Urge Overkill

Οι Urge Overkill ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων που έχουν καταδικαστεί από τη μεγάλη επιτυχία ενός και μοναδικού τραγουδιού τους. Αυτό δεν είναι άλλο από το "Girl You'll Be A Woman Soon", μία διασκευή του γνωστού κομματιού του Neil Diamond, που συνόδευσε την πασίγνωστη σκηνή του overdose της Uma Thurman στο "Pulp Fiction". Από εκείνο το σημείο και μετά η πορεία τους υπήρξε καθοδική και οι διαφωνίες που υπήρξαν μεταξύ τους τούς οδήγησαν στη διάλυση. Παρ' όλα αυτά, δύο εκ των ηγετικών μελών τους, οι Nash Kato και King Roeser, βρήκαν τη δύναμη, δεκαέξι ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του "Exit The Dragon", να βγουν ξανά στην παραγωγή με το "Rock & Roll Submarine".

Τα χρόνια που πέρασαν δε φάνηκε να τους επηρεάζουν ηχητικά, κυρίως αν σκεφτούμε την εισβολή της τεχνολογίας στη μουσική παραγωγή. Γεγονός που, από ό,τι ακούγεται, επίσης δεν επηρέασε, ή καλύτερα δεν βοήθησε, αρκετά τους Urge Overkill, μιας και το άλμπουμ τους φαίνεται να πάσχει από την ασθένεια της μετριότατης μίξης. Οι μπασογραμμές σε όλη τη διάρκεια του "Rock & Roll Submarine" ακούγονται πολύ χαμηλά, αδικώντας με αυτό τον τρόπο ακόμα και τα πιο δυναμικά riff του άλμπουμ. Αυτό όμως που σίγουρα τους τιμά από πλευράς συνθέσεων είναι ότι δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τα προηγούμενα άλμπουμ τους. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, με το "Mason/Dixon", ακούμε μία μικρή παραλλαγή του "Sister Havana", με σαφέστατες ηχητικές αναφορές στους Guns N' Roses. To κομμάτι που δανείζεται τον ίδιο τίτλο με το άλμπουμ δεν εντυπωσιάζει ιδιαίτερα, πράγμα που τελικά καταφέρνει το "Effigy", που ακολουθεί. Εδώ που τα λέμε, το βοηθάει ιδιαίτερα το riffακι τύπου "Rockin' In The Free World" και γρήγορα καταφέρνει να στεφτεί το πιο καλαίσθητο κομμάτι του άλμπουμ, δείχνοντας παράλληλα τις μουσικές δυνατότητες της μπάντας. Στα ίδια πλαίσια κινείται και το "Thought Balloon", αν και διακατέχεται από ρυθμικά πτωτικές τάσεις.

Κι όπως κάθε μέτριο συνολικά άλμπουμ που σέβεται τον εαυτό του, το "Rock & Roll Submarine" πέφτει στην παγίδα του να περιλαμβάνει λίγα παραπάνω fillers από ό,τι έπρεπε, ή από αυτά που ήλπιζαν ότι δε θα έχουν οι Urge Overkill στη δισκογραφική τους επιστροφή. Tα "The Valiant", "Niteliner" και "Touched To A Cut" σίγουρα αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της περίπτωσης των κομματιών που δύσκολα θα κερδίσουν την προσοχή του ακροατή και το πιθανότερο είναι να κερδίσουν εύκολα το πάτημα του κουμπιού εκ δεξιών του play.

H επιστροφή των Urge Overkill τελικά μοιάζει να είναι σε μεγάλο βαθμό οξύμωρη και αντιφατική. Από τη μία οι ορκισμένοι οπαδοί τους (μην τρομάζετε, είναι λίγοι στον αριθμό) θα μείνουν με μία νοσταλγική γεύση από τα '90s, αφού λίγο-πολύ θα ακούσουν αυτό που ακούγανε και δεκαπέντε χρόνια πριν, από την αγαπημένη τους μπάντα. Από την άλλη, αυτοί που έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τον ήχο τους, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που έχουν ακούσει το "Girl You'll Be A Woman Soon", δε θα βρουν μέσα του κάτι που δεν έχουν ξανακούσει. Με λίγα λόγια, το "Rock & Roll Submarine" είναι χαμηλότερο των προσδοκιών του ακροατή, λαμβάνοντας υπόψη τη μακρά δισκογραφική αποχή των Urge Overkill και τη μέτρια απόδοση τους μουσικά και στιχουργικά. H ετυμηγορία; Ένα άλμπουμ που θυμίζει πολλά από το παρελθόν, αλλά δυστυχώς δεν έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο στο παρόν. Πόσο μάλλον στο μέλλον.