Tusmørke

Όσοι μπορούν να γνωρίζουν έστω και στο ελάχιστο τα μουσικά μου γούστα, κατανοούν εύκολα την «πετριά» μου προς τις πιο «αναχρονιστικές» (σε πολλά εισαγωγικά) και retro rock προτάσεις, ειδικότερα σε ό,τι αφορά το χώρο του ευρύτερου προοδευτικού - είτε μόνο στο όνομα, είτε κι εμπράκτως - rock. Υπό αυτό το πρίσμα, το πιο πρόσφατο «κόλλημα» μου με τα όσα συμβαίνουν στα κιτάπια της σύγχρονης σκανδιναβικής - και τις περισσότερες φορές, λίγο πιο συγκεκριμένα νορβηγικής - σκηνής εξηγείται εύκολα, αφού τα όσα προκύπτουν από καιρό σε καιρό μέσα από τα σπλάχνα της, φέρουν ακέραιη αυτήν την νοσταλγική αύρα και τις λοξοδρομήσεις σε όσα έκαναν λίγο μαγικότερα τα - έτσι κι αλλιώς μυθικά - '70s.

Πέραν, λοιπόν, των Änglagård και Anekdoten αυτού του προαναφερθέντα κόσμου, αλλά και τους Wobbler, Arabs In Aspic αλλά ακόμη και Motorpsycho, τους οποίους έχουμε υμνήσει αρκετά προσφάτως για τις εξέχουσες δημιουργίες τους, οι Tusmørke φαντάζουν το πιο αδίκως παραγνωρισμένο - τουλάχιστον από πλευράς μας - σχήμα αυτής της εκλεκτής συνομοταξίας. Καιρός είναι, όμως, αυτό να αλλάξει, με τη συνέντευξη που μας παραχώρησαν να ρίχνει φως σε αρκετές πτυχές του καλλιτεχνικού τους χαρακτήρα, αλλά και το "Nordisk Krim” να μας δίνει ένα ιδανικό βήμα για να εκφραστούμε σχετικά με το ποιόν τους.

Έτσι, τα δεδομένα για εκείνο δεν αποκλίνουν ιδιαίτερα από τα πρότερα έργα τους, με το μουσικό τους ύφος να περιγράφεται συνοπτικά, φανταζόμενοι μια πιο ψυχεδελική εκδοχή των Jethro Tull του πρώτου μισού των '70s, περασμένη μέσα από το φίλτρο της προσωπικής εκδοχής των Tusmørke για τον ήχο που προσδιορίζουμε ως σκηνή του Canterbury. Οι folk εξάρσεις, τα παλιακά εφέ των πανταχού παρόντων πλήκτρων, η θεατρική και παιχνιδιάρικη προσέγγιση των φωνητικών, όλα συνηγορούν πως το "Nordisk Krim” αποτελεί ακόμη ένα πανέμορφο ταξίδι στο χρόνο, τοποθετημένο στο σήμερα προς γνώση κι απόλαυση των ευήκοων ώτων που θα το αναζητήσουν.

Απρόβλεπτα κρουστά κάνουν την εμφάνιση τους εκεί που δεν το περιμένεις, τη στιγμή που τα σχεδόν «μεσαιωνικά» ακουστικά θέματα και η χρήση ανάλογων πνευστών, κάνουν την ακρόαση να φαντάζει ως μια σχεδόν παραμυθένια ονειροπόληση, μια νοητή μεταφορά στο χώρο και στον χρόνο, σε μέρη που δεν μπορούν να προσεγγιστούν με άλλον τρόπο πέραν της άκρατης φαντασίας. Μικρή σημασία έχει, λοιπόν, αν στον μικρόκοσμο συνεννόησης μας, η μουσική των Tusmørke προσδιορίζεται ως folk, prog, psych ή ...medieval rock, από τη στιγμή που επιτελεί τον σκοπό της - ένα άμεσο και ουσιαστικό escapism από τη πεζή πραγματικότητα - άψογα.

Στα «μικρά - μικρά» της εν λόγω κυκλοφορίας, οι υπέροχα βαλμένες και αξιοποιημένες επιρροές που τη διαμόρφωσαν σε όλες - εκτός μίας - των περιπτώσεων. Σχετικά, δε, με την εξαίρεση, εκείνη βρίσκεται στο "Age Of Iron Man”, η εκκίνηση του οποίου για κάποιο λόγο μου θύμισε πολύ έντονα το "Satan Prayer” των Ghost, αλλά και τη γνωστή προσπάθεια του Plastic Bertrand για το soundtrack του "Asterix Versus Caesar”. Ακόμη κι έτσι, όμως, το "Nordisk Krim” στέκεται ως μια κυκλοφορία που σε κάθε ακρόαση ανταμείβει για το χρόνο που της αφιερώνεις, φωνάζοντας πως το παρελθόν, στην πραγματικότητα, δεν έφυγε ποτέ.

Bandcamp