Sharon Van Etten & Angel Olsen

Δύο φανταστικές φωνές. Ένα ντουέτο που ήταν αδύνατο να αστοχήσει. Το σπασμένο χαμόγελο ήταν έτοιμο πριν καν πατηθεί το 'play'. Αν αρέσκεσαι σε σκοτεινούς indie ήχους και κάπως κατάφερες να μην έχεις επαφή με το έργο των δύο καλλιτέχνιδων, το σύμπαν σου κλείνει επιδεικτικά το μάτι. Μπορείς να ψάξεις πρώτα τις δισκογραφίες τους ή να βουτήξεις κατευθείαν στη συνεργασία τους. Σε κάθε περίπτωση, ετοιμάσου να χαθείς.

Το εισαγωγικό λεπτό της πρώτης στροφής φτάνει και περισσεύει για να προετοιμάσει την ατμόσφαιρα. Με το που ακούγεται η διφωνία στο ρεφραίν, οι ουρανοί ανοίγουν. Η μελωδία, η δομή, η ενορχήστρωση, δεν θα βρεις πουθενά τίποτα το εξεζητημένο. Η ουσία βρίσκεται στις ερμηνείες και στους στίχους. Στη θαμπή, φωτεινή ατμόσφαιρα. Στα αργά λικνίσματα και στις ακουστικές. Στο 'to sing and have something left to say'.

Από το πρώτο χτύπημα ως το τελικό σβήσιμο, πρέπει να έχεις χάσει την όσφρησή σου για να μην μυρίσεις τη γεμάτη μελαγχολία άνοιξη. Το παιχνίδι με τις μοιρασμένες εικόνες στο βίντεο απεικονίζει πανέξυπνα και απολύτως ταιριαστά την ουσία του τραγουδιού. Το τουίστ στο 'holding hands openly' λίγο πριν το τέλος λέει όλη την αλήθεια. Το μόνο που λείπει είναι μία ανακοίνωση δίσκου. Μέχρι τότε.