Nita Strauss & Alissa White-Gluz

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Όσοι εδώ γύρω θεωρούν ότι η Nita Strauss δεν κατέχει το σπορ της κιθάρας, παρακαλούνται να αποχωρήσουν. Ναι, κι εσύ με την εφτάχορδη εκεί πίσω που ξεφύσησες στραβωμένα. Και όπως θα φεύγεις, κάνε μας τη χάρη και πάρε μαζί εκείνους που στο άκουσμα του ονόματος της Alissa White-Gluz είναι έτοιμοι να πουν τη λέξη «υπερεκτιμημένη».

Τώρα που βγάλαμε τα πολύ προφανή από τη μέση, πάμε στα ίσως λιγότερο προφανή. Όποιοι γνωρίζετε τη Strauss μόνο από την παρουσία της στο πλευρό του Alice Cooper ή λόγω της μεταγραφής της στη μπάντα της Demi Lovato, θεωρήστε ότι προειδοποιηθήκατε· η προσωπική καριέρα της Αμερικανίδας δεν έχει παρά ελάχιστη σχέση με αυτά. Εδώ η φάση είναι μοντέρνα μέχρι παρεξήγησης.

Τα riff σκάνε κοφτά. Οι δίκασες περιμένουν στη γωνία. Η παραγωγή τσιτώνει άπειρα. Οι μεγάλες μελωδίες και τα πιασάρικα lead στέκονται σε περίοπτη θέση, οι ισορροπίες στο σύνολο όμως είναι αισθητά διαφορετικές. Αν το "Dead Inside" έγερνε έντονα προς τη nü πλευρά, αναμενόμενα λόγω David Draiman, η συνεργασία με τη White-Gluz έρχεται σαν επιστροφή σε πιο κλασικές (sic) hard & heavy φόρμες.

Ίσως έχει να κάνει με το ξεδιάντροπα hooky ρεφραίν. Ίσως με τις μανιέρες των Arch Enemy και τα χρόνια που είχαν να ακουστούν τόσο μπροστά τα καθαρά φωνητικά της γαλαζομαλλούσας. Ίσως με το απολύτως zeroes στήσιμο. Σε κάθε περίπτωση, το "The Wolf You Feed" ξαφνιάζει ευχάριστα, συνδυάζοντας τα καλύτερα στοιχεία από τα δύο ονόματα που το υπογράφουν. Αν έλειπαν κι αυτές οι τρίγκες.