Tvivler

Ego

Negativ Psykologi (2020)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 27/04/2020
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και ποιοτικότερα μυστικά του punk για φέτος, κρύβεται στη Δανία. Μην το προσπεράσετε
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Tvivler είναι Δανοί και κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες το ντεμπούτο τους, "Ego", διαμέσου της δικής τους ανεξάρτητης δισκογραφικής, "Negativ Psykologi". Αν παρακολουθείτε τακτικά τις σελίδες μας, ίσως είχατε πάρει μια γεύση από κάποια κομμάτια του δίσκου. Αν ναι, τότε σίγουρα έχετε μια αίσθηση του τι αποσκοπούν οι Δανοί. Αν όχι, τότε οφείλει να αναφερθεί πως η προσέγγιση τους, βαθιά ριζωμένη στην ουσία του post-hardcore, είναι ένα φρέσκο cocktail διαφορετικών στιγμών του ιδιώματος.

Δίνοντας βάση στο γρήγορο d-beat, που κυριαρχεί στις περισσότερες εκ των δεκαπέντε συνθέσεων του δίσκου, οι Tvivler συνθέτουν επιθετικές αλλά βαθιά συναισθηματικές μουσικές. Με στίχους στη γλώσσα τους, μπλέκουν εξαιρετικά κιθαριστικά θέματα που χρωστάνε πολλά στους Fugazi, που η ποιότητα του "Ego" με ώθησε στο να επισκεφθώ εκ νέου τη δισκογραφία τους, με παθιασμένες ερμηνείες, συχνά crust περάσματα αλά Svalbard και αρκετά noise rock σημεία. Έναν συναισθηματισμό που θα θυμίσει από Refused, έως και την εκπληκτική τροπή που πήραν οι Γερμανοί Jungbluth με το "Lovecult".

Ο τελευταίος αυτός δίσκος, μου ήρθε στη μνήμη αρκετές φορές κατά τις ακροάσεις του "Ego". Πέραν του σχετικά παραπλήσιου κιθαριστικού τόνου αλλά και της έντεχνης επικάλυψης της επιρροής της αμερικάνικης φιλοσοφίας του ιδιώματος στις συνθέσεις, είναι και η ενδιαφέρουσα στιχουργική προσέγγιση. Χωρίς να πιάνει την άποψη του αναλυτικού concept των Γερμανών, μιας και δίνει την αίσθηση συλλογής αυτοτελών θεματικών, το "Ego" έχει εμφανή τη διάθεση της κριτικής. Αυτοκριτική τόσο για την ίδια την μπάντα και πως υπερέβησαν εαυτούς για να συνθέσουν τον δίσκο και να εξελιχθούν, αλλά και κριτικής για την κοινωνία. Σας ακούγεται γενικόλογο αυτό; Στα λόγια τους, «το Εγώ είναι ο μοντέρνος σουπερσταρ της εποχής μας».

You have erased your self. I wish I could give it content. I wish I could give it expression. But now you simply long for the calm you never knew

Η ατομικιστική, σχεδόν αντιδραστική, προσέγγιση πάνω στην οποία θεμελιώνεται η σύγχρονη κοινωνία, με ευθείες αναφορές για την κατάσταση της περιοχής που διαμένουν, κυριαρχούν στιχουργικά. Εμβαθύνοντας στο στιχουργικό κομμάτι, αποκόμισα κάτι που είναι η πεμπτουσία, για μένα, ενός άριστου punk δίσκου. Μια κοινωνική κατακραυγή, από μια καλλιτεχνική φωνή, ευαίσθητη, συνειδητοποιημένη, στοχευμένη, όπου μετατρέπει τη μουσική της σε μήνυμα. Ο τρόπος όμως που το επιτυγχάνουν συνθετικά αυτό οι Tvivler στο ντεμπούτο τους, είναι εντυπωσιακός.

Οι συνθέσεις, στα συνολικής διάρκειας 40 λεπτά, που για τέτοιο δίσκο θα μπορούσε να είναι και αρνητικό, έχουν τον αέρα μιας πειραματικής avante-garde ποικιλομορφίας. Από τη χρήση σαξόφωνου, μέχρι σχεδόν noise rock περασμάτων και καθαρών αυτοσχεδιαστικών σημείων, όλα συγκροτούνται μεταξύ τους από τη χύμα ορμή των Δανών. Σποραδικά ιντερλούδια, ηλεκτρονικά χωρία, ατμοσφαιρικά σημεία που θα θυμίσουν τους εκπληκτικούς Brutus, περιπλέκονται σε ένα στροβιλισμένο χορό. Συνεπικουρούμενης της εξαιρετικής παραγωγής, με mastering από τον συνήθη ύποπτο Brad Boatright (From Ashes Rise, Audiosiege Studios), η επιφανειακή ευαισθησία, κάποιας δήθεν μετά-αντίληψης πάνω στο post-hardcore, κατατροπώνεται από την αιχμηρότητα του συναισθήματος που προσφέρει το ιδίωμα όταν έχει ενσωματώσει τις ρίζες του στο DNA του.

Συνεπώς, στον ίδιο δίσκο συνυπάρχει η μελωδική μανία του "Tvangslogik" με την κορύφωση του σπουδαίου εναρκτήριου riff του"Vold". Στον ίδιο δίσκο, η εξωτερικευμένη μελαγχολία του "Forkert" συνυπάρχει με την αδιανόητη αλλαγή ρυθμού και το γενικότερο καλλιτεχνικό όργιο του "Barn". Που διαρκεί ενάμιση λεπτό. Το "Ego", είναι γεμάτο από στιγμές που θα σε αφήσουν με το στόμα ανοικτό. Πως μπορεί να περιγράψει κανείς με λόγια τη δύναμη που προσφέρει μια τόσο απλή σύνθεση όπως το "Brudt", που καθοδηγείται από μια σπαρακτική φωνητική ερμηνεία. Ταυτόχρονα, οι Δανοί επιχειρούν να δημιουργήσουν και δυσοίωνα ηχητικά τοπία όπως στο "Flokløs", όπου σε μια από τις πιο μινιμαλιστικές τους συνθέσεις επιτίθενται σε όσους καταφεύγουν σε σωτήρες, σε όσους αναζητούν απαντήσεις στα λάθος μέρη. Αφουγκράσου το αποκαλυπτικό riff στο δεύτερο μισό του κομματιού να σε ωθεί στο να σηκώσεις κεφάλι.

Σε μια εποχή που οι κοινωνικοπολιτικές περιστάσεις ωθούν καλλιτέχνες να εξερευνούν το σκοτάδι, οι Δανοί αποπνέουν κουράγιο και αποφασιστικότητα

Οι Tvivler, ενώ φανερά επιδιώκουν να αποδώσουν τιμές στις επιρροές τους και να υπηρετήσουν την ιδεολογία της μουσικής που αγαπούν, καταφέρνουν πολλά περισσότερα. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις, όπου η αφοσίωση σε κάθε δευτερόλεπτο, το θράσος να παραθέσουν 15 σπουδαίες στιγμές σε 40 λεπτά, απαρνούμενοι κάθε συζήτηση για ξεχειλωμένες διάρκειες και συνθετικές κοιλιές, τους δικαιώνει. Ουρλιάζουν στο "Knytnæve" "Lev, tag intet for givet", δηλαδή «ζήσε, μην παίρνεις τίποτα δεδομένο». Σε μια εποχή που οι κοινωνικοπολιτικές περιστάσεις ωθούν καλλιτέχνες να εξερευνούν το σκοτάδι, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο μια όποια κριτική στην καθημερινότητα, οι Δανοί αποπνέουν κουράγιο και αποφασιστικότητα. Μετατρέποντας με το ιδιοφυές συνθετικό τους θράσος ένα τόσο ποικιλόμορφο δίσκο σε κάτι τόσο άμεσο, θέτουν τον πήχη ψηλά.

Οι Tvivler, χτυπούν τη σύγχρονη μισανθρωπιά με ένα τρόπο που οι διάφορες θεματικές του "Ego" δημιουργούν μια συνεκτική κριτική στο σύγχρονο Υπερεγώ

Προσπάθησα στο χρονικό διάστημα από την άφιξη του promo μέχρι τη σύνταξη αυτής της κριτικής, να προσπεράσω τα συναισθήματα και τα νοήματα του δίσκου και να δω πίσω από τον εντυπωσιασμό που παρέχει η καλλιτεχνική τους οπτική. Οι ετερόκλητες επιρροές, εν τέλει, έχουν ουσία, τα μουσικά δάνεια είναι κυρίως αισθητικά και όχι απτά, με ένα τρόπο που λειτουργούν ως υπενθύμιση και όχι αποπροσανατολιστικά, αναδεικνύοντας την κριτική ματιά των Δανών ακόμη και στο ίδιο το ιδίωμα. Οι Tvivler, χτυπούν τη σύγχρονη μισανθρωπιά με ένα τρόπο που οι διάφορες θεματικές του "Ego" δημιουργούν μια συνεκτική κριτική στο σύγχρονο Υπερεγώ.

Ο καπιταλισμός, είναι κοινωνικές σχέσεις ισχύος, είναι αλλοτρίωση της ανθρώπινης ύπαρξης. Και οι Tvivler με το "Ego", απέδειξαν, εκ νέου, πως η ανεξάρτητη σκηνή μπορεί να συνδυάσει μια αστική αντίληψη της τέχνης με μια επαναστατική ματιά. Είναι λογικό η ηχητική τους προσέγγιση, ειδικά σε τόσο σύντομες διάρκειες να είναι ελκυστική και ιντριγκαδόρικη, αλλά στην πραγματικότητα αναδεικνύει μουσικά την πολυπλοκότητα της θεματικής οπτικής της μπάντας. Μπορεί στην αρχή, μικρά πράγματα να σας ξενίσουν, αλλά επιμείνετε. Θα δικαιωθείτε, καθώς, κατά την ταπεινή μου άποψη, εδώ έχουμε μια από τις αποκαλύψεις της χρονιάς.

"Compose me a music that beats the winters. Show me a man who believes. There you stand with ringing eyes and a song on your lips. I am broken. That is my language. I have burnt fewer bridges than I built. Behold, a broken machine working.
Behold, a heart still hesitating."

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET