Vulkan

Τεχνολογία ενάντια στη Μητέρα Φύση, ρατσισμός, καταναλωτισμός, σύγχρονος τρόπος ζωής, ένα 2020 που έχει πάει τη κοινωνία σε πρωτόγονες καταστάσεις ίσως κάτι αναπόφευκτο από το πως ζει και κινείται πλέον η ανθρωπότητα. Αυτά είναι και τα βασικότερα θέματα του τρίτου δίσκου των Σουηδών Vulkan οι οποίοι αν άξιζαν μία φορά πρίν την προσοχή μας με το heavy prog τους, πλέον στο πιό ώριμο album της καριέρας τους "Technatura" επιδιώκουν να αποδείξουν ότι πρόκειται για ένα από τα σοβαρότερα νέα σχήματα του χώρου γενικότερα και ότι αξίζουν μια βαθύτερη ακρόαση από τους απανταχού λάτρεις του αντισυμβατικού και τεχνικού heavy ήχου.

Από το πρώτο κιόλας κομμάτι μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι εδώ έχουμε κάτι ιδιαίτερο. Ιδιαίτερη μελωδία, κάτι ανάμεσα σε Mars Volta και Tool άρα καταλαβαίνετε πως κεντρίζει το ενδιαφέρον και οι συνεχείς εναλλαγές κρατάνε αμείωτη τη προσοχή μας όπως και η φωνάρα του Jimmy Lindblad αλλά και η γέφυρα με το φλάουτο που γεννά νέα συναισθήματα και μας προετοιμάζει και για την πληθώρα οργάνων που θα συναντήσει κανείς διάσπαρτα στο album όπως το βιολί, το hurdy gurdy, το τσέλο αλλά και το μπάντζο. Η φωνή του Lindblad σε στιγμές μου θύμισε τον Troy Sanders (Mastodon) ενώ τεχνικά το υπόλοιπο group είναι εξαιρετικό με ένα rhythm section στιβαρό ('Redemption Simulations") και ενίοτε πομπώδες ("The Royal Fallacy") που δεν χτυπάει ούτε μια περιττή νότα και ενώ η τεχνική είναι περίτεχνη αλλά δεν καταντά ποτέ υπερφύαλη. Σχεδόν ακούς το μέτρημα στα drums του Johan Norbäck στο "Bewildering Conception Of Truth", σε ένα κομμάτι που το βιολί κάνει συνειρμούς με Ne Obliviscaris, ταξιδεύοντας τον ακροατή σε μια δική του πραγματικότητα μέχρι το εκρηκτικό κρεσέντο στο φινάλε του τραγουδιού. Όλα τα κομμάτια είναι διαφορετικά αλλά το σύνολο έχει μια ομοιογένεια, προϊόν της ωριμότητας τους αλλά και του συνειδητού προορισμού του ταξιδιού τους. Υπάρχουν τρία τραγούδια τραγουδισμένα στα σουηδικά ("Rekviem", "Spökskepp" και "Marans Ritt") όλα πολύ όμορφα και πιό rock από το γενικότερο σύνολο με το μικρότερο σε διάρκεια "Marans Ritt" μάλλον να κλέβει την παράσταση από τη σουηδική τριπλέτα με τη μελωδία και την όμορφη ενορχήστρωση που κεντρίζει όλο το εύρος των συναισθημάτων μας. Το καλύτερο το άφησαν για το τέλος, με το "Blinding Ornaments” που παραπέμπει σε Porcupine Tree, το επικό δεκάλεπτο "The Royal Fallacy" που εντάσσει στη μελωδία του αυτό το διαολεμένο ταλέντο όλων των Σουηδών στο ρυθμό και στο groove που σε κάνουν να κουνιέσαι χωρίς να το καταλαβαίνεις και στο φινάλε έχουμε μια μουσική αναφορά στην τρέλα που δεν τελειώνει ποτέ ("The Madness See No End") με τα πνευστά να υπερτονίζουν το ηχητικό Lovecraft-ιανό παραλήρημα.

Οι Vulkan αξίζουν την προσοχή μας και το ενδιαφέρον μας στρέφεται πάνω τους για τα επόμενα βήματα τους γιατί μας έδωσαν ένα αποτέλεσμα σκληρής και εμπνευσμένης δουλειάς που απαιτεί την προσοχή μας και ανταποδίδει με όμορφες συνθέσεις και εμπνευσμένες ιδέες που δεν ανακαλύπτουν τον τροχό όμως δίνουν ένα πανέμορφο heavy prog, μια εξαιρετική ανακάλυψη για το 2020.

Bandcamp