Unleashed

Οι μέρες των αμφιλεγόμενων "Victory", "Warrior" και "Hell' s Unleashed" έχουν προ πολλού παρέλθει. Ο Johnny Hedlund και η παρέα του προέρχονται από ένα σερί πολύ καλών δίσκων με το προπέρσινο "Hammer Battalion" να ξεχωρίζει ελαφρώς από τα υπόλοιπα, οι Unleashed ανήκουν πλέον στην Nuclear Blast (ό,τι και αν σημαίνει αυτό) και ετοιμάζονται να κάνουν το δέντρο που στηρίζει τον κόσμο να τρέμει πάλι.

Η προσέγγιση αυτή τη φορά όμως είναι ελαφρώς διαφορετική και δεν ξέρω κατά πόσο θα συγκινηθεί το Yggdrasil. Πόσο μάλλον να αρχίσει να τρέμει. Χωρίς να έχει αλλάξει ριζικά τίποτα στην μουσική των Σουηδών -και δεν θα ήταν και δυνατόν άλλωστε, μια μπάντα με εικοσαετή πορεία στο death metal και πολύ προσωπικό και ξεχωριστό ήχο δύσκολα μπαίνει σε νέα μονοπάτια- στο "As Yggdrasil Trembles" ακούμε μία, διακριτικά, πιο μελωδική εκδοχή των κατά τ' άλλα βάρβαρων Βίκινγκ.

Ή, για να το θέσω πιο σωστά και κατανοητά, τα τραγούδια του νέου album αποτελούν τις πιο Maiden-ικές εκδοχές, του κλασσικού Unleashed ήχου. Ακούστε για παράδειγμα το "Chief Einherjar" και θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ. Πέραν αυτών, έχουμε και εδώ την παραδοσιακή επικοπολεμική ατμόσφαιρα που διακρίνει κάθε δίσκο της μπάντας, στίχους για μάχες και την σκανδιναβική μυθολογία (ο τίτλος του album είναι κάτι παραπάνω από ενδεικτικός άλλωστε) και μία -ίσως υπερβολικά- άριστη παραγωγή.

Δεν ξέρω για την κατάσταση του Yggdrasil μετά την συγκεκριμένη κυκλοφορία, εμένα όμως σαν ακροατή (και φαν των Σουηδών θα έλεγα) δεν μπορώ να πω ότι με συντάραξε ιδιαίτερα και μάλλον αποτελεί σημείο μικρής καμπής στην μέχρι πρότινος καλή δισκογραφική πορεία του γκρουπ. Μένει να δούμε αν θα ανακάμψουν.