!!!

Οι Καλιφορνέζοι «τρία θαυμαστικά», γνωστοί ως «τσκ-τσκ-τσκ», γιατί κάπως έπρεπε να τους λέμε, αφού οι ίδιοι δε μας συστήνονται με πιο εύπεπτο τρόπο, αποτελούν τον αντίποδα της άλλης ακτής στους LCD Soundsystem και τους The Rapture. H indie rock μουσική τους έχει χαρακτηριστεί ως dance punk. Θα άφηναν άναυδο έναν dance οπαδό και θα έκαναν τον punk rock οπαδό να αφρίσει, καθώς καταφέρνουν να παράγουν μια τέλεια ισορροπία.

Οι δάφνες του εξαιρετικού δεύτερου άλμπουμ τους "Louden Up" (2004) ξεραίνονται και πέφτουν στο dancefloor. Στη βιτρίνα τοποθετείται το πανέμορφο εξώφυλλο του "Myth Takes". Η συνταγή δε διαφέρει, εξελίσσεται. Γραφή ελεύθερη, αλλά συγκροτημένη. Φωνή που θέλει να κάνει τα πάντα, από ψευδοφαλτσέτα μέχρι κάποιο ψιθυριστό hop. Ήχος λιτός, που εμπεριέχει αντίπαλα σύμπαντα, από το στιβαρό funky μπάσο και τον μηχανικό ρυθμό, μέχρι ψυχεδελικές εμμονές σε φωτεινές νότες. Χορδές από υγρές κιθάρες μετατρέπονται σε κρουστά, από το συνεχές «μουγκό παίξιμο» και επιστρέφουν στην ηχώ ενός εξωγήινου jam.

Η αποτελεσματικότητα της μπασογραμμής του χλιδήδονου ομωνύμου εισάγει έναν δίσκο απροσδόκητο. "All My Heroes Are Weirdos" και η indie σπρώχνει τα όριά της και τρελαίνεται. "Must Be The Moon" και sexy λαίλαπα που δε μπόρεσε να παραμελήσει το ρυθμό. Το "Heart Of Hearts" είναι παγίδα για ανέμελα θύματα, καθώς παρά την εθιστική dance εκκίνηση, έπεται καλειδοσκοπικό trip. Πεμπτουσία της ακρωτηριασμένης pop γραφής, το "Sweet Life". Το οκτάλεπτο ταξίδι του "Bend Over Beethoven" (τί τίτλος!) είναι η απόδειξη του πόσο χαώδης θα μπορούσε να ήταν αυτός ο δίσκος, αν η ενέργεια δε διοχετευόταν προς την κατεύθυνση της ουσίας και της ζωντάνιας - όπως στο "Break In Case Of Anything" (και πάλι, τί τίτλος!).

Απανταχού «true-οτιδήποτε» απομακρυνθείτε, ειδεμή θα είστε οι πρώτοι που κατάφεραν να προφέρουν το όνομα του γκρουπ.