Foo Fighters - Part Two: Stranger Things Have Happened

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 06/04/2011 @ 17:13
Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος έγινε μια «συνοπτική» ανασκόπηση της καριέρας των Foo Fighters, από το υπόγειο του Dave Grohl μέχρι και σήμερα, που αποτελούν ίσως το Nο.1 εμπορικό όνομα του mainstream rock. Μια απλή καταγραφή των γεγονότων δίνει την εικόνα, αλλά όχι στο μέγεθος που της αρμόζει, αφού την ομορφιά στην ιστορία των Foo Fighters και του Dave Grohl τη δίνουν οι (όχι και τόσο μικρές μερικές φορές) λεπτομέρειες. Κάποιες από αυτές αξίζει να αναφερθούν και κάνουν ακόμα πιο αγαπητό το προφίλ της μπάντας και των μουσικών της. Αυτός είναι ο σκοπός του δεύτερου και τελευταίου μέρους αυτού του αφιερώματος...

Οι εντιμότατοι καλεσμένοι

Υποθέτω ότι κάποιοι από αυτούς που θα διαβάσουν τα άρθρο θα αναφωνήσουν «Υπερβολές! Σιγά τη μπάντα». Αν τελικά έχει περισσότερη σημασία το ποιός λέει κάτι, τότε πόσο σημαντικότερο είναι τι κάνουν με πράξεις πέραν από τα λόγια για τους Foo Fighters κάποιοι ελαφρώς «γνωστοί και επιτυχημένοι» μουσικοί. Θα σταθούμε σε τρία περιστατικά:



Queen: Στις 17 Ιουνίου του 2006 οι Foo Fighters εμφανίζονταν στο Hyde Park του Λονδίνου, όταν ο drummer Taylor Hawkins πήγε στο μικρόφωνο και είπε πως το επόμενο τραγούδι είναι αφιερωμένο στον Freddie Mercury. Τότε στη σκηνή ανέβηκαν ο Roger Taylor και ο Brian May για μια δυναμική απόδοση του "Tie Your Mother Down", το οποίο τραγούδησε ο Hawkins. Είχε προηγηθεί η συμμετοχή του Brian May στο τρίτο άλμπουμ των Foo Fighters, "Nothing Left To Lose", ενώ η φιλία του με τα μέλη της μπάντας και δη τον Grohl κρατάει ακόμα.

Rush: Οι Foo Fighters έπαιζαν στο Toronto για την περιοδεία του "Echoes" στις 22 Μαρτίου του 2008, όταν ο Grohl ζήτησε να υποδεχτεί το κοινό τους Geddy Lee και Alex "Fucking" Lifeson. Έμεινε καθιστός και απόλαυσε τους δυο τους μαζί με τον Taylor Hawkins να αποδίδουν τον ύμνο "YYZ". Τα δύο μέλη των Rush ευχαρίστησαν και αποχώρησαν με low profile, όπως συνηθίζουν να πράττουν, αλλά ο Grohl δε σταμάτησε να λέει στο κοινό πως σε συναυλία της μπάντας του ανέβηκαν οι Rush, έστω και στα 2/3 τους. Δεν το κάνουν στους οποιουσδήποτε.

Led Zeppelin: Αναφέρθηκε η τεράστια επιτυχία της μπάντας να παίξει δύο συνεχόμενα sold out βράδια στο Wembley, σε αθροιστικά 170.000 κόσμο, και φυσικά δε θα μπορούσε να μην προσφέρει κάτι το μοναδικό. Λίγο μετά το τέλος του κανονικού set ανεβαίνουν στη σκηνή οι Jimmy Page και John Paul Jones και το κοινό παραληρεί. Με τον Grohl να τρέχει στα τύμπανα και τον Hawkins στο μικρόφωνο, αποδίδουν το "Rock N' Roll", ενώ οι δυο τους αλλάζουν ρόλους για να αποδώσουν το "Ramble On". Τα διαπιστευτήρια στο DVD "Live In Wembley". Ο θρύλος των Zeps είναι μεγάλος στην Αγγλία και για πολύ κόσμο η παρουσία τους ήταν κάτι το μαγικό, ενώ υπήρξε η αρχή μιας πιο σταθερής συνεργασίας, που είχε ξεκινήσει με τη συμμετοχή του John του Paul του Jones στο δεύτερο cd του "In Your Honor" και σφραγίστηκε ακόμα περισσότερο στη μετέπειτα πορεία.

Δείξε μου τους φίλους σου...

Είναι μια από τις περιπτώσεις που το ρητό έχει 100% δίκιο. Ποιοί είναι μερικοί από τους διάσημους φίλους του Dave, αλλά και της μπάντας, που απαιτούν ειδική αναφορά.

Lemmy: Δείτε το "Lemmy - The Movie" και θα καταλάβετε πολλά. Με τον Grohl είναι πραγματικά φιλαράκια, είναι τύποι που γουστάρουν ο ένας το χαρακτήρα του άλλου και δε νομίζω να είναι πολλοί αυτοί που έχουν τόσα προνόμια από τον ίδιο τον αρχηγό των Motorhead. Συνεργάστηκαν πρώτη φορά στο project Probot, ενώ ο Grohl φοράει τo t-shirt με το snaggletooth πιο συχνά από οποιοδήποτε άλλο. Τέλος, στο ολόφρεσκο video clip του "White Limo" από το νέο τους άλμπουμ, ο Lemmy είναι πρωταγωνιστής-οδηγός, υπερομορφάρα.

Jack Black: Είναι ο μόνος άνθρωπος που απειλεί τον Dave Grohl για τον τίτλο του «πιο cool rock τύπου». Φονικό δίδυμο στο γέλιο, με τον Grohl να παίζει τύμπανα για το ομώνυμο ντεμπούτο των Tenacious D, να παριστάνει τον Βελζεβούλη στην ταινία του "The Pick Of Destiny" και τον Διάβολο στο videoclip του "Tribute". Ο Black με τον Kyle Gass εμφανίστηκαν στο video του "Learn To Fly" των Foo Fighters, ενώ πρέπει να δείτε την εκτέλεση του "Back In Black" σε κάποιο trendy event του MTV, όπου στη σκηνή με τους Foo εμφανίζεται ο Black και τα σπάνε κανονικά. Δεν ξέρω αν θέλετε να δείτε το videoclip για το "Low".

Josh Homme: Ω, τι έκπληξη! Ο Grohl ήξερε τον Josh από την εποχή των Kuyss και μάλιστα λέγεται ότι ο Novoselic ήταν αυτός που τον κόλλησε με τη μεγαλύτερη stoner μπάντα, όταν οι δύο τους είχαν πάει, επί εποχής Nirvana, να τους δουν live και να τους γνωρίσουν. Η φιλία τους κράτησε χρόνια πριν ευοδωθεί σε συνεργασία για πρώτη φορά όταν ο Grohl ηχογράφησε τα τύμπανα για το "Songs For The Deaf" των Queens Of The Stone Age και τους ακολούθησε σε περιοδεία, ανεβάζοντάς τους επίπεδο είναι η αλήθεια. Η άνοδος των Foo Fighters δεν επέτρεψε την περαιτέρω συνεργασία, η οποία τελικά ολοκληρώθηκε όταν οι δύο τους, μαζί με τον John Paul Jones των Led Zeppelin, δημιούργησαν τους Them Crooked Vultures, σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά supergroups από πλευράς ονομάτων.

Επιπρόσθετα, μέσα από τις άπειρες άλλες συνεργασίες του Grohl ας ξεχωρίσουμε τη συμμετοχή του στους προσωπικούς δίσκους του Iommi (φωνητικά στο "Goodbye Lament") και του Slash (τύμπανα στο "Watch This"), ενώ έχει μερικές συνεργασίες στο ενεργητικό του με ονόματα όπως ο Paul McCartney, ο David Bowie, οι Nine Inch Nails και οι Killing Joke. Απλά καθημερινά πράγματα δηλαδή...

Side projects

Ο Dave Grohl πρέπει να έπεσε στη χύτρα με το ζωμό της υπερκινητικότητας μικρός (αυτός κι ο Mike Portnoy) και δε θα μπορούσε να μην έχει τα παράπλευρα project για να διοχετεύσει την πλεονάζουσα στο μυαλό του μουσική έμπνευση.

Probot: Μέχρι την κυκλοφορία του Probot οι metalheads έκραζαν τον Grohl, γιατί απλά δεν ήξεραν. Δεν ήξεραν ότι το πρότυπό του για να παίξει drums ήταν ο Dave Lombardo και μεγάλωσε με underground death metal μουσικές, όπως τις ονόμαζε. Σε αυτούς θεωρούσε πως χρώσταγε πολλά και όταν πλέον είχε την ευρωστία να το υποστηρίξει, έβαλε μπροστά το project Probot. Σε αυτό το one-off εγχείρημα έγραψε από ένα τραγούδι-αφιέρωση σε κάθε μια από τις μπάντες που λάτρευε μικρός και κάλεσε τον εκάστοτε μουσικό να το αποδώσει μαζί του. Οι μουσικοί που συμμετέχουν είναι το απόλυτο respect: Tom G. Warrior (Celtic Frost), Max Cavalera (Sepultura, Soulfly), Snake (Voivod), Lee Dorian (Cathedral), King Diamond, Lemmy, Wino, Cronos (Venom), Eric Wagner (Trouble), Mike Dean (Corrosion Of Conformity). Είπατε τίποτα; Όσοι ξέρουν τι πρεσβεύουν αυτοί οι μουσικοί, απλά υποκλίνονται στις επιλογές του Grohl.

Them Crooked Vultures: Στην πορεία αυτού του αφιερώματος έχουν αναφερθεί πολλές φορές ο Josh Homme και ο John Paul Jones, σε σημείο που η απόφαση να κάνουν μαζί με τον Grohl ένα νέο project μπορεί να φαντάζει ως κάτι φυσικό, αλλά δεν παύει να προκάλεσε αίσθηση σε όλους. Έκαναν την πρώτη τους live εμφάνιση under cover, ανοίγοντας για τους Arctic Monkeys («Γελάει ο κόσμος - Η Επιστροφή») και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες, όντας περισσότερο άνισο και μεγάλο, παρά κακό. Διαθέτει κάποιες εξαιρετικές στιγμές, αλλά δίνει την αίσθηση πως ο Homme επισκίασε τους δύο άλλους και ελπίζουμε πως η νέα τους δουλειά, που είναι στα σκαριά, θα είναι σαφώς καλύτερη.

Η σημειολογία των videoclips

Οι Foo Fighters έχουν γυρίσει ένα σκασμό videoclips, τα οποία ήταν πάντα σημείο αναφοράς για τη μπάντα. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, σε αυτά που δείχνουν απλώς τη μπάντα να παίζει και σε αυτά που οι μουσικοί παίρνουν ρόλο πρωταγωνιστή σε μικρές ταινίες που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια αυτών. Πρωταγωνιστής, αλλά και ενίοτε σκηνοθέτης ο ίδιος ο Grohl. Θα μπορούσαμε να βρούμε κάτι για όλα, όμως θα προτιμήσουμε να μείνουμε σε κάποια από αυτά που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

"Big Me": Το videoclip είναι καθαρά μια παρωδία της διαφημιστικής καμπάνιας για τις καραμέλες Mentos, που έτρεχε εκείνη την περίοδο. Ως εκ τούτου, τα μέλη της μπάντας σε διάφορους ρόλους βρίσκονται μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις, όταν μια καραμέλα «Footos» δίνει τη λύση. Το «Mentos - The Fresh Maker» έγινε «Footos - The Fresh Fighter» και, όπως ανέφερε ο Grohl στο VH1 Storytellers, ήταν ο λόγος που η μπάντα έκανε 10 χρόνια να παίξει live το τραγούδι, αφού από το κοινό τους πέταγαν mentos...



"Monkey Wrench": Πρώτη σημειολογική σημείωση είναι η μουσική που παίζει στο ασανσέρ, όταν μπαίνει σε αυτό ο Grohl στην αρχή του video clip. Είναι η μελωδία του "Big Me", σε παραλλαγμένη εκδοχή, κάτι που οι Foo Fighters θα κάνουν σε πολλά επόμενα clips τους. Πρόκειται για την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Grohl, που στο σενάριο δείχνει τον Grohl να βρίσκει κάποιους «κλώνους» της μπάντας να παίζουν στο κλειδωμένο σπίτι του και την κανονική μπάντα να προσπαθεί να μπει μέσα, καθώς τους βλέπει από την κλειδαρότρυπα. Όταν καταφέρνουν να μπουν, οι «κλώνοι» ξεφεύγουν από το παράθυρο και η κανονική μπάντα αναλαμβάνει να τελειώσει το τραγούδι. Τίποτα ιδιαίτερο σαν ιδέα, αλλά βγάζει τον τσαμπουκά του τραγουδιού.



"Learn To Fly": Ίσως το πιο εμπνευσμένο και συζητημένο clip της μπάντας. Κόσμος και κοσμάκης μπαίνει στο αεροπλάνο, στο οποίο επιβαίνει και η μπάντα, ενώ ο Grohl, πέραν από τον εαυτό του, παριστάνει τον πιλότο, τον gay αεροσυνοδό, μια έφηβο fan της μπάντας και μια ιδιαίτερα εύσωμη κυρία. Καταλυτικός ο ρόλος των Tenacious D ως συνεργείο, που, ως γνωστό, έχουν μια αδυναμία σε προϊόντα φυτικής προέλευσης και για να μην τους πιάσουν κρύβουν την πραγμάτια τους στη μηχανή του καφέ. Το αποτέλεσμα είναι να «την ακούσει» όλος ο κόσμος που ήπιε καφέ, πέραν της μπάντας, η οποία επέλεξε να πιει ουίσκι, με αποτέλεσμα να σώσει το αεροπλάνο από βέβαιη συντριβή. Τρελό γέλιο και ένας Grohl σκέτος Jim Carrey. Επίσης, η παράδοση συνεχίζεται με το "Everlong" να ακούγεται σε muzak εκτέλεση στην αρχή του video.



"Breakout": Μιας κι αναφέρθηκε ο Carrey, στο videoclip αυτό όντως έχει την τιμητική του, αφού προβάλλονται σκηνές από την ταινία "Me, Myself And Irene", την οποία πάει να δει ο super nerd Grohl ως κλασσικός loser πρωταγωνιστής. Μετά από αρκετά στραπάτσα, ο πρωταγωνιστής οδηγείται σε ξέσπασμα, μαζί με την αντίστοιχη ηχητική κλιμάκωση του τραγουδιού. Για μια ακόμα φορά -αν και πολύ αμυδρά- στην αρχή του τραγουδιού ακούμε ένα άλλο κομμάτι των Foo Fighters από το ραδιόφωνο του αμαξιού. Πρόκειται για το "Generator".



"Low": Ω Θεοί! Αυτό πρέπει να είναι το πιο άρρωστο video των Foo. Δυο κλασσικά αμερικανικά αμάξια καταφθάνουν σε ένα motel, όταν δύο τύποι με κλασικό ντύσιμο και περισσότερο συμπεριφορά macho Αμερικανού (κοινώς rednecks) βγαίνουν από αυτά και μπαίνουν σε ένα διαμέρισμα. Οι Dave Grohl και Jack Black μπαίνουν μέσα με μια hand camera και αρκετό αλκοόλ, ανοίγουν το ράδιο που παίζει το "Low" και κάνουν μια σειρά από «ομορφιές», για να καταλήξουν να ντυθούν drug queens, να παίρνουν αηδιαστικές πόζες, μέχρι να φτάσουν να ξερνάνε και να καταρρέουν. Στο τέλος του videoclip, το επόμενο πρωί, απλά ντυμένοι ξανά, όπως στην αρχή, μπαίνουν στα 4Χ4 τους και την κάνουν. Το MTV το απαγόρευσε. Ό,τι να 'ναι...



"Best Of You": Η εισαγωγική του σκηνή με το κοντινό πλάνο στο πρόσωπο του Grohl, καθώς αυτός τραγουδάει σχεδόν ακουμπώντας το μικρόφωνο, θα γίνει σήμα κατατεθέν για την εικόνα της μπάντας εφεξής. Η ερμηνεία του και η εκφραστικότητά του βγάζουν πάθος, κάτι που υποστηρίζεται πολύ καλά από τη σκηνοθεσία και την εναλλαγή δυναμικών σε συναισθήματα εικόνων, που αφορούν κυρίως την παιδική αθωότητα και φυσικά τοπία. Γυρίστηκε τον Απρίλιο του 2005 σε ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο του Los Angeles και ήταν μάλλον το πιο καλογυρισμένο videoclip της μπάντας ως τη στιγμή εκείνη. Δικαίως απέκτησε και το μεγαλύτερο airplay.



"Resolve": Ο Grohl, φορώντας μπλούζα Motorhead, μπαίνει σε ένα sushi bar, όπου βρίσκονται και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, με μια σειρά από περίεργα πράγματα να αρχίζουν να συμβαίνουν. Πρώτα σκάει ένας Κινέζος που είναι ίδιος ο Grohl και τον φρικάρει, μετά αρχίζει και σιγοτραγουδάει τη μελωδία του "Resolve", ενώ η τηλεόραση του μαγαζιού παίζει το videoclip και γενικώς χάνεται η μπάλα, σε ένα video που το μόνο που σου μένει στο τέλος του είναι η λευκή μπλούζα Motorhead.



"Long Road To Ruin": Άλλο ένα video - παρωδία, αυτή τη φορά σε σαπουνόπερα των '70s, που με τους τίτλους αρχής κατευθείαν σε εισάγει στο ρόλο που έχει το κάθε μέλος της μπάντας στο ομώνυμο με το τραγούδι σίριαλ. Μεγάλη ερμηνεία, από έναν Grohl με μαλλούρα, μουστάκι και καμπάνα αλά '70s, ο οποίος από τη μέση και μετά από γιατρός γίνεται δημοφιλής rock star, ενώ κάθε τρεις και λίγο βάζει τα κλάματα. Σοβαροφάνεια μηδέν, cult μέχρι τελικής πτώσης, ενώ κρατήστε τη σκηνή στο τέλος με το αμάξι που πέφτει στον γκρεμό.



"White Limo": Το πρώτο video από το νέο άλμπουμ, "Wasting Light", για το τραγούδι προκάλεσε εντύπωση. Αρχικά το ίδιο το τραγούδι είναι μάλλον αντί-εμπορικό για Foo Fighters, με ξεσκισμένα φωνητικά (πίσω στη μίξη) και αρκετά επιθετικό riff, που έχει ως κεντρική ιδέα μια λευκή λιμουζίνα που γυρνάει στα περίχωρα, με οδηγό τον Lemmy, και περισυλλέγει τα μέλη του συγκροτήματος. Η επιτηδευμένη ποιότητα στην εικόνα, τα ρούχα που φοράνε τα μέλη της μπάντας, τα πατίνια, τα walkman με την κασέτα, ακόμα κι ο τρόπος με τον οποίο μπαίνει η «γκόμενα» στο πλάνο είναι σαφείς αναφορές μιας εποχής 20 χρόνια πίσω. Ο Lemmy σταθερά με τσιγάρο και Jack, απλά περνάει το ηθικό δίδαγμα ότι τα πάντα αλλάζουν, εκτός από αυτόν. Την τελευταία σκηνή που την έχουμε ξαναδεί αυτούσια;



Μικρές ιστορίες (τα γράμματα του Dave)

Πριν κλείσει αυτό το αφιέρωμα, μερικά ακόμα μικρά περιστατικά που προσθέτουν μερικές ακόμα όμορφες νότες στη μουσική ιστορία γύρω από τους Foo Fighters.

The Beaconsfield Miners
Στις 25 Απριλίου του 2006 ένας σεισμός προκάλεσε τον τραγικό θάνατο ενός εργαζόμενου στα ορυχεία της βόρειας Τασμανίας, καθώς και τον εγκλωβισμό δύο ακόμα συνάδελφών του. Τα σωστικά συνεργεία τους εντόπισαν ζωντανούς μια μέρα μετά το συμβάν και έσπευσαν να τους απεγκλωβίσουν σε ένα δύσκολο εγχείρημα, που για να ολοκληρωθεί με επιτυχία χρειάστηκαν 13 μέρες. Σε αυτό το διάστημα τους χορηγούσαν τα απαραίτητα για να επιζήσουν, δηλαδή νερό και φαγητό, ενώ κάποια στιγμή ζήτησαν ένα ipod με μουσική, το οποίο ήθελαν να περιέχει μουσική των Foo Fighters για να τους εμψυχώσει στην προσπάθειά τους να μείνουν ζωντανοί. Μόλις το πληροφορήθηκε ο Grohl έσπευσε να τους στείλει το εξής γράμμα: «Αν και είμαι στην άλλη άκρη του πλανήτη αυτή τη στιγμή, η καρδιά μου αυτή τη στιγμή είναι με εσάς τους δύο και θέλω να ξέρετε πως όταν επιστρέψετε σπίτι υπάρχουν δύο εισιτήρια για οποιοδήποτε show των Foo, οπουδήποτε, καθώς και δύο παγωμένες μπύρες να σας περιμένουν. Σύμφωνοι;». Τον επόμενο Οκτώβριο, οι δύο αυτοί εργαζόμενοι στα ορυχεία βρίσκονταν backstage, μαζί με τον Dave και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, κατά την επίσκεψή τους στο Σύδνεϋ, σε μια συναυλία που οι Foo παρουσίασαν για πρώτη φορά το νέο τους τραγούδι με τίτλο "The Ballad Of The Beaconsfield Miners", μια ακουστική instrumental σύνθεση που εμφανίζεται στο "Echoes, Silence, Patience And Grace".

Just A Metallica Fan

Την άνοιξη του 2008 όλος ο κόσμος του hard rock και του metal περίμενε το νέο άλμπουμ των Metallica, που ήδη είχε καθυστερήσει αρκετά, χωρίς να υπάρχουν πληροφορίες για το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα του "Death Magnetic". Ήταν το κύριο θέμα συζήτησης μεταξύ των οπαδών και ο Grohl έχει αποδείξει πολλάκις ότι είναι πάνω από όλα οπαδός. Έτσι, αποφάσισε να γράψει ένα ανοικτό γράμμα προς τη μπάντα και να το αποστείλει στο βρετανικό Metal Hammer για να το δημοσιοποιήσει. Το γράμμα δημοσιεύτηκε στις 11 Απριλίου και ανέφερε τα εξής: «Hey, είμαι ο Dave! Με θυμάστε; Είμαι ο τύπος που ακούει τη μπάντα σας πιστά από το 1983. Αγόρασα το πρώτο σας άλμπουμ, "Kill 'Em All", από ένα κατάλογο mail order που ονομαζόταν Under The Rainbow, νομίζω. Δε μπορώ να θυμηθώ. Ήταν 1983 για όνομα του Χριστού! Αλλά αυτό το άλμπουμ μου άλλαξε τη ζωή και ακούω τη μουσική σας από τότε (ακόμα και το "St. Anger"!). Δε μπορώ να περιμένων να ακούσω το καινούργιο υλικό και, ανεξάρτητα του τι θα κάνετε, θα είμαι πάντα πρώτος στο μαγαζί, περιμένοντας να το ακούσω. Είμαι σίγουρος ότι θα βγείτε έξω και θα πάρετε τα μυαλά από τους πάντες, γιατί είστε οι fuckin' Metallica! Καλή τύχη. Και μην το κυκλοφορήσετε μέχρι να είναι kickass (σ.σ.: αμετάφραστο). Ο δικός σας, Dave Grohl. Υ.Γ.: Έχετε τελειώσει με την ηχογράφηση των drums;». Η «έμμεση απάντηση» των Metallica ήρθε με πράξεις, αφού το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους κάλεσαν τον Dave Grohl και τον Taylor Hawkins στα «Metallica Headquarters» για να παρουσιάσουν την ειδική ζωντανή εκπομπή του πρώτου listening party για το "Death Magnetic", λίγο πριν την κυκλοφορία του, και να πάρουν συνέντευξη από τη μπάντα. Εδώ μπορείτε να ακούσετε όλη τη συνέντευξη σε 5 μέρη.

Over And Out

Στα δύο άρθρα που παρουσιάστηκαν καταγράφηκε «εν ολίγοις» η ιστορία των Foo Fighters. Φυσικά και υπάρχει μια σειρά από θέματα που θα μπορούσαν να αναλυθούν, από το πώς προέκυψε η γνωριμία των μελών της μπάντας, μέχρι τις διασκευές που έχουν κατά καιρούς κάνει (το ξέρετε ότι έπαιζαν μέχρι και Journey στην πρώτη τους περιοδεία;). Η ουσία της μουσικής των Foo Fighters βρίσκεται στην αμεσότητα και η ομορφιά της στις μελωδίες που σου κολλάνε στο μυαλό. Δεν άλλαξαν τον μουσικό χάρτη, δεν προσέφεραν καν κάτι καινούργιο στο rock, αλλά ξέρουν καλύτερα από τον καθένα να γράφουν ωραία, απλά τραγούδια, που μπορούν όλοι να εκτιμήσουν. Έφτασαν μετά από μακρά πορεία στην κορυφή, κάτι που αποτυπώνεται στο γεγονός ότι πουλάνε 170.000 εισιτήρια σε 20 λεπτά στην Αγγλία και παίζουν headliners σε όλα τα μεγάλα μουσικά φεστιβάλ παγκοσμίως. Το σημαντικότερο επίτευγμα είναι ότι δεν πάτησαν ούτε για ένα δευτερόλεπτο στην κληρονομιά των Nirvana και δεν έπαιξαν ποτέ κάποιο από τα τραγούδια του παλιού συγκροτήματος του Grohl (εξαίρεση το "Marigold"). Όχι μόνο δεν έμειναν ποτέ υπό τη σκιά τους, αλλά εν τέλει έχουν καταφέρει να παίζουν σε μεγαλύτερο κοινό και να έχουν περισσότερα hits από όσα είχαν οι Nirvana. Είναι τελικά αυτή η αμεσότητα του rock που δε θα πάψει ποτέ να συγκινεί και οι Foo Fighters είναι οι καλύτεροι εκπρόσωποί της εδώ και κάποια χρόνια. Και αν συμφωνείτε κι εσείς πως το να είσαι rock σημαίνει να είσαι cool, τότε δεν υπάρχει πιο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του ιδιώματος από αυτούς...

Χρήστος Καραδημήτρης
  • SHARE
  • TWEET