Βασίλης Καζούλης

Στην ιστορία της ελληνικής ροκ (και έντεχνης) σκηνής υπάρχουν πολλοί τραγουδοποιοί οι οποίοι έγιναν γνωστοί από τραγούδια που μιλούσαν για μια «χυλόπιτα». Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Αδελφοί Κατσιμίχα ("Μια Βραδιά Στο Λούκι") ή ο Νίκος Ζιώγαλας ("Σαν Σταρ Του Σινεμά"). Στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο Βασίλης Καζούλης, ο οποίος εμφανίστηκε στο ελληνικό κοινό για πρώτη φορά στην τηλεοπτική εκπομπή του Διονύση Σαββόπουλου (Ζήτω Το Ελληνικό Τραγούδι") το 1987, ερμηνεύοντας το πασίγνωστο πλέον "Φανή". Έκτοτε έχει κυκλοφορήσει 8 studio album, 1 live και 1 best of, ενώ στις συνεργασίες του επί σκηνής φιγουράρουν όλοι οι επιτυχημένοι εκπρόσωποι της ελληνικής σκηνής.

Ο τίτλος του νέου του δίσκου "Απ' Το Λίβερπουλ Στη Σαντορίνη" μας αποκαλύπτει την μεγάλη του αδυναμία. Οι Beatles ήταν ανέκαθεν το πρότυπό του και η μεγαλύτερή του επιρροή, κάτι το οποίο αντανακλάται πολλές φορές στις συνθέσεις του, ενώ πριν από μερικά χρόνια πραγματοποίησε το όνειρό του να παίξει σε club του Λίβερπουλ (και όχι μόνο), στο οποίο είχαν εμφανιστεί οι Beatles.

Σε πρώτη ακρόαση ο δίσκος δε σου αφήνει περιθώρια να τον αμφισβητήσεις. Ενορχηστρώσεις που πολλές φορές προσεγγίζουν την country μουσική, η έμφαση στις ακουστικές κιθάρες με τα κρουστά σε διακριτικό ρόλο. Σε πρώτο πλάνο η χαρακτηριστική αισθαντική φωνή του Βασίλη Καζούλη, ενώ οι στίχοι εξιστορούν απλές ιστορίες, δίχως να πέφτουν σε κοινοτυπίες. Κυρίαρχη θέση στη θεματολογία έχει το καλοκαίρι, με έμμεσες και άμεσες αναφορές στα περισσότερα τραγούδια.

Το ομώνυμο με το πρώτο μισό του τίτλου τραγούδι είναι αφιερωμένο στους Beatles, με την πρώτη στροφή να προέρχεται από την πρώτη ντέμο ηχογράφηση του τραγουδιού. Με τον τρόπο αυτό ήθελε ο Βασίλης Καζούλης να σώσει το αίσθημα από την πρώτη ηχογράφηση, παρά τα «νερά» που κάνει ο ήχος. Από τα καλύτερα του δίσκου είναι σίγουρα το "Θα Περιμένω Τον Χειμώνα", μία νοσταλγική μπαλάντα στην οποία συμμετέχει και ο Φίλιππος Πλιάτσικας, ενώ σε αντίστοιχα μήκη κινείται και το τραγούδι που αποτελεί το δεύτερο μισό του γενικού τίτλου, "Στη Σαντορίνη", με αναφορές στο παγκοσμίως διάσημο ηλιοβασίλεμα που απολαμβάνουν οι επισκέπτες.

Μνήμες από την παιδική ηλικία του τραγουδοποιού φέρνουν στην επιφάνεια "Το Παλιό Αλφαβητάρι", με τη συμμετοχή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, και η "Πύλη Θαλασσινή". Ζωντανές εικόνες με έντονα χρώματα και στα δύο τραγούδια, με μία υποβόσκουσα μελαγχολία να αφήνει το στίγμα της. Ελαφρώς πιο ηλεκτρισμένο το "Σβήσε Μου Τα Φώτα", με την συμβολή των Αλέξανδρου και Γιώργου Παντελιά (Κίτρινα Ποδήλατα), ενώ τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου ακούγονται ευχάριστα, δίχως να κάνουν την έκπληξη. Ο δίσκος κλείνει με ένα hidden track-διασκευή στο "Ταξίδια", στην οποία συμμετέχει ο αδελφός και ένας φίλος του Βασίλη Καζούλη.

Σε γενικές γραμμές ο δίσκος χαρακτηρίζεται από συνέπεια, τόσο μεταξύ των τραγουδιών, όσο και στο γνωστό ξεχωριστό ύφος του Βασίλη Καζούλη. Δεν υπάρχουν τραγούδια που να περνάνε αδιάφορα, ενώ οι συμμετοχές των υπολοίπων καλλιτεχνών δίνουν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Να σημειώσουμε επίσης τη συμμετοχή της Νεκταρίας Καζούλη στα φωνητικά μερικών τραγουδιών. Προσωπικά τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους δίσκους του τελευταίου χρόνου.