Trouble

Simple Mind Condition

Escapi (2007)
15/05/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μετρούν 28 χρόνια ζωής και όμως ακόμη αντέχουν στο χρόνο, ωσάν το καλό ακριβό κρασί, βασανίζοντας τις νύχτες και τις μέρες μας με τις doom μελωδίες τους. Αν θα θέλαμε με μία πρόταση να περιγράψουμε το φαινόμενο "Trouble", πιθανότατα να λέγαμε: «όταν οι Eloy και οι Ten Years After συνάντησαν μια νύχτα με πανσέληνο τον Paul Chain και τον Tony Iommi σε ένα στοιχειωμένο σπίτι, μαθαίνοντάς τους τον ορισμό της ψυχεδέλειας, ζητώντας σαν αντάλλαγμα τη διδαχή των βαρύγδουπων riffs και την έννοια της heavy μελωδίας». Σας μπερδέψαμε; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Εμφανώς επηρεασμένοι από τη sabbathική σχολή των '70s αλλά και τις ψυχεδελικές μελωδίες, δημιουργήθηκαν το 1979 και από τότε έως σήμερα μας έχουν χαρίσει 6 διαμάντια, πραγματικό παράδειγμα προς μίμηση στο είδος τους, και αποτέλεσαν έμπνευση για πολλές από τις μεταγενέστερες μπάντες στο χώρο του αμερικανικού, και όχι μόνο, doom metal. Εν έτει 2007 κάνουν ένα δυναμικό come back, μετά από δισκογραφική απουσία 12 ετών από την τελευταία τους δουλειά με τίτλο "Plastic Green Head", και προσθέτουν και το 7ο πετράδι στην πολύτιμη συλλογή μας, καθότι και τα θαύματα του κόσμου είναι επτά, με το καταπληκτικό (ό,τι και να πω είναι λίγο) "Simple Mind Condition".

Για πρώτη φορά για την επιλογή του εξωφύλλου ξέφυγαν από τα συνηθισμένα ψυχεδελικά μοτίβα της αρεσκείας τους και είπαν να «την ψάξουν» λίγο περισσότερο, αναζητώντας παλιές φωτογραφίες που θα ταίριαζαν με τον τίτλο και τελικά διάλεξαν αυτή, γιατί αν προσέξετε στην πάνω δεξιά γωνία, το σεντόνι του νεκροκρέβατου σχηματίζει το νούμερο επτά (βλέπε έβδομο άλμπουμ!). Το θεώρησαν σημαδιακό και έτσι η συγκεκριμένη φωτογραφία άφησε πίσω όλες τις υπόλοιπες και μάλιστα με διαφορά.

Το συγκεκριμένο άλμπουμ κυκλοφορεί σε δυο εκδόσεις, με εμάς τους Ευρωπαίους να πλεονεκτούμε, έχοντας ένα bonus track, μια διασκευή ουσιαστικά στο άγνωστο σε πολλούς "Ride The Sky" (1970) των Lucifer's Friend. Με 11 λοιπόν ανεκτίμητης αξίας συνθέσεις και πρωταγωνιστές τα αρχέγονα riffs των πρώτων δίσκων τους και την ανεξίτηλη σφραγίδα που φέρει η φωνή του Μεγάλου Eric Wagner, το "Simple Mind Condition" είναι ο άξιος συνεχιστής της ιστορίας τους και, γιατί όχι, ο οδηγός για ένα ακόμα πιο λαμπρό μέλλον.

Αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποιο από τα κομμάτια του άλμπουμ, καθώς και τα έντεκα λειτουργούν μέσα σε αυτό συμπληρωματικά και αναπόσπαστα και το καθένα έχει τον δικό του λόγο ύπαρξης. Το εναρκτήριο "Goin' Home" είναι και ο προπομπός για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει, με ρυθμικά solos και κολληματικά riffs που από την πρώτη νότα λες: «αυτό είναι Trouble!». Συνέχεια με το φοβερό και τρομερό "Mindbender" (ίσως από τα αγαπημένα μου από το δίσκο) - ένταση και λιτές μελωδίες που δύσκολα αφήνουν ήσυχα τα αυτιά και την αυθόρμητη κίνηση των άκρων που ακολουθούν τον ρυθμό. "Seven" και το doom είναι εδώ για τα καλά! Κλασική έναρξη τραγουδιού Trouble, με πληθώρα riffs και solos, ειδικά στο δεύτερο μέρος. Τη σκυτάλη παίρνει το βασανιστικό "Pictures Of Life" και η επιρροή των Black Sabbath ξεπηδά πια με κάθε ευκαιρία. Φτάσαμε στα μισά και το "After The Rain" είναι εκεί ακριβώς που πρέπει: μια μπαλάντα θα μπορούσαμε να πούμε, η οποία ρίχνει αρκετά τους τόνους, με μελαγχολική διάθεση και τον Eric σε μεγάλες ερμηνευτικές και ευαίσθητες στιγμές. Και αφού πέσαμε, καιρός να ανακάμψουμε με το "Arthur Brown's Whiskey Bar" (tulamorίτες και tulamorίτισσες ενωθείτε και... πιείτε!) - επάνοδος αργή και σταθερή, με απίστευτα booze solos, μέχρι να φτάσει σε αυτιά και μυαλό το "Trouble Maker" (βλέπε χιτάκι) στο οποίο σίγουρα πρέπει να γίνεται πανικός στα live, χάρη στο δυναμισμό και τα vibes που κουβαλάει.

Μετράμε τέσσερα πριν το τέλος και ίσως για πρώτη φορά δε θέλουμε να έρθει Το Τέλος! "Simple Mind Condition" και το ρεφρέν ξαφνιάζει - δε θα πω τίποτα περισσότερο! Άξια χρήζει με το όνομά του ολόκληρο το άλμπουμ. Ήρθε και η ώρα της διασκευής: καταπληκτική εκτέλεση, χρωματισμένες κιθάρες και αν σας φέρει στο νου Led Zeppelin μην ξεχάσετε να θυμίσετε στον εαυτό σας ότι το κομμάτι είναι των Lucifer's Friend. Στο 10 βρίσκουμε το "If I Only Had A Reason" και ναι, ήρθε η στιγμή να κόψουμε ό,τι φλέβα μας έχει απομείνει υπό τη μουσική υπόκρουση του κλασικού «προβληματικού» riff και το σθεναρό φως των κεριών. Το Τέλος έφτασε και οι πρώτες νότες του "The Beginning Of Sorrows" μας καλωσορίζουν σε αυτό, κάνοντάς μας να σκεφτούμε για λίγο τι ήταν αυτό που προηγήθηκε τα τελευταία 46 λεπτά, τα οποία μας κατακεραύνωσαν σαν αστραπή, αφήνοντάς μας ανήμπορους για οποιαδήποτε αντίδραση.

Προσπαθώντας και εγώ να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, κάτι που όπως καταλαβαίνετε είναι αρκετά δύσκολο την παρούσα στιγμή, πιστεύω πως είναι γεγονός ότι τέτοιες δουλειές κυκλοφορούν πια στις μέρες μας μία ή δύο φορές κάθε δέκα χρόνια και, πιστέψτε με, δεν υπερβάλλω καθόλου. Κάντε λοιπόν τη χάρη στον εαυτό σας και την προσευχή σας, διότι δύσκολα μετά από αυτή τη μουσική εμπειρία θα συνέλθετε και θα είστε όπως πριν (λέτε για αυτό να ονομάζονται "Trouble";), και αγοράστε κάτι καλό που θα ακούτε σίγουρα και 20 χρόνια μετά, μιας και η σαβούρα είναι εκεί έξω και καραδοκεί. Θα της κάνετε τη χάρη;

  • SHARE
  • TWEET