Στέλιος Σαλβαδόρ & Μωρά Στη Φωτιά

Κάτω Στην Πόλη (Best Of Album)

Plus Rec (2020)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 14/04/2020
Ως συμπλήρωμα στο ντεμπούτο τους μπορεί να αποτελέσει μία καλή αποτύπωση της δισκογραφίας τους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε φυσικά αποκλειστικά ελληνικό και έχει να κάνει με τα "best of" συγκροτημάτων και καλλιτεχνών που έχουν έναν δίσκο που σχεδόν ολόκληρος αποτελεί από μόνος του ένα best of της καριέρας τους. Ειδικά όταν θα πρέπει η συλλογή αυτή να «χωρέσει» σε μονό βινύλιο. Βάλτε στο μυαλό σας best of των Violent Femmes με περιορισμένες επιλογές από το ντεμπούτο τους. Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και ο Στέλιος Σαλβαδόρ με τα Μωρά Στη Φωτιά. Όσο κι αν κατάφερε να διατηρήσει ένα από αξιοπρεπές μέχρι πολύ καλό επίπεδο στις επόμενες κυκλοφορίες του, ούτε τη σημασία, ούτε την αξία του πρώτου δίσκου μπόρεσε να επαναλάβει. Κι αυτό δεν είναι μεμπτό φυσικά, τυχεροί όσοι έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν δίσκο σαν το ντεμπούτο των Μωρά Στη Φωτιά.

Σαν αν μην έφτανε αυτό, είναι μάλλον προφανές ότι η χρήση τραγουδιών από τον πρώτο δίσκο ήταν μάλλον αδύνατη ή πολύπλοκη υπόθεση (επειδή εμπλέκονται άλλες δισκογραφικές πιθανότατα) οπότε τα τρία τραγούδια που περιέχονται εδώ είναι και τα τρία σε διαφορετικές εκτελέσεις. μία live και δύο νέες ηχογραφήσεις. Είναι κακό αυτό; Όχι απαραίτητα. Από τη μία το "Παυσίπονο" είναι η μοναδική εκπροσώπηση από το live στο Κύτταρο και ως τέτοια κρίνεται αντιπροσωπευτική του πώς ακούγονται τα Μωρά ζωντανά. Από την άλλη το "Κάτω Στην Πόλη", επεναηχογραφημένο με μεράκι στο Λονδίνο, ακούγεται όχι καλύτερο του πρωτότυπου αλλά πάντως με πιο καθαρή και δυνατή παραγωγή και μόνο το "Μανιφέστο", επίσης επαναηχογραφημένο με τον ίδιο τρόπο, παρότι επωφελούμενο της νέας παραγωγής, έχει χάσει κάτι από την παιχνιδιάρικη εκτέλεση του πρωτότυπου.

Οι υπόλοιποι τέσσερεις δίσκοι εκπροσωπούνται από οκτώ τραγούδια, αλλά με τη μερίδα του λέοντος (δίκαια) να λαμβάνει το "Θεατρίνοι" με τέσσερα τραγούδια, να ακολουθεί το "Στο Δρόμο" με δύο και από ένα τραγούδι οι δύο πιο πρόσφατες κυκλοφορίες. Φυσικά, όπως πλέον είναι γνωστό σε όλους όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και περιστασιακά με το ελληνικό rock, η "Αδρεναλίνη" προέρχεται από την πρώτη περίοδο του σχήματος όπως και το "Σαλονίκη (Μόνος Σου Ξανά)". Πρέπει να τονισθεί ότι δεν υπήρξε πρόχειρη προσέγγιση και όλα τα τραγούδια έχουν περάσει remastering για να ακούγονται όσο πιο φρέσκα γίνεται, ενδεικτικό ότι δόθηκε σημασία στο τελικά αποτέλεσμα.

Παρότι η σειρά των τραγουδιών δεν είναι χρονολογική, δεν είναι δύσκολο να εντοπίσει κάποιος την εξέλιξη του Σαλβαδόρ μέσα στα χρόνια, κυρίως σε ενορχηστρωτικό επίπεδο. Από το post punk/new wave του πρώτου δίσκου περνάει στο λεγόμενο (τότε) ελληνικό rock (με ότι, πιο πολύ διαισθητικά, σημαίνει αυτό), στη συνέχεια ενσωματώνει τη χρήση πνευστών φλερτάροντας με το ska και πιο πρόσφατα σκληραίνει αρκετά τον ήχο του (το "Παπαγάλος" ριφάρει πολύ κοντά στο "Stranglehold" του Ted Nugent).

Τελικά εκεί κρύβεται και η αξία της συλλογής αυτής. Υπάρχουν εδώ «τα απολύτως καλύτερα» του Στέλιου Σαλβαδόρ και των Μωρά Στη Φωτιά; Σε καμμία περίπτωση. Αν κάποιος/α θέλει να έχει ένα δείγμα μεν αλλά απολύτως αντιπροσωπευτικό της καριέρας τους χωρίς να αγοράσει πλήρη δισκογραφία, τότε πρέπει να έχει οπωσδήποτε και τον πρώτο δίσκο των Μωρών και αυτή εδώ τη συλλογή. Μόνο το ένα ή μόνο το άλλο, δίνει στρεβλή εικόνα είτε για τη σημασία του Σαλβαδόρ στο ελληνικό rock, είτε για την πορεία του μέσα στα χρόνια.

  • SHARE
  • TWEET