The Telepathic Butterflies

Songs From A Second Wave

Rainbow Quartz (2004)
14/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Επιτέλους! Επιτέλους βρήκα και ένα συγκρότημα της Rainbow Quartz που να μου αρέσει πραγματικά! Και το όνομά του... The Telepathic Butterflies! Να μην μακρυγορώ, γιατί πραγματικά έμεινα πολύ ευχαριστημένος: μελωδική, κιθαριστική pop με επιρροές από Beatles και Coldplay και με punkίζοντα ξεσπάσματα! Και κυρίως... Π ο υ θ ε ν ά «κλασσικό Rainbow Quartz» κομμάτι!

Οι εν λόγω γαλλόφωνοι Καναδοί που τραγουδούν στα Αγγλικά (και εννίοτε στην γλώσσα τους) έρχονται με την δεύτερη κυκλοφορία τους να με συναρπάσουν με την φαντασία τους! Φανταστείτε ένα μείγμα ρομαντισμού των late '50s, με μελωδικά-σκοτεινά σημεία που προσκυνούν τους Calexico, συνδυασμένα αριστοτεχνικά με Beatlικές διφωνίες και punk ένταση. Σε σημεία μου έφερναν στο μυαλό το κλασσικό "Oh Carol", σε άλλα τους Beach Boys και σε άλλα τις τελευταίες δουλειές των σκαθαριών. Όλα στον δίσκο μοιάζουν μελετημένα και τοποθετημένα στην σωστή θέση και είναι η πρώτη φορά που η σύγχρονη pop μου προξενεί συναισθήματα έντονα και αντικρουόμενα... Το καλοκαίρι που έρχεται και που φεύγει, η μελαγχολία του φθινοπωρινού τοπίου, η ματιά που σου έριξε εκεινή, το φιλί που περιμένεις και δεν έρχεται... Ιστορίες αθώα ρομαντικές, καλυμένες όμως με ένα γκρίζο μανδύα, αυτόν που συνήθως αποκρύπτει η pop μουσική.

Σε μουσικό επίπεδο οι Τ.Τ.Β. έχουν ευτυχήσει να έχουν μια αψεγάδιαστη παραγωγή, η οποία πραγματικά απογειώνει τον δίσκο. Ακουστικές κιθάρες, ηλεκτρικές στιγμές, διφωνίες και solo γεμάτα πάντα με το συναίσθημα που αναφέρω παραπάνω, πιάνονται χέρι-χέρι για να χορέψουν στον ρυθμό που τους ψιθυρίζουν οι T.T.B. Οι συγχορδίες και οι βασικές μελωδίες αλληλοϋποστηρίζονται και χτίζουν το βήμα πάνω στο οποίο πατούν τα φωνητικά και εκτοξεύουν τον δίσκο στο επίπεδο της πολύ καλής κυκλοφορίας. Χωρίς να παίζουν εξωφρενικά πράγματα, πραγματικά με άφησαν έκπληκτο με την απλότητα αλλά συνάμα και την ουσία των μελωδιών τους. Μελωδίες που μου καρφώθηκαν στο κεφάλι και με καλουν σαν άλλες σειρήνες να επισκεφτώ ξανά και ξανά τα σκουρόχρωμα τοπία του δίσκου.

Μια στο καρφί και μια στο πέταλο: τι τραγικό εξώφυλλο είναι αυτό ρε παιδιά; Σαν κοντινό από κιλίμι της Μοιραράκη είναι... Αλλά τι κομματάρα είναι το "Rescue Mission"... Χάθηκε η μπάλα!

Πολύ υψηλό επίπεδο, πολύ φαντασία από ένα έξοχο γκρουπ που καταπιάνεται με ένα πολύ κορεσμένο και ξεχασμένο είδος. Προτιμήστε το!

  • SHARE
  • TWEET