Wormrot

Hiss

Earache Records (2022)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 05/08/2022
Μια από τις κυκλοφορίες που δύνανται να καθορίσουν, και να επεκτείνουν, ένα ολόκληρο ιδίωμα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Αν με ρωτούσες στις αρχές του έτους ποια κυκλοφορία περίμενα, έως τώρα, μην σκάσει καμιά κατραπακιά από Νορβηγία πλευρά και ψαχνόμαστε, περισσότερο φέτος, θα σου απαντούσα το νέο Wormrot. Έξι χρόνια πέρασαν από την τελευταία κυκλοφορία της grind τριάδας από τη Σιγκαπούρη, και ο underground μύθος τους πλέον δεν είχε μεγαλώσει, αλλά εδραιωθεί. Η ανακοίνωση λοιπόν της άφιξης του "Hiss", σκόρπισε ενθουσιασμό και προσμονή.

Το συγκρότημα, από το, σύγχρονο σταθμό του ιδιώματος που ήταν το ντεμπούτο του, "Abuse", και έκτοτε, βρίσκεται στις σύγχρονες επάλξεις του ήχου του. Με αφοσίωση στην σωστή παραγωγή αλλά και σύνθεση, με φαντασία ως προς την αναδιάρθρωση των δομικών συστατικών των extreme metal, hardcore και φυσικά crust/grindcore, και κυρίως με έναν άψογο συνδυασμό αισθητικής αλλά και ουσίας, οι Wormrot με κάθε τους κυκλοφορία φάνταζαν όλο και πιο εντυπωσιακοί και άτρωτοι. Το κενό λοιπόν, ανάμεσα στο "Voices" και το φετινό "Hiss", ανέβαζε, αναμενόμενα, τις προσδοκίες.

Λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου, έγινε γνωστό πως ο τραγουδιστής και συνιδρυτής Arif, μαζί με τον μάνατζερ Azean, αποχώρησαν από το σχήμα. Η τριάδα έσπασε και το "Hiss" σηκώνει πλέον και το τέλος μιας εποχής για το σχήμα - εκπρόσωπο μιας ακμάζουσας punk/core σκηνής στην ευρύτερη περιοχή του. Στη συνοδευτική ανακοίνωση, ο μουσικός αποκάλυψε πως άλλαξαν οι προτεραιότητές του για λόγους πνευματικής υγείας και πλέον η μπάντα δεν είναι πρώτη. Ακούγοντας τον δίσκο, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ πως η αυλαία για αυτή την μορφή του σχήματος, έπεσε με τρόπο εκκωφαντικό.

Το "Hiss" είναι ο καλύτερος δίσκος του συγκροτήματος. Είναι, πιθανώς, και ένα από τα κορυφαία άλμπουμ της σκηνής των τελευταίων ετών. Αν αυτά όμως δεν αρκούν, το τέταρτο άλμπουμ των Wormrot είναι και μια κυκλοφορία ικανή να ξεπεράσει τα όρια του ήχου της, αποτελώντας πόλο έλξης για εξωτερικούς ακροατές - παρατηρητές. Το συγκρότημα, κατάφερε σε 32 λεπτά να επεκτείνει τους κώδικες επικοινωνίας του ιδιώματος, αξιοποιώντας μέχρι και βιολί, και να δημιουργήσει ένα καλειδοσκόπιο συγκενικών ηχοχρωμάτων. Punk/hardcore ενέσεις, σημεία και φωνητικά, μικρές δυσαρμονίες και black metal μελωδίες, σεμιναριακά τύμπανα (στα όρια του εθισμού η δουλειά του Vijesh) και έγχορδα που όχι απλώς αντιλαμβάνονται τον πρωταγωνιστικό και καίριο ρόλο τους, αλλά κυρίως φέρνουν έναν καυτό αέρα ανανέωσης.

Οι 21 συνθέσεις, που όπως γίνεται αντιληπτό σπανίως ξεπερνούν τα δύο λεπτά, επιτυγχάνουν να χτυπούν τόσο διαδοχικά και αδυσώπητα, όσο και να στέκουν αυτόφωτα. Τα καθαρά φωνητικά του "Broken Maze" πάνω από τον οχετό πορώνουν, η αλλαγή, φτιαγμένη για moshing, έπειτα από τον εναρκτήριο τυφώνα του "Behind Closed Doors", η ισοπέδωση της δήλωσης "When Talking Fails, It’s Time For Violence" και των gang vocals της, το post-black ξεσήκωμα του "Your Dystopian Hell", και μπορώ να συνεχίσω. Το ζήτημα όμως είναι πως το "Hiss", με σύμμαχο μια εκπληκτική παραγωγή, είναι ένα γρονθοκόπημα σκεπτόμενο, πλούσιο και τεχνικό.

Οι Wormrot παίζουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Τίποτα καινούριο σε αυτό θα μου πείτε, και λογικό. Βάλε όμως το ρυθμικό χάσιμο στα κρουστά του οργιαστικού "Pale Moonlight", ή το πώς σε δυόμιση λεπτά κατά το "Voiceless Choir" από το σκοτάδι του βυθού ανέρχεσαι στην επιφάνεια, όπως στο εξώφυλλο, χάρη στα φοβερά leads και φωνητικά, και όλα αυτά δίπλα σε μελαγχολικό grind του ύφους του "Shattered Faith". Οι Wormrot μεταδίδουν μια συναισθηματική φόρτιση που δεν δαμάζει όμως ποτέ τον ενθουσιασμό, ενώ παράλληλα ενθαρρύνουν με τον ηχητικό τους πλούτο διαδοχικές ακροάσεις.

Σκέφτομαι πως από ένα σημείο και μετά, το συγκρότημα ξέφυγε από το ιδίωμά του. Μπορεί να παραμένουν ακραίοι, ηχητικά και εκφραστικά, αλλά φέρνουν σε πλήρη αρμονία συγγενικές μουσικές με τρόπο όχι απλώς φυσικό, αλλά και πολυπόθητο. Κορυφώσεις όπως η, γεννημένη στα Κασκάδια Όρη, του "Desolate Landscapes" συνυπάρχουν με το φινάλε του "Glass Shards", όπου το σχήμα πλέον, απηχώντας τον πειραματισμό μπαντών όπως οι Full Of Hell ως νοοτροπία ολοκληρώνει το μονοπάτι του επιβλητικά. Το "Hiss" είναι ένας εντυπωσιακός κιθαριστικός δίσκος, είναι το αμάλγαμα ταλέντου, οράματος και θέλησης, είναι μια νίκη του πείσματος και του θάρρους να πατήσει κανείς ξυπόλητος σε μαύρα, άγνωστα χώματα.

Οι ουλές που αφήνει στην πορεία με κάθε ακρόαση είναι όμορφες γιατί φέρουν μέσα τους τις αναμνήσεις από τα ταξίδια που δημιούργησε. Με το "Hiss", οι Wormrot, κουβαλούν μέσα τους όλη την υπόγεια -core παράδοση και τους αφανείς ήρωες και ανησυχίες της σκηνής, αναδεικνύουν τη μοναδικότητα του ύφους τους και προεκτείνουν τις δυνατότητές του με τον πειραματισμό τους. Σε μια εποχή όπου το μέλλον είναι παγιωμένα αβέβαιο, η εκτόνωση των Wormrot φαντάζει λυτρωτική. Δόξα και τιμή λοιπόν σε ένα σχήμα που πλέον μπορεί και με τη βούλα να λογίζεται ως κλασικό. Και μην έχεις αμφιβολία, όσα ψάχνεις είναι εδώ, και περισσότερα από όσα ίσως άφησα να εννοηθούν, οπότε άκουσε το για να το πιστέψεις. Είπαμε, όταν ξεμείνουμε από λόγια, είναι ώρα για ούλτρα βία.

Bandcamp
Youtube

  • SHARE
  • TWEET