Ο Χρήστος Καραδημήτρης είναι υπέρμαχος της φράσης του Νίτσε πως «χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος». Μέσα από το Rocking.gr διοχετεύει την ανάγκη επικοινωνίας για θέματα γύρω από τη μουσική, μιλώντας...
Δεν πολυασχολούμαι με EP γιατί συνήθως είναι κάτι μεσοβέζικο, κάτι ημιτελές που συνήθως ξεχνιέται όταν κυκλοφορήσει το full length άλμπουμ, αλλά για τους Warmrain θα κάνω μια μικρή εξαίρεση, καθώς το EP τους είναι πραγματικά άξιο λόγου και μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο αναζήτησης στοιχείων αναφορικά με τη μουσική του συγκροτήματος εν' όψει της πρώτης του ολοκληρωμένης δουλειάς.
Εγγλέζικο, μελαγχολικό, αναθρεμμένο με Pink Floyd και με εικόνισμα τις εμπορικές εκφάνσεις του Steven Wilson είναι το EP των Warmrain, που περιέχει τέσσερα τραγούδια και μια radio, μικρότερη σε διάρκεια εκδοχή του ομώνυμου κομματιού. Οι αργοί ρυθμοί και οι ακουστικές κιθάρες πρωταγωνιστούν, ενώ οι ωραίες φωνητικές γραμμές δίνουν μια μελαγχολική χροιά, που καθιστά πολύ easy listening όλα τα τραγούδια.
Το ομώνυμο τραγούδι είναι εξαιρετικό στα 8 λεπτά του, με κολλητικό ρεφραίν αλλά και μια φράση στην κιθάρα, που επαναλαμβάνεται αρκετή ώρα από τη μέση και μετά, θυμίζοντας κάτι από το κλείσιμο του "Flying" των Anathema αλλά και Gilmour φυσικά. Ως σύνθεση ξεχωρίζει, παρόλο που και οι τρεις υπόλοιπες είναι πραγματικά αξιόλογες και η σκέψη για radio edit είναι σωστή, καθώς, αν οι Blackfield έχουν κερδίσει airplay, τότε κι οι Warmrain δικαιούνται να ονειρεύονται. Πολύ μελετημένη και όμορφη παραγωγή που αναδεικνύει τους καθαρούς ήχους και τις μελωδίες στο "Flying Dreams", του οποίου το τέλος είναι φτιαγμένο για sing along, ενώ οι δύο ξεκάθαρα ακουστικές και μικρές σε διάρκεια συνθέσεις που συμπληρώνουν το EP ακούγονται «νεράκι».
Για τους φίλους των «φθινοπωρινών ακουσμάτων, ανεξαρτήτως καιρού», για όσους πιάνουν συχνά-πυκνά τον εαυτό τους να προτιμάει τους Blackfield από τους Porcupine Tree, για όσους θεωρούν το "A Natural Disaster" εξέχον στη δισκογραφία των Anathema και γοητεύονται από την αισθητική των The Pineapple Thief, το πρώτο αυτό EP από τους Warmrain θα τούς προσφέρει ένα απολαυστικό 25λεπτο μουσικής. Μη διστάσετε να πάρετε μια γεύση εδώ. Ο σκοπός του EP επετεύχθη και τώρα περιμένουμε πλήρη δουλειά με πολύ ενδιαφέρον, αλλά και αυξημένες απαιτήσεις.
Εγγλέζικο, μελαγχολικό, αναθρεμμένο με Pink Floyd και με εικόνισμα τις εμπορικές εκφάνσεις του Steven Wilson είναι το EP των Warmrain, που περιέχει τέσσερα τραγούδια και μια radio, μικρότερη σε διάρκεια εκδοχή του ομώνυμου κομματιού. Οι αργοί ρυθμοί και οι ακουστικές κιθάρες πρωταγωνιστούν, ενώ οι ωραίες φωνητικές γραμμές δίνουν μια μελαγχολική χροιά, που καθιστά πολύ easy listening όλα τα τραγούδια.
Το ομώνυμο τραγούδι είναι εξαιρετικό στα 8 λεπτά του, με κολλητικό ρεφραίν αλλά και μια φράση στην κιθάρα, που επαναλαμβάνεται αρκετή ώρα από τη μέση και μετά, θυμίζοντας κάτι από το κλείσιμο του "Flying" των Anathema αλλά και Gilmour φυσικά. Ως σύνθεση ξεχωρίζει, παρόλο που και οι τρεις υπόλοιπες είναι πραγματικά αξιόλογες και η σκέψη για radio edit είναι σωστή, καθώς, αν οι Blackfield έχουν κερδίσει airplay, τότε κι οι Warmrain δικαιούνται να ονειρεύονται. Πολύ μελετημένη και όμορφη παραγωγή που αναδεικνύει τους καθαρούς ήχους και τις μελωδίες στο "Flying Dreams", του οποίου το τέλος είναι φτιαγμένο για sing along, ενώ οι δύο ξεκάθαρα ακουστικές και μικρές σε διάρκεια συνθέσεις που συμπληρώνουν το EP ακούγονται «νεράκι».
Για τους φίλους των «φθινοπωρινών ακουσμάτων, ανεξαρτήτως καιρού», για όσους πιάνουν συχνά-πυκνά τον εαυτό τους να προτιμάει τους Blackfield από τους Porcupine Tree, για όσους θεωρούν το "A Natural Disaster" εξέχον στη δισκογραφία των Anathema και γοητεύονται από την αισθητική των The Pineapple Thief, το πρώτο αυτό EP από τους Warmrain θα τούς προσφέρει ένα απολαυστικό 25λεπτο μουσικής. Μη διστάσετε να πάρετε μια γεύση εδώ. Ο σκοπός του EP επετεύχθη και τώρα περιμένουμε πλήρη δουλειά με πολύ ενδιαφέρον, αλλά και αυξημένες απαιτήσεις.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
