, ακούει ότι παίζει το ραδιόφωνο. Αν το ραδιόφωνο τους πει πως οι Slipknot είναι η σπουδαιότερη metal μπάντα, τότε θα πιστέψουν πως όντως έτσι είναι. Όταν μιλάω με κόσμο στην Ευρώπη – και μου αρέσει να μιλάω με ανθρώπους σχετικά με τι μουσική τους αρέσει- ακούω διαφορετικές απόψεις. Κάποιος θα πει πως αγαπημένη του μπάντα είναι οι Grave Digger, κάποιος άλλος θα πει τους Gamma Ray, κάποιος άλλος τους Hammerfall, άλλος τους Manowar και ούτω καθεξής. Ο καθένας έχει την δικιά του αγαπημένη μπάντα και νομίζω πως υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις στην Ευρώπη μεταξύ των οπαδών.

Σε κάποια κουβέντα που είχα με έναν άλλο μουσικό, μου είχε πει πως το πρόβλημα στην Αμερική είναι πως δεν υπάρχει Β’ κατηγορία συγκροτημάτων. Δηλαδή ο κόσμος ενδιαφέρεται για τις πολύ μεγάλες, τους Metallica και τους Maiden ή τους Volbeat και τους Slipknot αν μιλήσουμε για πιο σύγχρονες/μοντέρνες και μετά απλά υπάρχει το underground. Εσύ τι πιστεύεις;

Ναι, θα συμφωνούσα με κάτι τέτοιο. Οι Iron Maiden θα έρθουν και θα παίξουν στην πόλη μου για δέκα χιλιάδες κόσμο και οι εννιά -και βάλε- χιλιάδες από αυτούς δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν νέα μουσική από κανέναν άλλον. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Και δεν μπορώ να το καταλάβω γιατί θέλω να ακούω καινούρια μουσική, γιατί αν πέσω πάνω σε κάποιο καταπληκτικό δίσκο ή τραγούδι αυτό θα με συντροφεύει για όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Και αυτό είναι κάτι σπουδαίο όταν συμβαίνει. Πάω σε μεγάλες συναυλίες, θα πάω να δω τους Iron Maiden όταν έρθουν και θα μιλήσω με κόσμο και διαπιστώνω πως υπάρχει ελάχιστο ενδιαφέρον για καινούρια μουσική. Η φάση είναι «Α, μου αρέσουν οι Iron Maiden, αυτό μου είναι αρκετό».

Δεν νομίζω πως υπάρχει μπάντα που να ακούγεται όπως οι Jag Panzer και δεν το λέω αυτό με έπαρση ή τουπέ

Υπάρχει κάποια καινούρια μπάντα που ξεχωρίζεις; Ποια θα διάλεγες –αν υπάρχει προφανώς κάποια- που θα έλεγες πως πλησιάζει τον τρόπο που φτιάχνετε εσείς μουσική;

[Γελάει] Κανείς δεν γουστάρει την αγαπημένη μου καινούρια μπάντα, γιατί αρέσει σε πολλούς και με κοροϊδεύουν όταν τους το λέω. Αγαπάω τους Sabaton, εννοώ πως πραγματικά αγαπώ τη μουσική τους. Κάθε φορά που το αναφέρω ο κόσμος αντιδρά σε στυλ «Α, έγινες trendy και εσύ» και απλά γελάνε μαζί μου επειδή μου αρέσει το δημοφιλές metal. Αλλά πραγματικά μου αρέσει η μουσική τους. Άκουγα το πρωί [σ.σ.: Ποιο πρωί ρε Mark είναι 7:00 πμ εκεί, τι ώρα ξύπνησες πια;] το "The Last Stand" και είναι ένα σπουδαίο τραγούδι. Τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας δεν νομίζω πως συμφωνούν με αυτό [γελάει]. Μου αρέσουν βέβαια και underground μπάντες όπως οι Atlantean Kodex. Τους είδα πρώτη φορά στο K.I.T. και ήταν φανταστικοί.

Σε ό,τι έχει να κάνει με το δεύτερο μέρος της ερώτησής σου, δεν νομίζω πως υπάρχει μπάντα που να ακούγεται όπως οι Jag Panzer και δεν το λέω αυτό με έπαρση ή τουπέ. Ακούω στη μουσική μας κάποια συγκεκριμένα πράγματα τα οποία δεν έχω ακούσει σε κάποια άλλη μπάντα.

ΟΚ Mark, αυτό ήταν, δεν έχω κάτι άλλο να σε ρωτήσω. Αν θες να προσθέσεις κάτι...

Ελπίζω να επιστρέψουμε στην Ελλάδα σύντομα. Οι Έλληνες οπαδοί είναι φανταστικοί. Αγαπώ την χώρα σας, είναι συναρπαστική και είναι πάντα απολαυστικό να βρίσκομαι εκεί. Φυσικά έχετε και τα πατατάκια "El Sabor" που λατρεύω.

Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και σε παρακαλώ... προσπάθησε να μείνεις μακρυά από τους κροταλίες.

Ναι, νομίζω πως όλο και περισσότερο πλησιάζει η στιγμή που κάποιος θα με δαγκώσει... [γελάει]. Και εγώ σε ευχαριστώ για τη στήριξη.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "The Deviant Chord" από τον Κώστα Πολύζο.