Όποτε φιλοτιμηθεί να γράψει καμιά αράδα, κυρίως έχει να κάνει με το ευρύτερο φάσμα του σύγχρονου punk-rock, αλλά δε θα ντραπεί να κάνει τον ειδήμονα σε πολλαπλά ταμπλό, για τα οποία δεν ξέρει σχεδόν...
Τι ιδιαίτερη συνεργασία. Αν με ρώταγε κανείς με ποιόν θα έκανε άλλη μπάντα ο Jesse Leach, ποτέ δε θα πήγαινα σε οποιοδήποτε μέλος του παλιού του σχήματος, τους Killswitch Engage, αλλά να, φαίνεται είχε και άλλα να πει. Είχαμε βέβαια έναν προϊδεασμό, όταν ο Leach πήρε για λίγες μέρες τη θέση του Howard Jones στην προηγούμενη περιοδεία των Killswitch Engage, και να λοιπόν που old habits die hard.
Όσο θόρυβος και να βγαίνει από το cd αυτό, ένας άνθρωπος έχει επιμεληθεί όλες τις συνθέσεις και τις ηχογραφήσεις και δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο πολυεργαλείο, Adam Dutkiewicz, κιθαρίστα των Killswitch Engage. Το 2007, που αναγκάστηκε να μπει στο χειρουργείο για μία έκτακτη επέμβαση στη μέση του, κατά την ανάρρωσή του στο νοσοκομείο έκατσε και συνέθεσε ολόκληρο το δίσκο. Στα στιχουργοφωνητικά, όπως λέει και ο ίδιος, είναι άχρηστος, ζήτησε βοήθεια από τον παλιό του φίλο, Jesse, και ιδού το αποτέλεσμα, μία ώρα και κάτι, γεμάτη εμπνευσμένο metalcore, από δύο άτομα που ψιλοέχτισαν το είδος.
Η αλήθεια είναι πως με τα πρώτα ακούσματα ξενέρωσα αρκετά, μιας και αυτό που έπιανα ήταν μία ποπέστερη κόπια των σύγχρονων Killswitch Engage. Όχι ότι μ' ενοχλεί αυτό, κάθε άλλο, έτσι κι αλλιώς το metalcore (φφφ) μου έτσι το προτιμώ, αλλά ήθελα λίγο περισσότερο πειραματισμό. Ναι ρε Dutkiewicz, ξέρω πως είσαι ο υπέρτατος μοντέρνος ριφοπλάστης, και συ Leach, οι πανέμορφες εναλλαγές σου από brutal σε μελωδικά φωνητικά είναι για σεμινάριο, αλλά, όπως είπα, τα ήξερα αυτά. Έπεσαν και κάτι τροφαντές δηλώσεις ότι «σπρώχνουμε τα όρια» και άλλα τέτοια όμορφα, ε, και είχα απαιτήσεις.
Εμβατήριο μας υποδέχεται με το πρώτο single, "Strength In Numbers", που, παρά το αλλοπρόσαλλο video clip και τους ενοχλητικά γραφικούς στίχους, είναι εξαιρετικά πιασάρικο και δίνει μια καλή ιδέα για το τι πραγματεύεται το μουσικό σύνολο του δίσκου. Ωραίες στιγμές συναντάμε στο "Willing", με τις ιδιαίτερες πολυφωνίες και τα palm-muted ριφάκια του, ενώ μέγιστη συγκίνηση στο χιτάκι, και αδυναμία μου, "Live In Love", που ακολουθείται από ένα εξίσου όμορφο, σχεδόν post-rock (!) ιντερλούδιο, το "In The Arms Of Mercy".
Στο σύνολό του ο δίσκος κινείται σε υψηλά επίπεδα και σε κάποιον που ψάχνει για ένα φρέσκο, δυνατό άκουσμα, δαύτο είναι ό,τι πρέπει. Από την άλλη, δεν ξέρω για το πόσο ευχαριστημένος είμαι με το τελικό αποτέλεσμα. Ενώ κάθε κομμάτι του δίσκου έχει κάτι ιδιαίτερο να πει, μάλλον οι αρχικές μου προσδοκίες δεν τον άφησαν να ανθίσει όσο θα 'πρεπε. Όπως και να 'χει, χαίρομαι που ακούω τις γνωστές φωνητικές γραμμές αυτουνού που μου χάρισε το "My Last Serenade", δίπλα στα riff αυτουνού που μου χάρισε το "My Curse" και σίγουρα στις playlist μου θα το προτιμήσω από την τελευταία δουλειά των Killswitch Engage.
Υ.Γ.: Σε κάποια bonus παπάτζα κυκλοφορεί το "Willing" σε ακουστική εκτέλεση, ψάξου. Μια ομορφιά και μισή.
Όσο θόρυβος και να βγαίνει από το cd αυτό, ένας άνθρωπος έχει επιμεληθεί όλες τις συνθέσεις και τις ηχογραφήσεις και δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο πολυεργαλείο, Adam Dutkiewicz, κιθαρίστα των Killswitch Engage. Το 2007, που αναγκάστηκε να μπει στο χειρουργείο για μία έκτακτη επέμβαση στη μέση του, κατά την ανάρρωσή του στο νοσοκομείο έκατσε και συνέθεσε ολόκληρο το δίσκο. Στα στιχουργοφωνητικά, όπως λέει και ο ίδιος, είναι άχρηστος, ζήτησε βοήθεια από τον παλιό του φίλο, Jesse, και ιδού το αποτέλεσμα, μία ώρα και κάτι, γεμάτη εμπνευσμένο metalcore, από δύο άτομα που ψιλοέχτισαν το είδος.
Η αλήθεια είναι πως με τα πρώτα ακούσματα ξενέρωσα αρκετά, μιας και αυτό που έπιανα ήταν μία ποπέστερη κόπια των σύγχρονων Killswitch Engage. Όχι ότι μ' ενοχλεί αυτό, κάθε άλλο, έτσι κι αλλιώς το metalcore (φφφ) μου έτσι το προτιμώ, αλλά ήθελα λίγο περισσότερο πειραματισμό. Ναι ρε Dutkiewicz, ξέρω πως είσαι ο υπέρτατος μοντέρνος ριφοπλάστης, και συ Leach, οι πανέμορφες εναλλαγές σου από brutal σε μελωδικά φωνητικά είναι για σεμινάριο, αλλά, όπως είπα, τα ήξερα αυτά. Έπεσαν και κάτι τροφαντές δηλώσεις ότι «σπρώχνουμε τα όρια» και άλλα τέτοια όμορφα, ε, και είχα απαιτήσεις.
Εμβατήριο μας υποδέχεται με το πρώτο single, "Strength In Numbers", που, παρά το αλλοπρόσαλλο video clip και τους ενοχλητικά γραφικούς στίχους, είναι εξαιρετικά πιασάρικο και δίνει μια καλή ιδέα για το τι πραγματεύεται το μουσικό σύνολο του δίσκου. Ωραίες στιγμές συναντάμε στο "Willing", με τις ιδιαίτερες πολυφωνίες και τα palm-muted ριφάκια του, ενώ μέγιστη συγκίνηση στο χιτάκι, και αδυναμία μου, "Live In Love", που ακολουθείται από ένα εξίσου όμορφο, σχεδόν post-rock (!) ιντερλούδιο, το "In The Arms Of Mercy".
Στο σύνολό του ο δίσκος κινείται σε υψηλά επίπεδα και σε κάποιον που ψάχνει για ένα φρέσκο, δυνατό άκουσμα, δαύτο είναι ό,τι πρέπει. Από την άλλη, δεν ξέρω για το πόσο ευχαριστημένος είμαι με το τελικό αποτέλεσμα. Ενώ κάθε κομμάτι του δίσκου έχει κάτι ιδιαίτερο να πει, μάλλον οι αρχικές μου προσδοκίες δεν τον άφησαν να ανθίσει όσο θα 'πρεπε. Όπως και να 'χει, χαίρομαι που ακούω τις γνωστές φωνητικές γραμμές αυτουνού που μου χάρισε το "My Last Serenade", δίπλα στα riff αυτουνού που μου χάρισε το "My Curse" και σίγουρα στις playlist μου θα το προτιμήσω από την τελευταία δουλειά των Killswitch Engage.
Υ.Γ.: Σε κάποια bonus παπάτζα κυκλοφορεί το "Willing" σε ακουστική εκτέλεση, ψάξου. Μια ομορφιά και μισή.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
