Warbringer

Τα έχουμε πει πολλές φορές, σε σημείο που νιώθω ότι αρχίζω να γίνομαι κουραστικός, αλλά έτσι έχει το πράγμα. Η thrash κοινότητα διέρχεται μία εκτεταμένη περίοδο ευφορίας τα τελευταία χρόνια, τόσο με την επιστροφή σύσσωμου του βαρέως πυροβολικού, όσο και με το νέο αίμα που απονέμει αφειδώς τιμές στη χρυσή εποχή των '80s. Μέσα σ' αυτό το δημιουργικό overdose, οι περισσότερες νέες μπάντες έχουν μάθει να μένουν στην αφάνεια, καιροφυλακτώντας για την κατάλληλη ευκαιρία, ενώ άλλες έχουν έρθει καταδικασμένες να πρωταγωνιστήσουν.

Οι Καλιφορνέζοι Warbringer ανήκουν σίγουρα στους δεύτερους. Παρόλο που δισκογραφούν μόλις από το 2008, φέτος κυκλοφορούν αισίως την τρίτη τους δουλειά μέσω της Century Media, έχοντας χτίσει ένα καλό όνομα στο χώρο με τις δύο πρώτες. Άξια αναφοράς είναι και η συναυλιακή τους δραστηριότητα, με το κοντέρ να «γράφει» κατά μέσο όρο 300 live το χρόνο, κάτι που συμβάλλει καθοριστικά στο δέσιμο και στην ωρίμανση κάθε μπάντας.

Κρατώντας την παράδοση των τίτλων με τρεις λέξεις και κοινό πρώτο γράμμα το «W», το "Worlds Torn Asunder" συνεχίζει στην κατεύθυνση των "War Without End" και "Waking Into Nightmares". Από τις πρώτες νότες του εναρκτήριου "Living Weapon" είναι εμφανές ότι οι Exodus παραμένουν η μεγάλη τους επιρροή, ωστόσο αυτή τη φορά τα "Pleasures Of The Flesh" και "Fabulous Disaster" κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος έναντι του "Bonded By Blood". Η γενική εικόνα του δίσκου παρουσιάζει τους Αμερικανούς να σηκώνουν το πόδι απ' το γκάζι σε αρκετά σημεία, κάτι που λειτουργεί σαφώς προς όφελός τους.

Η βάση της συνταγής δεν έχει αλλάξει, με τους (τεράστιους θεούς) Demolition Hammer, τους Sadus, τους Megadeth και τους Destruction να μένουν σταθερά στο πλάνο, ενώ και κάποια στοιχεία των Anthrax των πρώτων ημερών κάνουν την εμφάνισή τους λίγο αργότερα. Κομμάτια σαν το επιβλητικό "Shattered Like Glass", το διάρκειας δυόμιση λεπτών "Treacherous Tongue" και το λυσσαλέο "Enemies Of The State" προκαλούν γνήσιο όλεθρο, όντας τα γρηγορότερα του άλμπουμ, τη στιγμή που το "Savagery" και το "Wake Up... Destroy" με το Slayerικό κόψιμο στη μέση δίνουν το καλύτερο υλικό για το good friendly violent fun.

Η μεγαλύτερη εκτροπή από τα συνηθισμένα ακούει στο όνομα "Behind The Veils Of Night", ένα μικρό ορχηστρικό κομμάτι με πιάνο, κλασικές κιθάρες και soundtrackικό χαρακτήρα, που αναδεικνύει μία εντελώς διαφορετική και άγνωστη μέχρι τώρα πτυχή της μπάντας.

Η «καθιερωμένη» αλλαγή drummer που συμβαίνει για τρίτη φορά σε ισάριθμα άλμπουμ (Spinal Tap κατάρα;) τούς βγαίνει σε καλό, με τον Carlos Cruz των Hexen να κερδίζει αβίαστα τις εντυπώσεις με το πλήρες και ανθρώπινο παίξιμό του. Σημαντική είναι και η συνεισφορά του Steve Evetts (The Dillinger Escape Plan, Symphony X, Sepultura) στην παραγωγή, ο οποίος εξομαλύνει κάπως τη χαρακτηριστική τους τραχύτητα, αν και προσωπικά έβρισκα τη χύμα αισθητική των δύο προηγούμενων δίσκων αρκετά πιο θελκτική.

Στην τελική, το "Worlds Torn Asunder" μπορεί να μην προσφέρει τίποτα καινοτόμο στο thrash του 2011, όμως περνάει κάθε άλλο παρά απαρατήρητο μέσα σε μία ακόμα υπερπαραγωγική χρονιά για το είδος. Με τις πιο αγνές των προθέσεων, οι Warbringer κάνουν απλώς αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα σε δέκα κομμάτια και 40 λεπτά. Τι παραπάνω να ζητήσει κανείς; Και γιατί;