Πιστεύει ακράδαντα ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη μουσικής, η καλή και η κακή. Σχολιάζει και από τα δύο στις σελίδες του Rocking.gr, αν και οι κακές γλώσσες λένε ότι γράφει κυρίως για ό,τι είναι ή μοιάζει...
Απλά. Όσο απλά 1 + 1 κάνει 2, τόσο απλά και όμορφα είναι τα τραγούδια του "Downright Melodies".
Το ελληνοολλανδικό συγκρότημα παρουσιάζει τη δεύτερη δουλειά του με ένα μπουκέτο μελωδιών που κινούνται κατά βάση σε ακουστικούς ήχους. Αντλούν από την ιρλανδέζικη μπαλάντα και τα ακουστικά blues μέχρι τα folk μονοπάτια και τις φωνητικές αρμονίες των Simon & Garfunkel, ενώ σε στιγμές δε θα διστάσουν να rock 'n' roll-άρουν ελαφρώς σαν πιο μετριοπαθείς Stray Cats ή να σκαρώσουν pop χιτάκια που θυμίζουν εκείνο το εκνευριστικό τραγουδάκι των Spin Doctors (τι εννοείς ποιό, πόσα ξέρεις δηλαδή;).
Το εναρκτήριο "1+1=2" δεν αποτελεί απλώς την αφορμή βάσει της οποίας θα μπορούσαν να χτυπήσουν με επιτυχία αρκετές ραδιοφωνικές πόρτες, αλλά και την καλύτερη συστατική επιστολή. Η λιτότητα στίχων όπως «It's early in the morning and the sun is shining as hard as it can / I sit on my doorstep drinking my milk to wake up» σίγουρα δε σηματοδοτεί κάποια υψηλή ποιητική έμπνευση, αλλά συμβαδίζει απόλυτα με την όμορφη καθημερινότητα της ζωής που μας παρουσιάζουν οι Waterpipes. Μιας ζωής που δείχνει τόσο οικεία, αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακρινή από την αγχωμένη ρουτίνα της πόλης. Στο ίδιο στυλ κινείται και το υπόλοιπο cd, με μία ζεστασιά να αναδύεται από κάθε «αυλάκι» του.
Μουσική που κυλάει σα νεράκι στο λούκι (sic) και παρεΐστικη ατμόσφαιρα που θυμίζει τις διαφημίσεις γνωστής μάρκας καφέ, με τα όργανα να βγαίνουν σε μία παραλία κατά το ηλιοβασίλεμα ή εμπρός στο τζάκι σε ένα χιονισμένο τοπίο. Αυτό προσφέρουν απλόχερα οι Waterpipes και θεωρώ ότι δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που δε θα μπορέσει να χωρέσει το "Downright Melodies" ως soundtrack σε κάποια στιγμή της ζωής του.
Το ελληνοολλανδικό συγκρότημα παρουσιάζει τη δεύτερη δουλειά του με ένα μπουκέτο μελωδιών που κινούνται κατά βάση σε ακουστικούς ήχους. Αντλούν από την ιρλανδέζικη μπαλάντα και τα ακουστικά blues μέχρι τα folk μονοπάτια και τις φωνητικές αρμονίες των Simon & Garfunkel, ενώ σε στιγμές δε θα διστάσουν να rock 'n' roll-άρουν ελαφρώς σαν πιο μετριοπαθείς Stray Cats ή να σκαρώσουν pop χιτάκια που θυμίζουν εκείνο το εκνευριστικό τραγουδάκι των Spin Doctors (τι εννοείς ποιό, πόσα ξέρεις δηλαδή;).
Το εναρκτήριο "1+1=2" δεν αποτελεί απλώς την αφορμή βάσει της οποίας θα μπορούσαν να χτυπήσουν με επιτυχία αρκετές ραδιοφωνικές πόρτες, αλλά και την καλύτερη συστατική επιστολή. Η λιτότητα στίχων όπως «It's early in the morning and the sun is shining as hard as it can / I sit on my doorstep drinking my milk to wake up» σίγουρα δε σηματοδοτεί κάποια υψηλή ποιητική έμπνευση, αλλά συμβαδίζει απόλυτα με την όμορφη καθημερινότητα της ζωής που μας παρουσιάζουν οι Waterpipes. Μιας ζωής που δείχνει τόσο οικεία, αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακρινή από την αγχωμένη ρουτίνα της πόλης. Στο ίδιο στυλ κινείται και το υπόλοιπο cd, με μία ζεστασιά να αναδύεται από κάθε «αυλάκι» του.
Μουσική που κυλάει σα νεράκι στο λούκι (sic) και παρεΐστικη ατμόσφαιρα που θυμίζει τις διαφημίσεις γνωστής μάρκας καφέ, με τα όργανα να βγαίνουν σε μία παραλία κατά το ηλιοβασίλεμα ή εμπρός στο τζάκι σε ένα χιονισμένο τοπίο. Αυτό προσφέρουν απλόχερα οι Waterpipes και θεωρώ ότι δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που δε θα μπορέσει να χωρέσει το "Downright Melodies" ως soundtrack σε κάποια στιγμή της ζωής του.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
