M3μφις

Το Σκοτάδι Εντός Μου

Μ3μφις (2020)
Από τον Γιάννη Βόλκα, 07/04/2020
Με αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον προσωπικό τους ήχο επιστρέφουν οι Θεσσαλονικείς
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κάθε εποχή και κάθε γενιά έχει τους δικούς της, προσωπικούς, ήρωες. Μην ψάξετε στα όπλα των στρατιωτών, ούτε στις στολές των υπερηρώων. Στη σημερινή, δύσκολη, εποχή, τον ήρωα τον βρίσκεις στην καθημερινή ζωή, στους δρόμους, στα σχολεία ή τα νοσοκομεία. Ήρωας αξίζει να ονομάζεται αυτός που αντιμετωπίζει με σθένος τις δυσκολίες που βρίσκει μπροστά του, αυτός που δεν δειλιάζει, αυτός που τολμά. Το ίδιο συμβαίνει και στη μουσική, και αν αυτό σας φαίνεται υπερβολικό, αναλογιστείτε που θα βρισκόσασταν χωρίς αυτή.

Η σημερινή μουσική σκηνή της χώρας μας είναι, λοιπόν, γεμάτη από πολλούς, μικρούς, ήρωες. Με τα μουσικά τους όργανα για όπλα, τα βαν για οχήματα και την έμπνευσή τους για «διαταγές» δίνουν τη δική τους μάχη ώστε να καταφέρουν αυτό που χρόνια επιθυμούν. Ανάμεσα σε αυτούς, στην πρώτη γραμμή της Θεσσαλονίκης βρίσκουμε τους M3μφις. Μια μπάντα την οποία, είτε το θέλεις είτε όχι, θα τη βρεις μπροστά σου. Αν πάλι δεν την έχεις ανακαλύψει ακόμα, σου προτείνω ανεπιφύλακτα τον προηγούμενο τους δίσκο Ο Ιχνηλάτης Που Κυνηγούσε Τον Θάνατο" ο οποίος έκανε αρκετό «θόρυβο», αλλά όχι όσο του άξιζε.

Τρία χρόνια αργότερα, οι Μ3μφις βγαίνουν για τρίτη φορά από το στούντιο με στόχο να συντηρήσουν τη φήμη τους ή ακόμα και να ξεπεράσουν το προηγούμενό τους πόνημα. Φυσικά, πολλές φορές, τους στόχους αυτούς τους βάζουμε εμείς, οι ακροατές, ενώ ο δημιουργός ενδιαφέρεται μόνο και μόνο για την εξωτερίκευση των συναισθημάτων του. Να βγάλει προς τα έξω δηλαδή, όπως αναφέρει και ο τίτλος του δίσκου, το σκοτάδι εντός του.

Ο τρίτος δίσκος των Μ3μφις, δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη φυσική εξέλιξη του προκάτοχού του και αυτό ακριβώς είναι και η μεγαλύτερη «μαγκιά» του συγκροτήματος. Με τον «ιχνηλάτη» βρήκαν επακριβώς τον προσωπικό τους ήχο, τη μαγική συνταγή που τους οδηγεί προς την κορυφή και με τον φετινό δίσκο δεν έχουν να κάνουν τίποτα καλύτερο από το να διατηρήσουν την επιτυχία αυτή. Αυτό δεν θα πρέπει να μπερδέψει τον ακροατή διότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με επανάληψη αλλά με αυτοπεποίθηση, απλή εμπιστοσύνη στις δυνατότητες τους και πίστη στο προαναφερθέν μουσικό ύφος.

Για να περιγράψουμε καλύτερα τη μουσική των Μ3μφις οφείλουμε να κάνουμε μια περιήγηση στο σύγχρονο metal και στο σκληρό rock. Ενώ βρίσκει κανείς ψήγματα από πολλά και διάφορα συγκροτήματα, τους Tool, τους Katatonia, το heavy rock και το punk, στο τέλος καμία ταμπέλα δεν μοιάζει ακριβής ώστε να περιγράψει τον μουσικό πλούτο του δίσκου. Το rhythm section της μπάντας για άλλη μια φορά έχει χτίσει έναν ογκώδη τοίχο, ο οποίος διακοσμείται πανέμορφα με εξαιρετικές κιθάρες.

Άλλο ένα από τα μεγάλα προτερήματα του δίσκου είναι οι στίχοι, οι οποίοι, ενώ μοιάζουν σε σημεία τόσο προσωπικοί, έχουν την ικανότητα να αγγίξουν τον καθένα μας. Λόγια που περιγράφουν την καθημερινή μάχη του ανθρώπου μέσα στις κοινωνικές δυσκολίες. Λέξεις που μεταφέρουν εικόνες από ένα αστικό τοπίο τυλιγμένο στις φλόγες, μέσα από το οποίο βγαίνει νικητής ο άνθρωπος, εσύ και εγώ. Σημείο κατατεθέν η ποικιλομορφία στα φωνητικά, όπου τόσο τα καθαρά όσο και τα brutal σκεπάζονται από ένα οργισμένο, σχεδόν punk, πέπλο. Ιδανικό συναίσθημα για να περιγράψει τις προαναφερθείσες δυστοπικές καταστάσεις.

Ο δίσκος περιέχει πολλά «διαμαντάκια», τα οποία περιμένουν, εσύ, να τα ξεχωρίσεις και για αυτό τον λόγο αποφύγαμε την αναφορά συγκεκριμένων συνθέσεων. Το «σκοτάδι» πότε δεν έμοιαζε πιο αισιόδοξο. Σας προκαλεί να το αφήσετε να σας «καταπιεί» και σας υπόσχεται ότι στο τέλος της διαδρομής θα ανακαλύψετε το πιο λυτρωτικό φως.

  • SHARE
  • TWEET