The Shins

Port Of Morrow

Aural Apothecary/Columbia (2012)
Από τον Παντελή Μαραγκό, 03/07/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έχουν περάσει κιόλας οκτώ χρόνια από τότε που είδαμε το "Garden State" στις σκοτεινές αίθουσες. Είχα την τύχη να δω το φιλμ μια Πέμπτη σε εκείνη την ευλογημένη κινηματογραφική λέσχη της Πάτρας στο Πάνθεον (τότε) και θυμάμαι σαν σήμερα τη Natalie Portman να δίνει στον Zach Braff τα ακουστικά της για να του γνωρίσει τους Shins, «μια μπάντα που θα του άλλαζε τη ζωή» (δείτε τη σκηνή εδώ). Το υπέροχο "New Slang" που ακούγεται προέρχεται από τον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος "Oh, Inverted World" (2001) και είναι ένα κομμάτι καθοριστικής σημασίας, τόσο για τους Shins, όσο και για την indie σκηνή γενικότερα. Έχω βάσιμες υποψίες ότι αν δεν είχαν προηγηθεί tracks σαν κι αυτό μπορεί να μην γνώριζαν ποτέ επιτυχία συγκροτήματα όπως οι Fleet Foxes, οι Grizzly Bear ή οι Bon Iver.

Παρ' όλα αυτά οι Shins ουδέποτε έγιναν αυτό που λέμε «μεγάλη μπάντα» και -μεταξύ μας- μάλλον ποτέ δε θα γίνουν. Η φήμη τους μεγάλωσε περισσότερο με το "Garden State", παρά με τα τρία αξιοπρεπέστατα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν την περασμένη δεκαετία. Στα πέντε χρόνια που πέρασαν από την προηγούμενη κυκλοφορία τους ("Wincing The Night Away") ο James Mercer (ο αδιαμφισβήτητος ιθύνοντας νους της μπάντας) φόρτισε τις μπαταρίες του παρέα με τον Danger Mouse, με τον οποίο μας χάρισαν ένα αξιόλογο, πειραματικό άλμπουμ υπό το electro σχήμα των Broken Bells, (θυμίζω το πανέμορφο "The High Road"). Σύμφωνα με τον Mercer, η εμπειρία εκείνη τον αποσυμπίεσε και τον βοήθησε να ξεμπλόκαρει, ενώ εύκολα μπορεί κανείς να διακρίνει την επιρροή της στο "Port Of Morrow", το τέταρτο άλμπουμ των Shins.

Ο δίσκος πήρε το όνομά του από ένα άκρως βαρετό μέρος, καθώς Port Of Morrow ονομάζεται ένα μουντό βιομηχανικό λιμάνι στο Oregon. Στο ευφάνταστο μυαλό του Mercer βέβαια, το Morrow παραπέμπει στο "Tomorrow" και με δεδομένη τη μοναδική βεβαιότητα στο «αύριο» του καθενός μας -που δεν είναι άλλη από το θάνατο-, δεν υπήρχε πιο ταιριαστός τίτλος για αυτά τα δέκα τραγούδια που προσεγγίζουν αυτό το θέμα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

Από το πρώτο κιόλας κομμάτι του δίσκου επιβεβαιώνεται, εκ νέου, η δεινότητα του Mercer να γράφει πανέμορφες (μέσα στην απλότητά τους) μελωδίες που εντυπώνονται στο μυαλό με ελάχιστες ακροάσεις. Τέτοιο ακριβώς είναι το "The Rifle's Spiral" που ανοίγει το άλμπουμ. Σημαντική και ευδιάκριτη είναι η συνεισφορά του παραγωγού και μηχανικού ήχου Greg Kurstin, ο οποίος «στρογγύλεψε» τις γωνίες, ακριβώς όπως θα περίμενε κανείς από κάποιον που στο παρελθόν έχει δουλέψει με τη Lily Allen και τη Gwen Stefani.

Το "Simple Song" είναι ένα διαμαντάκι που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου και ορθά αποτέλεσε το το πρώτο single. Πρόκειται για ένα από τα πιο δυναμικά κομμάτια που μας έχει δώσει ο Mercer. Συμβαίνουν πολλά στα τέσσερα λεπτά της φαινομενικά απλής σύνθεσης. Με λίγη φαντασία, από τα 00:50 του κομματιού και μέχρι το ρεφρέν μπορεί κανείς να διακρίνει ακόμη και τον ήχο των Who του "Who's Next" (1971).

Ο στίχος «I know that things can really get rough when you go it alone» μέσα από αυτό παραπέμπει στην πραγματικότητα των Shins που ναι μεν αποτελούν συγκρότημα, αλλά ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο από το προσωπικό καλλιτεχνικό όχημα του Mercer, ο οποίος δεν έχει διστάσει -επανειλημμένως- να αλλάξει τη σύνθεσή της, «απολύοντας» ακόμη και τους παλιόφιλους με τους οποίους ξεκίνησε.

Από εκεί και πέρα, χωρίς να υπάρχει κάποιο σημείο στο οποίο να υστερεί, το "Port Of Morrow" κυλάει όμορφα, αλλά αρκετά αναμενόμενα. Μη με παρεξηγείτε, μια χαρά δίσκος είναι. Γεμάτος όμορφες μελωδίες και πολύ προσεγμένες ενορχηστρώσεις που συμπληρώνουν τις υπέροχες (όπως πάντα) ερμηνείες του Mercer και τους άκρως ενδιαφέροντες στίχους του. Παρ' όλα αυτά, ο δίσκος τελικά παραείναι ανώδυνος και το ότι δεν ανοίγει ρουθούνι, κάθε άλλο παρά αλησμόνητο τον κάνει.

Από την άλλη βέβαια, μου είναι λιγάκι δύσκολο να είμαι αντικειμενικός όταν αναφέρομαι στους Shins. Βλέπετε, όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας και προσωπικά έχω το "New Slang" για ήχο στο ξυπνητήρι του κινητού μου εδώ και χρόνια, ενώ δεν σας το κρύβω ότι οι τρίχες στο σβέρκο μου έχουν μια γενετική ανωμαλία που τις αναγκάζει να εγείρονται αυτόματα στο άκουσμα της λεπτής ειρωνείας στη φωνή (και τους στίχους) του Mercer.

Παρ' όλα αυτά, ακόμη κι εγώ πρέπει να παραδεχτώ (εκμεταλλευόμενος την πολυτέλεια της ύστερης γνώσης των τριών μηνών που έχουν περάσει από την κυκλοφορία του δίσκου) ότι το "Port Of Morrow" δεν είναι και πολλά παραπάνω από έναν αρκετά καλό δίσκο. Κάπως έτσι, ήταν λογικό να μην αλλάξουν και πολλά στο status του συγκροτήματος (όχι ότι πήγε άσχημα βέβαια, #2 στις Η.Π.Α. και #11 στη Βρετανία). Οι Shins ήταν και παραμένουν ένα κρυμμένο μυστικό, το οποίο, σε αντίθεση με όσα έλεγε η Natalie Portman, δεν πρόκειται να αλλάξει τη ζωή σου. Υπάρχει, ωστόσο, μια αξιόλογη πιθανότητα να την ομορφύνουν -έστω και για λίγο- εάν τους δώσεις την ευκαιρία.

Σας αφήνω με το "Simple Song" που έχει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φετινά video clip.
  • SHARE
  • TWEET