Scarcity

Aveilut

The Flenser (2022)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 01/08/2022
Ψυχρές, αστικές black metal λεπίδες

Μία σύνθεση 45 λεπτών, χωρισμένη σε πέντε μέρη, αποτελεί το ντεμπούτο άλμπουμ του black metal project των Scarcity, η διάθεση που το διατρέχει είναι όμως μόνο μία: η ζοφερή αστική απεραντοσύνη και τα τεκταινόμενα ενός πολιτισμού που μοιάζει κρύος και ακίνητος. Σαν τάφος. Ο πειραματικός χαρακτήρας του "Aveilut" ορίζεται από τα microtonal κουρδίσματα του κιθαρίστα Brendon Randall-Myers, σε εκτεταμένη μέρη που κινούνται εντελώς γραμμικά, αφήνοντας έτσι άπλετο χώρο στις ψυχρές, επιβλητικές ερμηνείες του Doug Moore (των σπουδαίων Pyrrhon). Το "Aveilut" είναι ένα ψυχολογικό και όχι πνευματικό άλμπουμ.  Συνιστώνται καλά ακουστικά και αφοσιωμένη ακρόαση. Έτσι μόνο θα απελευθερωθεί η δύναμη των μικροδιακυμάνσεων των riffs και η παρανοϊκή παλέτα των συναισθημάτων που εμπεριέχονται. Ο θρήνος (aveilut) παλεύει να κυριαρχήσει μέσα σε αυτό το άκρως ενδιαφέρον άλμπουμ, ο άνθρωπος όμως, κάπως, τον δαμάζει.

Bandcamp

 
  • SHARE
  • TWEET
  • Spirit Adrift

    20 Centuries Gone (EP)

    Century Media Records (2022)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 04/08/2022
    "Stop drinkin' Johnny Walker's Red Don't drink poison whiskey, don't you drink it boy"

    Δύο δίσκοι και τρία EP μέσα σε τρία χρόνια από τον Nate Garrett και τους ντράμερ του: Ο Marcus Bryant χαιρέτησε(;), καλώς ήρθες Mike Arellano. Καμία ποιοτική έκπτωση αναλογικά με την ποσότητα, το παλικάρι βρίσκεται σε οίστρο διαρκείας. Μόνο που αυτή τη φορά εμπλούτισε την κυκλοφορία και με διασκευές, αγαπημένων τραγουδιών / συγκροτημάτων φαντάζομαι. Οι δύο φρέσκες συνθέσεις κινούνται στα γνωστά πρόσωπα της μπάντας και με βάση τους στίχους: Ο μάγος, που θυμίζει ολίγον τί τον Sorcerer Supreme, αποδίδεται με το μοντέρνο heavy metal που πρεσβεύει η μπάντα. Το απαισιόδοξο Mass Formation Psychosis με τη μουντίλα του, λαμβάνει την αρμόζουσα doom - ίλα του πρόσφατου παρελθόντος τους. Διπλό εύγε και συγχαρητήρια. Ακολουθούν έξι(!) διασκευές σε Type O Negative, Pantera, Metallica, Thin Lizzy, ZZ Top, Lynyrd Skynyrd. Διαλέγετε και παίρνετε, ανάλογα τα κέφια και τις ορέξεις. Η αλήθεια μου είναι ότι χαλάστηκα με τα μιμικά φωνητικά του Peter Steele και τις ξεπατικωμένες κιθάρες των Pantera. Οπότε ψηφίζω δαγκωτό "Nasty Dogs And Funky Kings" & "Poison Whiskey". Κατά προτίμηση Tullamore Dew με Ginger Ale και λεμόνι. Στην υγειά σας.

  • SHARE
  • TWEET
  • Dorothy

    Gifts From The Holy Ghost

    Roc Nation Records (2022)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 17/08/2022
    Αστραφτερό, πιασάρικο, ευχάριστο, μέχρι εκεί

    Για να παιχτεί καλό εμπορικό ροκ χρειάζεται μία πολύ λεπτή τέχνη. Λόγω της φύσης του χώρου αυτό συχνά περνάει στα ψιλά γράμματα. Λαμβάνοντας υπόψη τη γενικότερη απομάκρυνση του mainstream από κιθάρες και τα σχετικά, το πράγμα γίνεται ακόμα πιο παράξενο. Από το ξεκίνημα της πορείας της, η Dorothy Martin με το σχήμα της στεκόταν στα όρια του σύγχρονου σκληρού ήχου, ρίχνοντας κλεφτές ματιές προς πιο κλασικές hard rock κατευθύνσεις. Τα "A Beautiful Life" και "Rest In Peace" επιβεβαιώνουν από νωρίς ότι μετά το στιλιζαρισμένα τσιτωμένο ντεμπούτο και το άνισο δεύτερο βήμα, οι ισορροπίες έχουν βρεθεί. Προς έκπληξη κανενός, και παρά τις όποιες μικρές ευχάριστες αναλαμπές στη δεύτερη πλευρά, το σύνολο δεν καταφέρνει να μείνει ψηλά σε όλη τη διάρκεια. Αν η ιδέα ενός υποκατάστατου των Halestorm σε ενθουσιάζει ή στηρίζεις μοντέρνα σκηνή, μπες άφοβα. Αν όχι, με προσοχή.

  • SHARE
  • TWEET
  • Ocean Grove

    Up In The Air Forever

    UNFD (2022)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 19/08/2022
    Ένα κοκτέιλ μοντέρνου metal με παράξενες αναλογίες

    Στον χώρο που εδώ γύρω αποκαλούμε modern hard & heavy υπάρχουν κάμποσα συγκροτήματα που μπορούν να χαρακτηριστούν ιδιότροπα. Οι Ocean Grove έχουν κερδίσει επάξια την ταμπέλα από το ξεκίνημά τους. Με το "Flip Phone Fantasy" πήγαν ένα βήμα παραπέρα. Στο τρίτο άλμπουμ η παραξενιά χτυπάει νέο μέγιστο, με κάθε έννοια. Σε πείσμα των καιρών, η παρέα από την Αυστραλία μένει αυστηρά στη φωτεινή πλευρά. Το υλικό δεν προσπαθεί να ακουστεί ακραίο απλά για να μπει τικ σε κάποιο κουτάκι. Οι nü αναφορές δε λείπουν ούτε τώρα. Η παραγωγή λάμπει. Το άρωμα παραλίας ξεχειλίζει. Το χοροπηδηχτό "Cali Sun", το υπέρ-ραδιοφωνικό "Silver Lining" και το emo-rap-crossover-με-Lil-Aaron "HMU" ξεχωρίζουν από μακριά. Το σύνολο κατεβαίνει ευχάριστα, αλλά για πρώτη φορά μοιάζει σαν κάτι να λείπει. Αναλόγως τη διάθεση ή/και αν μετράς μερικά ποτά ίσως να περάσει στα ψιλά. Ας τσουγκρίσουμε ελπίζοντας για επιστροφή στις καθαρές νίκες με την επόμενη γύρα.

  • SHARE
  • TWEET
  • The Rotary Fifth

    The Rotary Fifth

    Sound Effect (2022)
    Από τον Κώστα Σακκαλή, 24/08/2022
    Ωδή στην dream pop όπως αυτή διαμορφώθηκε από τα 60s μέχρι και πρόσφατα

    Το ντεμπούτο των Rotary Fifth είναι μία ωδή στην dream pop όπως αυτή διαμορφώθηκε από τα 60s μέχρι και πρόσφατα. Η μουσική έχει σαφείς αναφορές σε παλιότερα είδη, περασμένα όμως το ένα μέσα από το φίλτρο του άλλου με έναν τρόπο που το αποτέλεσμα να είναι τόσο άχρονο όσο και ακατηγοριοποίητο. Και αυτό φυσικά αναφέρεται ως προτέρημα. Τα 9 τραγούδια του δίσκου περνάνε από τα '60s αγγίζοντας το γαλλικό τραγούδι και την βρετανική pop μέχρι την jazz, μάλλον όμως όπως την αντιλαμβανόταν ένας mod εκείνη την εποχή. Ταυτόχρονα όμως lounge στοιχεία και indie επιρροές από την ακμή του είδους στα 90s είναι εμφανή και φυσικά το σύνηθες χαρακτηριστικό των γυναικείων φωνητικών είναι επίσης παρόν. Παρότι συνθετικά έχουν πιο συγκεκριμένα δομικά χαρακτηριστικά από την πολυφορεμένη συνταγή των αφηρημένων ήχων που καμμιά φορά κουράζουν στο είδος αυτό, ομολογουμένως δύσκολα μπορούν να ξεφύγουν από το να είναι μία απόλαυση προορισμένη κυρίως για αυτούς που η dream pop αποτελεί ηχητικό καταφύγιο. Ποιοτικοί αλλά μάλλον όχι ακόμα έτοιμοι για κάποιο crossover, αναζητήθηκε το τραγούδι που θα πρσέλκυε και ένα διαφορετικό κοινό, αλλά παρότι τα "WE Will Rise" και "Sacred Geometry" έφτασαν κοντά, παρότι το "Reflections Reveal" είναι ουσιαστικά συνιασθηματικό και όχι απλά άσκηση μελαγχολίας, εν τέλει και πάλι ο δίσκος κυρίως συνίσταται για όσους αγαπάνε πολύ αυτή την ονειρική εκδοχή του indie και της pop. Αν είστε ένας από αυτούς πάντως, μη διστάσετε.

  • SHARE
  • TWEET
  • Black Void

    Antithesis

    Nuclear Blast Records (2022)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 30/08/2022
    Μέλη των Borknagar και White Void τιμούν την πρωτόγονη κληρονομιά του ακραίου ήχου

    Αφού κυκλοφόρησαν ένα από τα ντεμπούτα - έκπληξη την περασμένη χρονιά με τους White Void, οι Lars Nedland (Borknagar, Solefald) και Tobias Solbakk (In Vain, Ihsahn), πήραν από κοντά τον Jostein Thomassen (Borknagar) και είπαν να πάνε στο άκρον άωτο. Κοινώς, ξεχάστε τα '70s περάσματα, την εκλεπτυσμένη αισθητική και το post-punk σκοτάδι. Εδώ, βασιλεύει μόνο ο νιχιλισμός. Αρχέγονο black metal, punk / hardcore καταβολές και σχεδόν 40 λεπτά σκοταδιού. Οι περιπετειώδεις αναζητήσεις δίνουν τη θέση τους στο μαχαίρι του Νίτσε και η πρόδοος καταβαραθρώνεται. Παρά την ελαφριά επανάληψη θεμάτων, αλλά συνυπολογίζοντας τη συμμετοχή του Σάκη Τόλη στο φινάλε, δεν μπορώ παρά να κρύψω πως η crust-ίλα των Black Void είναι το ευχάριστο αντίδοτο αντί-τέχνης που υπενθυμίζει την ορμή και την επικινδυνότητα που ελλοχεύουν σε αυτές τις μουσικές. Μακάρι το project να έχει διάρκεια. Πόσες φορές θα ακούσεις σε black metal δίσκο στίχους περί «επιστημονικών ανακαλύψεων»;

    Spotify

  • SHARE
  • TWEET