HMLTD

West Of Eden

Lucky Number Music (2020)
Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 01/04/2020
The shape of alternative to come
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Στη μουσική βιομηχανία, όπως και παντού εξάλλου, υπάρχει κάτι που λέγεται momentum και περιγράφει τη δυναμική που μπορεί να έχει μια κυκλοφορία στη σωστή στιγμή. Ειδικά δε στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου ένα συγκρότημα μπορεί να θεωρηθεί μεγάλο πριν καν αρχίσει να παράγει δίσκους. Σε αυτό το πλαίσιο, οι HMLTD κάπου μεταξύ 2016 και 2017, κυκλοφόρησαν μια σειρά από singles που τους χάρισαν τη φήμη του "πιο καυτού νέου ονόματος" της σύγχρονης εναλλακτικής σκηνής. Από τότε όμως πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους, διάστημα που μπορεί να θεωρηθεί αρκετά μεγάλο ώστε να διατηρούν ακόμη ένα τέτοιο status.

Έχοντας δημιουργηθεί το 2015, οι Happy Meal Ltd. αναγκάστηκαν γρήγορα να αλλάξουν το όνομα τους αφού η αλυσίδα McDonald's τους απείλησε με μηνύσεις. Ακολούθησαν τα πρώτα τραγούδια, μια περιοδεία στις Η.Π.Α. δίπλα στους Nine Inch Nails και τους The Jesus and Mary Chain ενώ, σύντομα, ήρθε και το συμβόλαιο με τη Sony. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμενε κανείς, αφού η συνεργασία τους με τη Sony έληξε άδοξα κάνοντας αρκετούς να τους θεωρήσουν τελειωμένη υπόθεση πριν καν καταφέρουν να κυκλοφορήσουν δίσκο.

Με βάση αυτά, η ύπαρξη και μόνο του "West Of Eden" είναι ένας μικρός θρίαμβος. Ακόμη όμως πιο σημαντικό είναι πως η αναμονή τελικά φαίνεται ότι άξιζε τον κόπο καθώς πρόκειται για μια εξαιρετική κυκλοφορία. Υπάρχουν αρνητικά σε αυτή; Σαφώς. Το γεγονός ειδικά πως σημαντικό μέρος της αποτελείται από κομμάτια που έχουμε ακούσει πριν καιρό σίγουρα επηρεάζει έντονα το στοιχείο της έκπληξης. Παράλληλα, το συγκρότημα ακροβατεί ανάμεσα στο πού βρίσκεται σήμερα και το πού βρισκόταν όταν ξεκίνησε να δουλεύει τον δίσκο με αποτέλεσμα να υπάρχει μια σχετική ανομοιομορφία στο τελικό αποτέλεσμα. Και τέλος, είναι αδύνατο να μην σχολιάσω ότι αυτή τη millennial εξυπνακίστικη σκοπιά που κουβαλάνε οι στίχοι τους ενώ προσπαθούν να προσεγγίσουν πραγματικά σοβαρά ζητήματα, μου είναι οριακά ανυπόφορη.

Και τώρα που τα έβγαλα όλα αυτά από μέσα μου, μπορούμε νομίζω να προχωρήσουμε στο γιατί ο δίσκος είναι ένα από τα σημαντικότερα βρετανικά ντεμπούτα των τελευταίων χρόνων. Καταρχάς λοιπόν, γιατί πέρα από το αδιάφορο "Why" - που αλήθεια, γιατί; - και το πολύ κακό και ντροπιαστικό pop ρεφρέν του "Nobody Stays In Love" που δυστυχώς καταστρέφει και το υπόλοιπο τραγούδι, όλος ο δίσκος είναι πραγματικά τέλειος. Οι HMLTD τη μια στιγμή ροκάρουν, την άλλη βυθίζονται σε ηλεκτρονικές, ψυχεδελικές αναζητήσεις, ενώ στην πορεία κάνουν φανερές τις βαθιές britpop ρίζες τους μέσα από ενορχηστρώσεις που θα ζήλευαν κορυφαίοι εκφραστές του είδους. Οι επιρροές τους εξάλλου ξεκινούν από τους Depeche Mode, τον David Bowie, τον Nick Cave και τους Soft Cell, και φτάνουν μέχρι τους Prodigy και τον Skrillex. Συνολικά όμως, αν έπρεπε να τοποθετήσουμε ηχητικά το ντεμπούτο τους θα έλεγα πως βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο "Velociraptor!" των Kasabian και το "Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon" των Get Well Soon με μια σαφώς πιο έντονη ηλεκτρονική πινελιά.

Παρά λοιπόν τις όποιες ενστάσεις μου, πρέπει να ομολογήσω πως εντυπωσιάστηκα από τον δίσκο που πατάει για πλάκα κάτω όλες τις πρόσφατες κυκλοφορίες των Bloc Party, των Killers και των υπόλοιπων συγκροτημάτων της γενιάς τους. Και αυτό γιατί οι HMLTD πέρα από ικανότητες, έχουν και σαφή πρόταση για το μέλλον της εναλλακτικής μουσικής σε μια εποχή που το είδος βρίσκεται σε ακραία κόπωση και όλο και περισσότεροι νέοι μουσικοί στρέφονται στις πιο σκληρές εκδοχές του κιθαριστικού ήχου. Η εποχή εξάλλου νομίζω πως ευνοεί αυτούς που βλέπουν το μέλλον του alternative στους Idles και όχι στους Foals.

Οι HMLTD όμως, παρόλο που προέρχονται από τη σκηνή του ανατολικού Λονδίνου, παραμένουν σαφώς πιο glam και αδιαμφισβήτητα πιο χορευτικοί από τους περισσότερους συνομηλίκους τους. Το ντεμπούτο τους αποτελεί ένα πολύ μεγάλο στοίχημα για το συγκρότημα και για το κατά πόσο, στο μέλλον, θα μπορέσει να ξεπεράσει τον εαυτό του και να αποδείξει πως δεν ήταν ένα ακόμη εναλλακτικό πυροτέχνημα. Όπως και να έχει, το "West Of Eden" είναι ένας εντυπωσιακά καλός δίσκος, ένα πραγματικά αξιοπρόσεχτο ντεμπούτο, και, σίγουρα, μια από τις κορυφαίες εναλλακτικές κυκλοφορίες του 2020.

  • SHARE
  • TWEET