Vampire

Οι Σουηδοί με το απλό, αλλά υπέροχο όνομα, είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Εν πολλοίς, θυμίζουν τους έτερους Necrowretch. Έχοντας δημιουργήσει αρκετό ντόρο από τις εποχές του demo τους, εν μέσω γενικότερης αναβίωσης του old school death metal, οι Σουηδοί βρέθηκαν να κυκλοφορούν τον ομώνυμο δίσκο τους στις αρχές της περασμένης δεκαετίας από τη Century Media. Ο ήχος τους, αντλώντας ισόποσα από την κληρονομιά του μελωδικού black/death της χώρας τους, προεξαρχόντων των Dissection, αλλά όχι μόνο, και από το βλοσυρό death/thrash των '80s όπως το δίδαξαν οι Possessed, τιμούσε στο έπακρο τις επιρροές του αποκαλύπτοντας ένα υποσχόμενο σχήμα.

Η συνέχεια με το "With Primeval Force" πριν από τρία χρόνια, βρήκε τους Vampire να αναβαθμίζουν αισθητά τη συνθετική τους προσέγγιση με τον δίσκο να μπορεί να σηκώσει επάξια τις όποιες προσδοκίες υπήρχαν για το σχήμα. Η σταδιακή αύξηση της επιρροής των Mercyful Fate στον ήχο της μπάντας, μαζί με πιο ξέφρενα κιθαριστικά σόλο, μπορεί να μη διεκδικούσε δάφνες πρωτοτυπίας αλλά ήταν ιδιαιτέρως απολαυστική. Συνεπώς, η νέα τους δουλειά, μονολεκτικά ονομασμένη "Rex", όταν ανακοινώθηκε, με γέμισε με προσμονή για δύο λόγους. Αφενός ήθελα να διαπιστώσω αν η μπάντα είναι σε θέση να συνεχίσει να έλκει το ενδιαφέρον τώρα που σταδιακά η γενικευμένη αναβίωση βρίσκεται σε μια καμπή, και αφετέρου γιατί, αντιλαμβανόμενος τα περιθώρια του ήχου που κινούνται, περίμενα το επόμενο βήμα μετά από ένα εξαιρετικό δεύτερο δίσκο.

Οι Vampire όμως με το "Rex" δεν επαναπαύθηκαν. Οι πρώτες ακροάσεις, με βρήκαν ελαφρώς μουδιασμένο, αφού πριν παρατηρήσω τα επιμέρους, ένιωσα πως η μπάντα δεν κατάφερε να με αρπάξει από τον λαιμό όπως στον προκάτοχό του "Rex". Παρ' όλα αυτά, ήδη από τις αναγνωριστικές ακροάσεις, γινόταν ξεκάθαρο πως επέλεξαν να μην μείνουν στάσιμοι. Αν κάποιος παρατηρήσει από απόσταση τη δισκογραφία της μπάντας, ίσως να μην διαπιστώσει άμεσα τη διαφορετική προσέγγιση που επέλεξαν οι Σουηδοί. Η αλήθεια όμως είναι πως το "Rex" είναι ο πιο ποικιλόμορφος δίσκος τους και ας μην αποκλίνει ριζικά από τους προκατόχους του.

Η επίδραση συγκροτημάτων όπως οι Tribulation στην αναβίωση του old school death metal, μπορεί να μην γέννησε άμεσα απογόνους αλλά σε κάτι τέτοιους δίσκους αποκαλύπτεται. Οι μελωδίες, φυσικά, με την επιρροή των Mercyful Fate πιο έντονη από ποτέ, δεν φοβούνται να βουτήξουν στον γοτθικό τρόμο, με το αποτέλεσμα να αποκαλύπτεται περίτρανα στο κλείσιμο του δίσκου με το "Melek-Taus". Μπορεί τα φωνητικά του Hand Of Doom να ηχούν το ίδιο απάνθρωπα και η ατμόσφαιρα να τιμάει ιδιαιτέρως, όπως συμβαίνει στο "Moloch" τον εθιστικό κίνδυνο των Dissection, αλλά η κιθαριστική δουλειά είναι η πιο αξιοσημείωτη που έχει παρουσιάσει το συγκρότημα.

Έτσι, από τον κεραυνό του εναρκτήριου ομότιτλου, μέχρι το ιδιαίτερο, επιβλητικό "Anima" και το προαναφερθέν φινάλε, οι Vampire φροντίζουν να διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή. Οι συνθέσεις, στερούνται της μνημονικής τους αμεσότητας, αλλά κερδίζουν ιδιαίτερα από το γεγονός πως συνθέτουν ένα ενδιαφέρον σύνολο. Οι αρχικές εντυπώσεις λοιπόν, σταδιακά μετατράπηκαν σε μια προσωπική παγίωση της άποψης πως το "Rex", θέλοντας να είναι ο πιο ώριμος δίσκος της μπάντας, καταλήγει να είναι ο πιο ριψοκίνδυνος τους έως τώρα. Συνολικά, ενισχύει τη δισκογραφία των Vampire με μια ακόμη παρακαταθήκη, πιστοποιώντας το γεγονός πως δεν πρόκειται για μια μπάντα πυροτέχνημα που γεννήθηκε μέσα από τον ντόρο της εποχής της. Οι Vampire είναι ένα από τα πιο πειστικά, ειλικρινή και έμπιστα συγκροτήματα της νέας γενιάς του σουηδικού death metal, που στέκουν ακόμη αξιοπρεπή με σεβασμό προς τον ακροατή. Μάρτυράς μου οι κιθάρες του "Wiru Akka".