samlrc

Είναι η Samantha Rodrigues da Cruz. Δεν θα βρεις πολλά πράγματα για αυτήν. Είναι από την Βραζιλία. Αν σου πω ότι αρχικά, μη γνωρίζοντας κάτι για αυτή, με τράβηξε το εξώφυλλο, δεν θα είναι ψέματα.

Όλα τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν από την ίδια, στο δωμάτιο της. Με ένα μικρόφωνο και μια φτηνή εξωτερική επαγγελματική κάρτα ήχου. Παραδόξως η παραγωγή ακούγεται φανταστική. Έχουν χρησιμοποιηθεί πάρα πολλά samples, από Swans, Bjork, Low, Natural Snow Buildings, Merzbow, Yves Tumor μέχρι και Vitamin String Quartet. Κομμάτια και καλλιτέχνες που και η ίδια γουστάρει μαζί με κιθάρες, φυσαρμόνικα, ντέφι, φλάουτο, κουτάκια αναψυκτικών και ένα δοξάρι. Το τελευταίο φυσικά και παραπέμπει σε καταξιωμένες post-rock μπάντες μιας και χρησιμοποιείται επικουρικά στα έγχορδα.

Τα είδη που αντιπροσώπευει, τα ψάχνουμε με φακό σε σκοτεινές σπηλιές τα τελευταία χρόνια. Πολύ περισσότερο, ψάχνουμε κάτι φρέσκο ή εμπνευσμένο που δεν αναπαράγει απλά παρελθόν και επιρροές. Και εδώ αυτό γίνεται σε αρκετά σημεία, αλλά γίνεται με ψυχή, με ενδιαφέρον και με συναίσθημα. Η κοπέλα χαρίζει στιγμές που φαίνεται ότι τις νιώθει. Θα μπορούσε να δώσει κάτι επιπλέον στο τραγούδι και στον στίχο, όμως και αυτά που δίνει είναι όμορφα και αρκετά. Εγώ καταλαβαίνω ότι το θέμα είναι ένα πρόβατο, που ερωτεύεται και προσπαθεί να ξεφύγει, εντός και εκτός εισαγωγικών. Προφανώς και η ερμηνεία του καθενός μπορεί να είναι διαφορετική. Ο ήχος θέλει να είναι ambient και ηλεκτρονικός, αλλά τελικά γίνεται πειραματικός και rock. Σε σημεία ακόμα πιο σκληρός από τα παραπάνω. Δεν έχει φόρμες και κανόνες, αλλά έχει δομή και παρότι μπλέκει πολλά καταλήγει αρκετά εύπεπτο και ευχάριστο. Αν σου πω ότι τα "Philautia", "Sinner" και το "Storge" είναι μερικά από τα καλύτερα κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ θα σου φανεί υπερβολικό. Αλλά πραγματικά, είναι ότι ψάχνω και ότι γουστάρω στην μουσική. Ειδικά στον κόσμο της υπερκατανάλωσης και ταχύτητας (εμπορικότητας και βιασύνης) που ζούμε.

Από το πρώτο δευτερόλεπτο σε κάνει να θέλεις να κλείσεις τα μάτια σου και να μην τα ανοίξεις ποτέ για να μείνεις σε όποιον κόσμο δημιουργεί αυτό για σένα. Ρε, αυτό δεν είναι το ζητούμενο στην (όποια) τέχνη; Μήπως τελικά βρήκαμε έναν εκπληκτικό δίσκο από το πουθενά;

Είναι ένα άκουσμα (δίσκος) εμπειρία. Αξίζει να χωθείς βαθιά μέσα του και να λάβεις ότι μπορεί να χαρίσει σε σένα. Τα κρεσέντο του είναι ανατριχιαστικά. Η εξύψωση έχει ουσία. Ο θόρυβος γαμάει. Γίνεται προσωπικό, γίνεται έντονο, γίνεται επίπονο, γίνεται απολαυστικό.

Bandcamp