Tystnaden

Sham Of Perfection

Limb (2006)
11/11/2006
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι σύνηθες φαινόμενο πια η δημιουργία συγκροτημάτων με γυναικεία (οπερετικά ή μη) φωνητικά, πλήκτρα, progressive ήχο και draconian ή brutal αντρικά φωνητικά (βλ. Nightwish, After Forever, τους δικούς μας Septic Flesh, Lacuna Coil από την γειτονική Ιταλία). Από την Ιταλία, λοιπόν, μας έρχεται και αυτό το γκρουπ με το σουηδικής όμως προέλευσης όνομα "Tystnaden", που σημαίνει Σιωπή, και αυτό γιατί έχουν μια αγάπη για τις μπάντες της Σουηδίας, όπως οι In Flames, οι Dark Tranquility και οι Sentenced.

Ξεκάθαρες είναι και οι επιρροές του γκρουπ και αυτό φαίνεται και στο ακουστικό αποτέλεσμα, καθώς αυτό που θα φτάσει στα αυτιά σας είναι ένα καλό μείγμα Evanescence, Nightwish και Tiamat, αν και έχουν περισσότερο το στυλ των After Forever. Λίγο ηλεκτρονικός ο ήχος τους εξαιτίας των πολλών πλήκτρων που χρησιμοποιούν και goth ατμόσφαιρα, όχι όμως ιδιαίτερα σκοτεινή, μιας και η φωνή της Laura είναι καθαρή και η προφορά της αξιοπρόσεχτη.

"Sham Of Perfection" ονομάζεται η πρώτη δουλειά τους, αποτελείται από 10 τραγούδια συνολικής διάρκειας 46 λεπτών και θα μπορούσαμε να πούμε ότι κινείται αρκετά στον ήχο του σύγχρονου death / gothic metal, με ορισμένα ορχηστρικά στοιχεία, χάρη στα βιολιά, το μαντολίνο και το τσέλο που χρησιμοποιούν στην πλειοψηφία τους. Χρέη φωνητικών έχουν αναλάβει η κυρία Laura De Luna, μία από τις καλύτερες γυναικείες φωνές στην ιταλική σκηνή, και ο κύριος Lorenzo Fascaroli που σίγουρα αφήνει το στίγμα του αφού η φωνή του προσδίδει βάθος και ατμόσφαιρα στον ήχο των Tystnaden.

Συνθέσεις αρκετά προσεγμένες, χωρίς όμως να μας αφήνουν κάτι το ιδιαίτερο, αφού μόλις τελειώσετε την ακρόαση του άλμπουμ με έκπληξη θα διαπιστώσετε ότι δε θα θυμάστε ούτε τα μισά του κομμάτια! Από αυτά ξεχωρίζουμε τα "First Embrace", "Metaphora" και "The Joke", τα οποία είναι και τα πιο up tempo του cd.

Ελπίζουμε σε μία καλύτερη συνέχεια, πιο αυθεντική και πιο νέα, συνθετικά, γιατί σε αυτή τη δουλειά τους ακούσαμε αρκετά καλά κομμάτια, αλλά τίποτα το καινούριο. Εγώ προτιμώ σταθερά Lacuna Coil πάντως.
Προφητικός ο τίτλος του cd, ε;

* Αγγελάκι, μην κλαις, θα 'ρθουν καλύτερες μέρες...

  • SHARE
  • TWEET