Moonspell: «Σπαταλήσαμε πολύ χρόνο να υπέρ-αναλύουμε πράγματα στο παρελθόν»

Ο Fernando Ribeiro μιλάει για το πώς άλλαξαν οι οπαδοί, την πίστη που σκορπίστηκε μάταια, την ετοιμότητα του να δεχτεί κακές κριτικές και ότι η μουσική είναι μια μορφή εθισμού

Από τον Νικόλα Ρώσση, 17/11/2017 @ 13:07

Πάντα είναι μεγάλη μου χαρά να μιλάω με τον Fernando Ribeiro, καθώς οι Moonspell αποτελούν για εμένα (μαζί με τους Type O Negative) παιδικό ντουβρουτζά. Ο τραγουδιστής και στιχουργός των Πορτογάλων μας αποκάλυψε τα πάντα γύρω από την νέα τους κυκλοφορία "1755",  το οποίο για αυτόν ΔΕΝ αποτελεί μουσικό διάδοχο του προκατόχου του. Επίσης, μας ανέλυσε αν θα δούμε ποτέ ο πειραματισμός τους θα ξανά-φτάσει στα «άκρα» του "Butterfly Effect", ενώ προσπαθεί να βάλει τέλος στα αντιπαραγωγικά και ατέρμονα debate σχετικά με το αν μία μπάντα «ξεπουλήθηκε» ή όχι. Τέλος, μας μιλά για την εξέλιξη της μπάντας, αλλά και των ίδιων των οπαδών και μας πετάει και τεράστια σπόντα για το black metal.

Fernando Ribeiro

Πρώτα απ’ όλα να δώσω χαιρετίσματα από την μητέρα μου. Είναι τεράστια οπαδός από την εποχή του "Irreligious". Δεν μπορώ πλέον να μετρήσω πόσες φορές έχουμε τραγουδήσει το "Mephisto" στο αυτοκίνητο. Και τώρα νομίζω τα συγχαρητήρια για την τελευταία σας προσπάθεια είναι απαραίτητα. Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας μερικά από τα ενδιαφέροντα, κατά την γνώμη σου πάντα χαρακτηριστικά της δημιουργικής διαδικασίας;

Λοιπόν, ευχαριστώ πολύ κατ’ αρχήν, πολύ το εκτιμώ. Οι Moonspell αρέσκονται με το να γράφουν νέο υλικό και μέσα στα χρόνια έχουμε αναπτύξει μία δημιουργική διαδικασία ώστε να εξελιχθεί ολόκληρη η μπάντα και το "1755" δεν αποτελεί εξαίρεση. Όλα ξεκίνησαν με χαρτί και μολύβι με ιδέες, σκόρπια φωνητικά, riffs από εδώ και από εκεί και μετά εισάγαμε τα στοιχεία που θέλαμε για να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία. Δουλέψαμε πάνω στο δίσκο για ενάμιση χρόνο και είχαμε δύο recording sessions με τον Tue Madsen και μία πάρα πολύ μακροσκελή προ-παραγωγική διαδικασία με τον ενορχηστρωτή μας, τον John Phipps, ο οποίος οφείλω να αναφέρω ότι είχε πολύ σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.

H Πορτογαλία πιάστηκε βίαια από έναν σεισμό, ο οποίος όμως την έβγαλε από το Μεσαίωνα και την τοποθέτησε επιτέλους στα τέλη του 18ου αιώνα. Σκληρό, αλλά συναρπαστικό

Το "1755" σηματοδοτεί για ακόμα μία φορά μία μεταστροφή στον ήχο σας, αλλά τι σας ώθησε να εγκαταλείψετε τις συνήθεις στιχουργικές θεματικές γύρω από το σκοτάδι και τα λάγνα πλάσματα της νύχτας για να αφηγηθείτε την ιστορία ενός καταστρεπτικού σεισμού;

Η 1η Νοεμβρίου 1755 είναι η μέρα της καταστροφής της Λισαβόνας, η οποία όμως επέτρεψε στην Πορτογαλία να συγχρονιστεί με την υπόλοιπη Ευρώπη, όσον αφορά μια πιο δίκαιη κοινωνία και μία λιγότερη καταπιεστική θρησκεία. Αυτή η μέρα ήταν λες και η Πορτογαλία πιάστηκε βίαια από έναν σεισμό, φωτιές και τσουνάμι, τα οποία όμως την έβγαλαν από το Μεσαίωνα και την τοποθέτησαν επιτέλους στα τέλη του 18ου αιώνα. Σκληρό, αλλά συναρπαστικό.

Όλοι μας μαθαίνουμε αυτήν την ιστορία θανάτου και αναγέννησης στα σχολεία της χώρας και για μένα είχε κολλήσει από τότε ως ιδέα.  Ομολογώ ότι περίμενα για αρκετά χρόνια, αλλά τώρα φαίνεται, ιδίως από την στιγμή που η Πορτογαλία πάλι ταλανίζεται από βίαιες φωτιές και κακές πολιτικές αποφάσεις, τα πάντα γύρω μας ώθησαν προς την πραγματοποίηση αυτού του δίσκου. Ο σεισμός φυσικά είναι κάτι τελείως συμβολικό και το ηθικό δίδαγμα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο τρόπος με τον οποίο η Λισαβόνα καταστράφηκε και πως κατάφερε να αναδυθεί από τις στάχτες μέσα από την ελπίδα, την προσπάθεια και την πραγματική πίστη, η οποία σπαταλήθηκε στο να φοβόμαστε τον Θεό.

Οι στίχοι είναι στα πορτογαλικά για να παραμείνουμε γνήσιοι στην αφήγηση και στην έκφραση, καθώς αντιλαμβανόμαστε το "1755" περισσότερο ως μια εμπειρία

Τώρα η πιο προφανής ερώτηση από όλες. Γιατί διάλεξες αυτή τη φορά να τραγουδήσεις αποκλειστικά στα πορτογαλικά;

Η χρήση των πορτογαλικών ήταν μια άμεση απόφαση. Δεν το πολυσκεφτήκαμε. Ήταν προφανές για εμάς να είναι οι στίχοι στα πορτογαλικά για να παραμείνουμε γνήσιοι στην αφήγηση και στην έκφραση, καθώς αντιλαμβανόμαστε το "1755" περισσότερο ως μια εμπειρία, η οποία μεταφέρει τον ακροατή στην καρδιά των γεγονότων και τα πορτογαλικά νομίζω εξυπηρετούν περισσότερο την ιστορία αυτή.

Μια και είναι concept δίσκος θα αποπειραθείτε να τον ερμηνεύσετε ζωντανά στην ολότητα του ή θα αναμίξετε επιλεγμένα τραγούδια στο σύνηθες setlist σας;

Θα εξαρτηθεί από την περιοδεία και από το χρόνο που θα έχουμε διαθέσιμο, αλλά θα προσπαθήσουμε στις προσεχείς συναυλίες να έχουμε αρκετό χρόνο, ώστε να μπορούμε να παίξουμε μεγάλο τμήμα από το άλμπουμ ζωντανά. Νομίζω ότι ο κόσμος θέλει να ακούει ασταμάτητα τα πιο «κλασικά» μας τραγούδια, αλλά θα είναι πολύ απογοητευτικό για εμάς να μην συμπεριλάβουμε νέα τραγούδια.

Moonspell

Τρελή εικασία κάνω τώρα και θέλω να επιβεβαιώσεις ή να απορρίψεις την εντύπωση μου. Έχω την αίσθηση λοιπόν, καθώς ακούω το δίσκο, πως το γεγονός ότι τραγουδάς στην μητρική σου γλώσσα σου προσέφερε μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης στην ερμηνεία σου.

Είναι πολύ απλό. Θέλαμε να είμαστε απόλυτα εναρμονισμένοι με το concept και στην πορεία ανακαλύψαμε ακριβώς αυτό. Πράγματι, υπήρχε μια ευκολία στην έκφραση και όλα ήταν πιο ωμά και σαφώς πιο ουσιαστικά. Ήταν μάλλον ακριβώς αυτό που χρειαζόταν το άλμπουμ υποθέτω. Αστείο είναι ότι όταν μερικοί φίλοι μας ερχόντουσαν και μας έβλεπαν στις πρόβες αισθανόντουσαν ότι η ατμόσφαιρα είναι ηλεκτρισμένη και μου έλεγαν ότι ήμουν αρκετά οργισμένος όταν ηχογραφούσα το "1755".

Σπαταλήσαμε πολύ χρόνο να υπέρ-αναλύουμε πράγματα κι αυτό κόστισε σημαντικά στην καριέρα μας

Μιας και εγώ είμαι ένας αφοσιωμένος οπαδός της μπάντας, θα ήθελα να αρπάξω την ευκαιρία και να σε ρωτήσω μερικές σημαντικές ερωτήσεις σχετικές με το μέλλον των Moonspell. Αν και το "1755" μας παρουσιάζει μία ουσιώδη μεταστροφή στο ύφος, αισθάνεσαι παρόλα αυτά ότι οι μέρες του άκρατου πειραματισμού, όπως την εποχή του "Sin/Pecado" και του "Butterfly Effect", ανήκουν στο παρελθόν ή υπάρχει πιθανότητα να γίνουμε πάλι μάρτυρες μιας σημαντικής αλλαγής στην μουσική σας προσέγγιση;

Η καλύτερη απάντηση που μπορώ να σου δώσω είναι ότι δεν ξέρω. Έχω αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την μουσική, την επιτυχία, την δημιουργικότητα και γενικά το ό,τι κάνω. Θεωρώ πως πάντα πρέπει να λέμε μια καλή ιστορία μέσω της μουσικής μας ή τουλάχιστον να αναδεικνύουμε μια ενδιαφέρουσα κατάσταση. Αυτό το κάνουμε ήδη και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε με κάθε δίσκο των Moonspell.

Αλλά, επίσης, θεωρώ ότι και οι ακροατές έχουν αλλάξει πάρα πολύ και μερικές φορές νομίζω ότι όλοι μας σπαταλήσαμε πολύ χρόνο να υπέρ-αναλύουμε πράγματα, αντί να δίνουμε μια ευκαιρία στην ίδια την μουσική. Αυτό μας κόστισε σημαντικά στην καριέρα μας. Όμως, αν δημιουργείς μουσική με τον τρόπο που το κάνουμε στους Moonspell, πρέπει να είσαι και έτοιμος να δεχτείς την κριτική, όπως κάνουμε και εμείς, αλλά ευτυχώς στην περίπτωση μας δεν μας επηρεάζει για το επόμενο βήμα.

Και μιας και είπα αυτό, πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι το "1755" δεν αποτελεί στην πραγματικότητα τον μουσικό διάδοχος του "Extinct". Αυτό θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό και πάνω σε αυτό το concept  ήδη δουλεύω. Σίγουρα θα βασιστώ σε τραγούδια όπως το "Breath", "Malignia", "Extinct", "The Future Is Dark", αλλά και σε πράγματα από το παρελθόν όπως το “Shadow Sun”, "How We Became Fire". Το θέμα με αυτά τα τραγούδια δεν είναι μόνο το στυλ τους, αλλά και η ποιότητα τους. Πιστεύω ότι πρέπει να προσφέρουμε ποιότητα, πειραματισμό και έναν Moonspell ήχο, ο οποίος μπορεί για πάντα να είναι κάτι που προοδεύει και μεταλλάσσεται. Επομένως από ας κάτσουμε και περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί.

Δηλαδή, έχεις μια γενική ιδέα για το που οδηγείσαι δημιουργικά μετά το "1755" ή είναι ακόμα νωρίς;

Η περίοδος που αρχίζεις να έχεις μια γενική ιδέα του τι θα κάνεις, είναι για εμένα ως στιχουργό η καλύτερη από όλες. Κάνω έρευνα, δοκιμάζω τι ακριβώς θα παρουσιάσω στο συγκρότημα και τι όχι. Τώρα βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτήν την περίοδο. Στοχεύω για κάτι δυνατό, μελωδικό, πιο progressive, αλλά με την δημιουργική ποιότητα των Moonspell πάνω από όλα, επομένως ευχήσου μας καλή τύχη.

Δεν νιώθω την ανάγκη να κάνω άλλον έναν black metal δίσκο. Το black metal είναι πλέον γεμάτο «συνθέτες», δεν χρειάζεται άλλον έναν

Ξέρω ότι την επόμενη ερώτηση την έχεις απαντήσει αμέτρητες φορές σε προηγούμενες συνεντεύξεις σου στο παρελθόν, αλλά απλά δοκιμάζω την τύχη μου τώρα και τσεκάρω μπας και. Θα κάνεις ποτέ τίποτα παρόμοιο σαν τους Daemonarch στο μέλλον ξανά;

Δεν νομίζω. Δεν νιώθω την ανάγκη να κάνω άλλον έναν black metal δίσκο. Προτιμώ να κάνω κάτι πιο αρρωστημένο με φωνητικά και πιάνο μόνο και να το ονομάσω Daemonarch. Το black metal είναι πλέον γεμάτο «συνθέτες», δεν χρειάζεται άλλον έναν.

Ό,τι μας συνέβη ήταν καθαρή τύχη, το οποίο το στρώσαμε με την αφοσίωση μας

Έχεις μετανιώσει για κάτι που έκανες ή για κάτι που δεν έκανες με τους Moonspell;

Αν άρχιζες να μετράς ναι, αλλά αν σταματούσες του χρόνο όχι (σ.σ: αυτό ακριβώς είπε και δεν είμαι σίγουρος πως το εννοεί). Δεν ήμουν ποτέ ο τύπος που τα ήθελε όλα. Νομίζω πως ότι μας συνέβη ήταν καθαρή τύχη, το οποίο το στρώσαμε με την αφοσίωση μας. Αυτό που έχει σημασία για μένα τώρα είναι ο σεβασμός και μερικές φορές ακόμα χάνω ώρες κάθε μέρα να μάχομαι για αυτόν το σεβασμό ή μια ευκαιρία. Ίσως να μην έπρεπε, αλλά νιώθω ότι οφείλω να το κάνω.

Μετά από τόσο καιρό στην μουσική βιομηχανία, τι είναι αυτό που σε κρατάει στα πόδια σου και ποια είναι η πηγή της έμπνευσης σου;

Τίποτα άλλο, πάρα η απλή δημιουργικότητα. Σίγουρα, είναι ένα απίστευτο συναίσθημα να παίζεις ζωντανά και αυτό σε συνεπαίρνει και σε ωθεί σε μια μορφή εθισμού για την οποία πρέπει να αρχίζεις να συνθέτεις και να γράφεις για όλο και περισσότερα shows και ταξίδια. Νομίζω πως και για τους υπόλοιπους από την μπάντα τα ίδια ισχύουν, η εγγύτητα και φυσικά ο τρόπος που γράφουμε μουσική, η οποία μας φτιάχνει και μας δένει.

Ποιο είναι το σημαντικότερο μάθημα που έχεις μάθει ως μουσικός όλα αυτά τα χρόνια;

Να είσαι πάντα ο εαυτός σου.

Τι κάνει λοιπόν ο Fernando όταν δεν είναι τόσο απασχολημένος με τις περιοδείες και τις πρόβες;

Απάντα σε συνεντεύξεις, χαχα. Όχι ακριβώς, έχω μια οικογένεια και ένα παιδί πέντε ετών, επομένως ο περισσότερος χρόνος μου αφιερώνεται σε αυτούς. Επίσης, δουλεύω πολύ με τα βιβλία, καθώς του χρόνου θα ανοίξω ένα δικό μου εκδοτικό, ενώ ήδη ασχολούμαι με την εταιρεία management των Moonspell και φυσικά διαβάζω πολύ, καθώς αυτό είναι και το βασικό μου χόμπι, αλλά και το πάθος μου. Επίσης κολυμπώ δυο-τρεις φορές την εβδομάδα.

Πριν κλείσουμε θέλω να μου πεις ποια είναι τα σχέδια σας για περιοδείες τώρα που το "1755" έχει ήδη κυκλοφορήσει και πάνω από όλα θέλω να ξέρω αν η Ελλάδα συμπεριλαμβάνεται σε αυτά τα σχέδια.

Το 2018 είναι μια πολύ busy χρονιά, αλλά δεν έχουμε μέχρι στιγμής τουλάχιστον κανονίσει κάτι για την Ελλάδα. Αλλά θα περιοδεύσουμε σε όλη την Ευρώπη (σ.σ. όλη;) με τους Cradle of Filth από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο και μετά ως headliners θα πάμε πρώτα Ρωσία και μετά Νότια Αμερική . Με το που επιστρέφουμε από εκεί ξεκινάμε τα φεστιβάλ και μετά προς Σεπτέμβριο πλέον πάμε προς Βόρεια Αμερική. Υποθέτω πως κάποια στιγμή θα επισκεφτούμε και την Ελλάδα και ελπίζω να αρέσει το νέο μας άλμπουμ, ώστε να έρθουμε ακόμα πιο γρήγορα προς τα εκεί, χαχα.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "1755" από τον Νικόλα Ρώσση.

  • SHARE
  • TWEET