Λευκή Συμφωνία: «Τραγουδούσαμε με τα Αρνάκια ορθόδοξους ύμνους στο τμήμα»

Δύο συγκροτήματα με ξεχωριστή ιστορία στο ελληνόστιχο rock, η Λευκή Συμφωνία και τα Αρνάκια, πρόκειται να μοιραστούν ξανά τη σκηνή το Σάββατο 30 Μαρτίου στο Κύτταρο. Μαζί τους θα βρεθούν δύο σχήματα των επόμενων γενεών της σκηνής, οι Διόνυσος και οι Final Act, σε μια συναυλία-εορτασμό για τα τρία χρόνια δράσης της εκπομπής του Άγγελου Αλιγιάννη "Unknown Sound" στη συχνότητα ΕΡΤ Open 106,7. Με αυτήν την αφορμή, Λευκή Συμφωνία και Αρνάκια θυμήθηκαν την περίφημη δεκαετία του '80 και τα κοινά τους βιώματα, μίλησαν για το παρελθόν και το μέλλον τις σκηνής και μοιράστηκαν μαζί μας αγαπημένους δίσκους και συναυλίες.

Λευκή Συμφωνία

Γνωριζόμαστε με τα Αρνάκια, σχεδόν από το ξεκίνημά μας και είμαστε πρώτα από όλα φίλοι. Έχουμε παίξει πολλές φορές μαζί σε συναυλίες και σε προβάδικα, έχουμε τζαμάρει επίσης αρκετές φορές στο στούντιό μας στο Δάσος, αλλά και στα σπίτια μας, κάναμε παρέα για πολλά χρόνια, στα κλαμπ και στα live, βόλτες με αυτοκίνητα και εκδρομές, καταχρήσεις, συζητήσεις. Έχουμε συλληφθεί μαζί τους από την αστυνομία για εξακρίβωση στο κέντρο της Αθήνας. Όση ώρα είμασταν στο τμήμα τραγουδούσαμε μαζί ορθόδοξους εκκλησιαστικούς ύμνους φρικάροντας τους μπάτσους που βιάζονταν να μας πάρουν αποτυπώματα, να μας φακελώσουν και τελικά να μας αφήσουν να φύγουμε μία ώρα αρχύτερα.

Οι συνθήκες ήταν δύσκολες και οριακές, τόσο από κοινωνική όσο και από οικονομική άποψη, όπως είναι και τώρα, αλλά καταφέραμε να δημιουργήσουμε μουσική και φιλίες που άντεξαν στα χρόνια και τη φθορά και έχουν μια συνέχεια που φτάνει μέχρι και τις μέρες μας. Πάντα επιδιώκαμε να γράψουμε στίχους και μουσική πέρα από το εφήμερο και το προβλέψιμο, τραγούδια που οι αλήθειες τους θα συνεχίσουν να ζουν και μετά από μας.

Η ελληνόφωνη σκηνή χρειάζεται καινούργια, δυνατά, πρωτότυπα όσο το δυνατόν τραγούδια και ιδέες από τις μπάντες. Τόλμη τόσο στο παίξιμο όσο και στην παραγωγή, στιχουργική κατάδυση στο έσω, χωρίς φόβο εξερεύνηση και έκφραση των ακραίων κόσμων και δυνάμεων που συγκατοικούν στην ψυχή. Χώρο και αποδοχή στα πρωτόγνωρα, άγνωστα συναισθήματα που αντιπαλεύονται μέσα μας και αποτελούν ταυτόχρονα και τον καθρέπτη του αντίστοιχου σύμπαντος του έξω κόσμου και της καθημερινότητας. Για εμάς η διαδικασία της δημιουργίας δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα στον τρόπο που γράφουμε στίχους και μουσική από τις πρώτες ακόμα μέρες του γκρουπ. Δεν επαναπαυόμαστε αν δεν προσαρμόσουμε καινούργιες ιδέες στο παίξιμο και την ενορχήστρωση, ασυνήθιστες συγχορδίες και ηχοτοπία,στίχους με βάθος,πολλές ώρες δουλειάς στις πρόβες και τη διατήρηση μιας συνεχούς αίσθησης ότι ακόμα δεν έχουμε φθάσει και ότι όλα είναι απρόβλεπτα και ρευστά. Όπως οι ζωές μας.

Φωτογραφία: Γιώργος Νικολαΐδης

Το "Έγινε Η Απώλεια Συνήθειά Μας" των Διάφανων Κρίνων, εκτός από τους πιο σημαντικούς δίσκους για το ελληνικό ροκ, είναι για μας και οικογένεια. Με τα παιδιά από τα Κρίνα,μεγαλώσαμε μαζί, ήμασταν και είμαστε ακόμα φίλοι, συμμαθητές, γείτονες, παρέα στο Δάσος Χαϊδαρίου και τη Νέα Ζωή. Αναπνέαμε τον ίδιο δημιουργικό αέρα, οι μουσικές μας και οι στίχοι μας αλληλεπίδρασαν και αλληλοεπιδρούν ακόμα μέσα στις ζωές μας, μέσα στον χρόνο και την ιστορία του ελληνικού ροκ. Περπατούσαμε στους ίδιους δρόμους και συχνάζαμε στα ίδια μαγαζιά. Μοιραστήκαμε αρκετές φορές τη σκηνή και στιγμές της ζωής μας.

Η πιό σημαντική στιγμή για εμάς αλλά και από τις πιό ιστορικές για τη Λευκή Συμφωνία και για το ελληνικό ροκ ήταν ο 1ος Ροκ Μαραθώνιος στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης το καλοκαίρι του 1993 όπου εμφανιστήκαμε μαζί με τους Cult και τους Metallica. Fans του γκρουπ που ήταν εκεί αλλά και δημοσιογράφοι, ηχολήπτες, παραγωγοί, μουσικοί, επαγγελματίες στο χώρο της ροκ και μέταλ σκηνής που έχουν ήδη χρόνια καριέρας και δισκογραφία πίσω τους, ήταν έφηβοι-έφηβες στο κοινό του φεστιβάλ εκείνη την ημέρα. Ήταν μια μέρα, μια συναυλία, κοινή εμπειρία ζωής από ένα live που τους σημάδεψε για πάντα όπως και εμάς.

Προετοιμάζουμε τα τραγούδια του πέμπτου δίσκου του συγκροτήματος που θα έχουν ηχογραφηθεί μέχρι το τέλος Ιουνίου. Θα υπάρξει ένα επίσημο video clip για ένα από τα καινούργια κομμάτια που θα αρχίσει να προβάλλεται τον Απρίλιο. Τον Απρίλιο και τον Μάιο θα κάνουμε περιοδεία σε ελληνικές πόλεις που θα ανακοινωθούν τις επόμενες ημέρες. Το καλοκαίρι θα συμμετάσχουμε σε κάποια φεστιβάλ που και αυτά πρόκειται να ανακοινωθούν (μέχρι τώρα έχει ανακοινωθεί η συμμετοχή μας στο River Party στο Nεστόριο.) Μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει κυκλοφορήσει ο νέος δίσκος που θα παρουσιάσουμε σε δύο μεγάλες συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Αρνάκια

Ήρθαμε σε επαφή με τη Λευκή Συμφωνία το 1985 για μια συναυλία στο που διοργανώσαμε μόνοι μας τον Μάιο του ίδιου χρόνου. Στη συναυλία έλαβαν μέρος εκτός από μας, η Λευκή Συμφωνία, οι Χωρίς Περιδέραιο και οι Joyful Nurses. Ήταν μια προσπάθεια να συγκεντρωθούν και να αναδειχθούν κάποια ελληνόφωνα γκρουπ της αθηναϊκής σκηνής. Ηχογραφήσαμε μάλιστα τη συναυλία και κυκλοφορήσαμε κάποια αντίτυπα σε κασέτα! Η δικιά μου καταστράφηκε. Δεν ξέρω αν κάποιος την έχει διασώσει. Από τότε κάναμε παρέα αρκετά συχνά, παίζαμε μουσική στο στούντιο τους στο Χαϊδάρι και εμφανιστήκαμε μερικές φορές μαζί σε κάποιες συναυλίες. 34 χρόνια μετά εμφανιζόμαστε στον ίδιο χώρο τέσσερις μπάντες όπως και τότε. Έκτοτε βέβαια κάποιοι αγαπημένοι έφυγαν για πάντα. Εμείς και τα παιδιά χάσαμε τους ντράμερ μας (Χαρίσης, Πρωτονοτάριος) και ο Αγγελής έφυγε πρόσφατα.

Στο ξεκίνημά μας έπρεπε να κινούμαστε συνεχώς κυνηγώντας ραδιοφωνικούς παραγωγούς και κλαμπάρχες για να ακουστεί η μουσική μας. Κολλούσαμε τις αυτοσχέδιες φωτοτυπημένες αφίσες μας στους δρόμους ακόμα κι όταν τριανταρίσαμε. Ηχογραφήσαμε τον πρώτο δίσκο μας με δικά μας έξοδα και λίγοι άνθρωποι πίστεψαν τότε στην αξία μας.

Στην ελληνόφωνη σκηνή υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί και συγκροτήματα αλλά η ευκολία της ηχογράφησης και διανομής της δουλειάς τους (διαδίκτυο, home studios) δεν αφήνει περιθώρια να ξεχωρίσει ο ακροατής το σπουδαίο από τη μετριότητα. Δεν έχουν βέβαια το άγχος να βρούνε το κοινό τους αφού με μια κίνηση ανεβαίνει η μουσική τους στον παγκόσμιο ιστό.

Αγαπημένοι μας ελληνόφωνοι rock δίσκοι; Εκτός βέβαια από τους δικούς μας πρώτους δίσκους! "Μυστικοί Κήποι" και "Στο Στόμα Του Λύκου", το "Υπέρβαση" των Metro Decay (1984), το ομώνυμο των Στέρεο Νόβα (1992), το "Ξεσσαλονίκη" από Ξύλινα Σπαθιά (1993), το ομώνυμο από Μουσικές Ταξιαρχίες (1982), Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα το "Φλου" (1978), "Τα μπλουζ Του Πρίγκηπα" του Σιδηρόπουλου (1992), το "Εσωτερικότητα Στο Άγριο Έξω" των Σάρκα (1993), το "Χορός Για Μουσική" των Χωρίς Περιδέραιο (1985), το ομώνυμο των "Φως Και Η Σκιά Του" (1986), το "Έγινε Η Απώλεια Συνήθειά Μας" από Διάφανα Κρίνα (1996),το ομώνυμο από Τρύπες (1985).

Συναυλίες που θυμόμαστε περισσότερο είναι Elvis Costello, David Bowie και Lou Reed στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας το 1996, John Cipollina και Niick Gravenites το 1987 στο Ρόδον.

Σκοπεύουμε να είμαστε κοινωνικά ενεργοί με τη στάση μας. Είμαστε διαθέσιμοι για εμφανίσεις και θέλουμε να ηχογραφήσουμε καινούργια τραγούδια.

Φωτογραφία εξωφύλλου: Χρήστος Λεμονής / Chris Lemonis Photography