Westerman

Πριν από περίπου δύο χρόνια ένας νέος καλλιτέχνης με το όνομα Westerman κυκλοφόρησε το "Confirmation", ένα φανταστικό indie κομμάτι. Τα εφέ της κιθάρας και του μπάσου, τα synths, η χαλαρότητα της φωνής του, όλος ο ήχος του γενικά, θύμισε κάτι από την ambient πλευρά του Brian Eno. Μετά από αναζήτηση στο διαδίκτυο, το μοναδικό υλικό που κατάφερα να βρω γι’ αυτόν ήταν ένα EP και το video clip του "Confirmation". Λίγο καιρό αργότερα ανέβασε στο Youtube το κομμάτι "Easy Money", επίσης αντιπροσωπευτικό δείγμα του ταλέντου του. Αυτή τη φορά τα συνθετικά στοιχεία του Brian Eno εμφανίστηκαν ξανά σε υπερθετικό βαθμό. Ένα όμως παρέμεινε το μυστήριο. Η ημερομηνία κυκλοφορίας μιας ολοκληρωμένης δουλειάς από την πλευρά του Westerman. Άργησε λιγάκι, αλλά τελικά οι αρχές του φετινού καλοκαιριού αποτέλεσαν την κατάλληλη περίοδο, καθώς η μουσική του, όπως και να το κάνουμε θυμίζει θάλασσα.

Οι επιρροές του νεαρού Βρετανού πηγάζουν από τα ακούσματα των γονιών του όπως ο ίδιος έχει παραδεχτεί. Neil Young, Bronski Beat, Sister Sledge ήταν απλά το φιτίλι, ώστε αργότερα ο ίδιος να ψαχτεί ανάμεσα σε πρωτοποριακούς μουσικούς όπως ο John Martyn, o Arthur Russell και η Joni Mitchel. Σε όλους αυτούς έχει βρει το πρότυπο του μοναχικού καλλιτέχνη που δεν στηρίζεται σε κάποια είδους μπάντα. Αυτό το πρότυπο προσπάθησε να ακολουθήσει κι ο ίδιος γράφοντας μουσική μόνο με μια ακουστική κιθάρα, αγνοώντας την ευκολία των σύγχρονων τεχνολογιών ή την παρέα λοιπών μουσικών. Το 2016, η μουσική του ξέφυγε από τα folk όρια όταν συνάντησε τον παραγωγό ηλεκτρονικής μουσικής Bullion. Η συνεργασία τους αποδείχτηκε άκρως εποικοδομητική, καθώς οι chill ακουστικές συνθέσεις, εμπλουτίστηκαν με beats και μοναδικούς synth ήχους. Βέβαια ακόμα και σήμερα στα live εμφανίζεται μόνος του, με την κιθάρα του.

Κομμάτια όπως το "Confirmation" (ειδικά η αρχική εκδοχή), το "Easy Money", το "Blue Comanche" ή το "The Line" αποτελούν μια σπουδαία αρχή για τον Westerman. Από την άλλη τα υπόλοιπα τραγούδια που συμπληρώνουν τον δίσκο μοιάζουν να "παρασητούν" στα προαναφερθέντα. Αν και ακολουθούν τις συνθετικές νόρμες του δίσκου, δεν έχουν το δικό τους χαρακτήρα. Είναι σαν να γράφτηκαν κάπως βιαστικά ώστε ο δίσκος να ολοκληρωθεί. Όπως και να ‘χει είναι σίγουρα μια σπουδαία κυκλοφορία, με πολύ καλά στοιχεία, τα οποία πιθανότατα στο μέλλον θα ωριμάσουν και θα εξελιχθούν σε κάτι μεγάλο.

Οι στίχοι του στοχεύουν στην άμεση κατανόηση από τον ακροατή. Δεν υπάρχει κάποιο κρυμμένο μήνυμα ή αλληγορία, αλλά μόνο απλές εκφράσεις ώστε να πει αυτό που θέλει να πει. Σύμφωνα με τον ίδιο είναι ένα άλμπουμ για την ενσυναίσθηση, τη συμπόνοια, τον αγώνα και την απελευθέρωση του εαυτού μας.